Με ευθύνη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, η χώρα βυθίζεται, ακόμα μια φορά, σε ωκεανούς λάσπης. Μόνιμος στόχος είναι η αξιωματική αντιπολίτευση: επιδιώκεται είτε η διάσπαση της ΝΔ είτε ο διεμβολισμός της από κάποιο νέο αντισυστημικό μόρφωμα στα δεξιά της, προκειμένου να φτιαχτεί ένα κλίμα αβεβαιότητας που θα διευκολύνει τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να επιβιώσουν πολιτικά, ακόμα και μετά το τέλος της διακυβέρνησής τους, που αργά ή γρήγορα επέρχεται.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επιχειρεί να αναβιώσει τον οιονεί εμφύλιο διλημμάτων τύπου «ή εμείς ή αυτοί». Τον χρειάζεται αυτόν τον καινούργιο διχασμό, γιατί μόνο σε συνθήκες όξυνσης μπορεί να κρατήσει πολιτικές δυνάμεις οι οποίες, διαφορετικά, θα την εγκατέλειπαν από απογοήτευση.
Διότι τα κυβερνητικά ψέματα, στο τέλος, γέννησαν μόνο απογοήτευση όσους τα είχαν πιστέψει και είχαν επενδύσει σ’ αυτά. Η μετατροπή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη μνημονιακότερη κυβέρνηση εξάχνωσε την εθνολαϊκιστική κουλτούρα της διαμαρτυρίας, μέσω της οποίας τα δυο κόμματα «με την κοινή ψυχή» ήλθαν στην εξουσία. Ο Αλέξης Τσίπρας το είχε λάβει υπ’ όψη του και έκανε πρόβες συστημικού κόμματος – υπήρξαν πρόθυμοι να τον στηρίξουν σε αυτή του τη μεταμόρφωση πολλοί, και στην Ευρώπη και στη χώρα.
Ωστόσο, για να μπορεί να σταθεί αυτό το ανανεωμένο προφίλ προϋποτίθεται η δρομολόγηση της ανάπτυξης, που δύσκολα έρχεται χωρίς το πλαίσιο που την προϋποθέτει. Και παρά τους συμβιβασμούς και τις «κωλοτούμπες» του συστήματος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η ανάπτυξη φαντάζει ως μια αναιμική υπόσχεση. Και παρά την οσφυοκαμψία της ελληνικής κυβέρνησης, στα ίδια εκείνα στελέχη της ΕΕ, του ΔΝΤ, της γερμανικής κυβέρνησης που εξύβριζε, το αφήγημα της καθαρής εξόδου από το τρίτο μνημόνιο προσκρούει στην πραγματικότητα. Οι αγορές, όπως δείχνει η καμπύλη του επταετούς ομολόγου, παραμένουν δύσπιστες έναντι της Ελλάδας. Κι η περίφημη «καθαρή έξοδος» είναι, απλώς, ένα ακόμα προπαγανδιστικό τέχνασμα.
Η κουρασμένη, ταπεινωμένη και υπόκωφα οργισμένη χώρα μας αυτό το ζει στην καθημερινότητά της. Και έτσι, ο πρωθυπουργός των παχιών λόγων επέστρεψε στα παλιά τεχνάσματα, τα μόνα άλλωστε που γνωρίζει: αποφάσισε να κυλήσει στη λάσπη της δεδομένης διαφθοράς όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. Και επειδή θα δυσκολευόταν να το πράξει θεσμικώ τω τρόπω, επέλεξε να παίξει με το κύρος των θεσμών, παραβιάζοντας προκλητικά τη διάκριση των εξουσιών και το κράτος δικαίου. Πριν σταλεί η δικογραφία στη Βουλή την εγνώριζε ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Τζανακόπουλος, ο οποίος κατά δήλωσή του είχε επισκεφτεί την εισαγγελία του Αρείου Πάγου προκειμένου να ενημερωθεί για τη δικογραφία. Τη δικογραφία εγνώριζαν επίσης ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής και ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Μίμης Παπαγγελόπουλος. Στην πορεία εμφανίστηκαν και άλλοι γνωρίζοντες, όπως ο διαβόητος Πολάκης, ο οποίος έκανε λόγο για μάρτυρες που κελάηδησαν. Φτάσαμε να υποδεικνύει μεθοδεύσεις στους δικαστές η διευθύντρια του Νομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, η πολλαπλώς αμφισβητηθείσα για το κύρος της πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου – με αποτέλεσμα την οξύτατη ανακοίνωση εναντίον της της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, στην οποία προστέθηκε η ευθύτατη κατηγορία του γενικού γραμματέα της Ένωσης, Νίκου Σαλάτα, ότι «τρομοκρατεί και απειλεί τους δικαστές για την υπόθεση Novartis».
Το σκηνικό της νέας σύγκρουσης έχει στηθεί. Πλησιάζοντας προς τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει όλο το χρόνο να μεθοδεύσει το αφήγημα «εμείς οι καθαροί» εναντίον υμών των διεφθαρμένων. Ήδη ο βρώμικος πόλεμος αναβιώνει στο διαδίκτυο, τα αποκαλούμενα τρολ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ζεσταίνονται, ενώ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση ελέγχει, ή επηρεάζει καθοριστικά, όλο και μεγαλύτερο μέρος του Τύπου – πολλαπλασιάστηκαν οι εφεδρείες στον νέο πόλεμο της χειραγώγησης. Αξιοσημείωτη είναι και η αλλαγή του πλαισίου στήριξης στην κυβέρνηση, που δίνει η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Οι κυρίαρχοι του οικονομικού παιχνιδιού εντός της χώρας είτε έχουν αντικατασταθεί είτε έχουν προσαρμοστεί. Και επίσης, στα κόμματα, σε όλα τα κόμματα, από την Κεντροδεξιά ώς την Κεντροαριστερά, υπάρχουν δυνάμει συμπαθούντες του ΣΥΡΙΖΑ, που πιστεύουν ότι κάποια στιγμή μπορούν να συναντηθούν στο χώρο της «προοδευτικής Αριστεράς». Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι μόνοι.
Κι αυτό εκμεταλλεύονται για να σύρουν τη χώρα στη νέα λασπομαχία. Μαζί, ασφαλώς, εκμεταλλεύονται την αναισθησία των περισσότερων στελεχών τους, τον αμοραλισμό και τον κυνισμό τους. Είναι αυτή η αναισθησία, αυτός ο αμοραλισμός κι αυτός ο κυνισμός που εύκολα σπιλώνουν έναν αξιοπρεπή άνθρωπο όπως π.χ. ο επί σαράντα χρόνια διαπρεπής δικαστικός Παναγιώτης Πικραμμένος, ο οποίος τέθηκε στη διάθεση της χώρας, ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, για να διεξαγάγει εκλογές χωρίς να ξεχαρβαλωθεί εντελώς το κράτος, βαλλόμενο από διχαστικούς «αντιμνημονιακούς» διαδηλωτές οι οποίοι προπηλάκιζαν ως γερμανοτσολιάδες και προδότες όσους επέμεναν να διεκδικούν όρθια μια δημοκρατική ευρωπαϊκή Ελλάδα. Ο Παναγιώτης Πικραμμένος, αν και πεπειραμένος νομικός, στη συμβολική για την περιφρόνηση των θεσμών συνεδρίαση της Βουλής, όπου μίλησαν οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση Novartis, δεν μίλησε νομικά. Προτίμησε, όχι ψύχραιμα πάντα, όχι χωρίς ένα λυγμό, να εκθέσει τη δημόσια δράση του ως δικαστικού, σαράντα χρόνια υπερασπιστής του δημόσιου συμφέροντος. Και τι σημαίνει προσωπική και οικογενειακή αξιοπρέπεια.
Αλλά οι σκοτεινές μηχανές της λάσπης δεν ενδιαφέρονται για την προσωπική αξιοπρέπεια οιουδήποτε. Ποντάρουν, κυρίως, στην αναξιοπρέπεια των φορέων ενός διαρκώς ευτελιζόμενου δημόσιου λόγου, στόχος του οποίου είναι η διάχυση της πεποίθησης περί ενοχής των στοχευμένων πολιτικών στα λαϊκά στρώματα, και τη μετατροπή αυτής της πεποίθησης πε΄ρι της ενοχής τους σε αγανάκτηση, τη λασπώδη υφή της οποίας σχεδιάζουν να εκμεταλλευτούν όσο πηγαίνουμε στις εκλογές. Με πολίτες-αποδιοπομπαίους τράγους, που θα συμβολίσουν τους ενόχους ενός φαύλου πολιτικού συστήματος, σε αντιδιαστολή με τους υποτιθέμενους καθαρούς της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το βρώμικο 2018 ήδη κυλιέται στη λάσπη – εν όψει μιας νέας δυσοίωνης περιόδου, με τον αριστερό εθνικολαϊκισμό να αδιαφορεί αν η χώρα συνεχίζει να βυθίζεται. Αρκεί να επιπλεύσουν οι εκπρόσωποί του.
