web only

Τα χαρτιά του Σπύρου Πρ. που αγόρασα από ρακοσυλλέκτη του Ελαιώνα δεν αποτελούσαν αλληλογραφία, καλά φυλαγμένα προσωπικά κειμήλια από σχέσεις, αγάπες, φιλίες. Ήταν ασήμαντα χαρτιά, απομεινάρια μιας ζωής, ανάκατα και πάνω σε κάθε είδους χαρτί: σπουδαστικές σημειώσεις, πρόχειρα χειρόγραφα επαγγελματικά βοηθήματα για χημικές μεθόδους, ελλιπή  αυτοβιογραφικά σημειώματα απ’ το στρατό ή από ερωτικές σχέσεις, βωμολοχικά ποιήματα (τα γνωστά που κυκλοφορούσαν στα γυμνάσια αρρένων), φοιτητικές σημειώσεις, στίχοι, αφορισμοί, ανέκδοτα, λογαριασμοί, άδειες εισόδου στο Πυριτιδοποιείο, μαθητικές εργασίες, σημείωμα λόγου για την 25η Μαρτίου, επαγγελματικά γράμματα και γράμματα από και προς τον αδελφό του στο Λονγκ Άιλαντ της Αμερικής, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.   

Στη Μαρία Κάλλας είναι αφιερωμένο το νέο τεύχος του Books’ Journal, που ετοιμάζεται. Η ντίβα πίσω από το μύθο της.

Αυτό το μπουκάλι κρασί συγκομιδής του 2019 και εμφιάλωσης του 2021 το οποίο φέρει την ονομασία Macedon (που κατά τα αγγλικά λεξικά σημαίνει «Αncient Macedonia» ή «Τhe ancient kingdom of Philip II and Alexander the Great»), το βρήκα στο τοπικό γκουρμέ σουπερμάρκετ της πόλης μας, εδώ, στο Οχάιο.  Όπως λέει η πίσω του ταμπέλα, το κρασί αυτό «ονομάστηκε προς τιμήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου» και προέρχεται από τη γενέτειρα του κρασιού (sic) στα «βουνά της Μακεδονίας, βόρεια από την αρχαία Ελλάδα».  Ο αναγνώστης της ταμπέλας καταλαβαίνει ότι πρόκειται για μια χώρα Μακεδονία, έξω και βόρεια από τα όρια της Αρχαίας Ελλάδας, τα οινοποιεία της οποίας τιμούν τον Μέγα Αλέξανδρο προφανώς ως διακεκριμένο πρόγονό τους.  Επίσης διαβάζοντας ότι το προϊόν είναι «Made in the Republic of North Macedonia» κάνει τον εύκολο συσχετισμό ότι αυτή είναι η απόγονος χώρα της αρχαίας Μακεδονίας.  Όλα αυτά γίνονται δυο χρόνια μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ Ελλάδας και τότε ΠΓΔΜ, η οποία έγινε, όπως δήλωσε στις 21/1/2019 η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη Βουλή των Ελλήνων, για «να σταματήσουν να αναπτύσσονται στην ΠΓΔΜ εθνικιστικές δυνάμεις, οι οποίες μονοπωλούσαν, όχι μόνο το όνομα Μακεδονία, αλλά και τη χρονικότητα αυτού του όρου – από την αρχαία εποχή [Macedon] μέχρι σήμερα». 

Οι αρχαιρεσίες στο ΠΑΣΟΚ  είναι πολλαπλάσια σπουδαιότερες από την κοινοβουλευτική ή τη δημοσκοπική δύναμη του κόμματος. Και αυτό επειδή σε επίπεδο θεσμών και δημοκρατικής τάξης η χώρα παρουσιάζεται ακόμη και σήμερα με ένα κόμμα, «το ένα Κόμμα», που  ομνύει καταστατικά ευθέως στη δικτατορία του προλεταριάτου, και από τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι γνωστό πως στις τάξεις του υπάρχουν δεκάδες βουλευτές οι οποίοι –για να το θέσω κομψά– δεν θα συνυπέγραφαν υπέρ της δημοκρατίας ως το καλύτερο διαθέσιμο πολίτευμα.

Πριν από μερικές ημέρες, η εφημερίδα Εστία επετέθη στον έλληνα δικαστή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Γιάννη Κτιστάκι, παραποιώντας θέσεις του που ακούστηκαν στην εκδήλωση με θέμα «Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στον 21ο Αιώνα», που διοργάνωσε το Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου. Ήταν μια επίθεση με ψεύδη και μισές αλήθειες κατά του θεμελιώδους δικαιώματος ενός πολίτη και διακεκριμένου επιστήμονα στην ελευθερία της επιστημονικής έκφρασης, επίθεση που ο ίδιος τη θεωρεί συκοφαντική. Το Books' Journal δημοσιεύει την παρουσίαση της στοχευμένης πλην άδικης και με ψεύδη ή μισές αλήθειες επίθεσης κατά του δικαστή, όπως τη συνοψίζει ο πρόεδρος του Ιδρύματος Τσάτσου, καθηγητής Ξενοφών Κοντιάδης, καθώς και την εξώδικη διαμαρτυρία του Γιάννη Κτιστάκι προς την εφημερίδα. Επειδή κύκλοι κινούνται σοβαρά έτοιμοι να ενοχοποιήσουν το φρόνημα και τις απόψεις των πολιτών.  [TBJ]

Η Αλμουδένα Γκράντες, μια από τις σημαντικές προσωπικότητες της ισπανικής λογοτεχνίας, πέθανε σε ηλικία 61 ετών. Ήταν παγκόσμια γνωστή για έργα της όπως Οι ηλικίες της Λουλού, Μαλένα είναι το όνοµα ενός τανγκό, Όταν φιλούσαμε το ψωμί.  «Η Γκράντες διέθετε την περιέργεια ενός ιστορικού και το σθένος ενός συγγραφέα» σημειώνει η εφημερίδα El País.

Ένα πολύ συνηθισμένο πρόβλημα κατά την άσκηση της ψυχανάλυσης είναι το γεγονός πως ο θεραπευτής, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη ιατρική θεραπεία η οποία προσπαθεί να απαλλάξει τον ασθενή από το πρόβλημά του, έχει να απαλλάξει τον άνθρωπο όχι από το πρόβλημα αλλά από τη λύση που αυτός επινόησε γι’ αυτό. Η φαινομενολογική ασθένεια όπως αυτή εκδηλώνεται, φερ’ ειπείν με ένα διωκτικό παραλήρημα, όπως για παράδειγμα το επίκαιρο διωκτικό παραλήρημα εναντίον του εμβολιασμού για τον κορονοϊό, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, είναι η λύση του πραγματικού προβλήματος το οποίο είναι κάποια άλλη, οδυνηρή για τη συνείδηση παρόρμηση του ασυνειδήτου. Γι’ αυτό και κανείς όχι μόνον δεν θέλει να απαλλαγεί απ’ ό,τι καλύτερο βρήκε ως λύση, αλλά κάθε προσπάθεια παροχής αγάπης διά της θεραπείας έχει μεγάλες πιθανότητες να ενταχθεί στο διωκτικό σύστημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της πανδημίας του κορονοϊού, οι γιατροί, πολιτειακοί και άλλοι θεσμικοί φορείς, ακόμα και ιερείς που προτείνουν τον εμβολιασμό, καθίστανται «πληρωμένοι», έως και «εντεταλμένοι δολοφόνοι του συστήματος».

Αυτό που ενδεχομένως να έχει ανάγκη ο τόπος να είναι ένας νέος «βενιζελισμός» -αναγκαστικά, δυστυχώς, χωρίς Ελευθέριο Βενιζέλο-, δηλαδή μια νέα παράταξη που, στο οικονομικό πεδίο, θα είναι πραγματικά φιλελεύθερη, ενώ, στο κοινωνικό πεδίο, θα ’ναι αποτελεσματική υποστηρίκτρια της ποιοτικής εμβάθυνσης της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. 

Μακάριος Δρουσιώτης, Έγκλημα στο Κραν Μοντανά. Πώς και γιατί η Συμμορία ματαίωσε τη λύση του Κυπριακού. Διαφθορά, ανικανότητα και ξένες εξαρτήσεις, Αλφάδι, Λευκωσία 2021, 440 σελ.

Το σίριαλ της διαρροής εγγράφων του Κραν Μοντανά στην εφημερίδα της Κύπρου Φιλελεύθερος έχει έναν και μοναδικό στόχο: να στηρίξει το αφήγημα Αναστασιάδη αναφορικά με τη ματαίωση της λύσης στην ιστορική αυτή διάσκεψη. Μου θυμίζει αυτή η μεθόδευση την προσωπική επιστολή που μου έστειλε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, με ημερομηνία 11 Αυγούστου 2017, στην οποία, με την ίδια επιλεκτική παράθεση εγγράφων, προσπαθούσε να βγει «κούπα άπαννη» από την κρίση. (Ταυτόσημη επιστολή έστειλε και σε όσους άλλους τον στήριξαν δημόσια, στις προεδρικές του 2013,  ως τον ηγέτη της λύσης.) Έδωσα κατ’ ιδίαν απάντηση στον Πρόεδρο. Ωστόσο, την εκτίμησή μου για τα γεγονότα, των οποίων είχα πλήρη γνώση, τη διατύπωσα δημόσια με άρθρα μου στον Τύπο.

Από το 1960 και έπειτα τα γράμματα του Βαγγέλη προς τον Γιώργη γίνονται πιο σύντομα και αραιώνουν, η αλληλογραφία γίνεται πια με ευχετήριες κάρτες ενώ σταματά τον Ιανουάριο του 1962, όταν μια κάρτα με ευχές του Γιώργου προς τον Βαγγέλη επιστρέφει με την ένδειξη δεν είναι εδώ.