Ώς εδώ καλά.
Όμως, ο Τσάρλι Κερκ ΔΕΝ ήταν ένας «συντηρητικός διανοητής», όπως θέλησαν να πείσουν τους αδαείς και τους ευκολόπιστους διάφορα ακροδεξιά τρολ ή ανίδεοι που κατέκλυσαν το διαδίκτυο με νεκρολογίες και καταγγελίες εναντίον της «δολοφονικής Αριστεράς». Ήταν ένας εξτρεμιστής προπαγανδιστής που έκανε καριέρα (και μεγάλη περιουσία...) εμπορευόμενος μίσος και προκαταλήψεις και ωθώντας σε βίαιες πράξεις.
Ήταν ένας απόφοιτος λυκείου που έκανε περιοδείες σε αμερικανικά πανεπιστήμια και έλεγε στους φοιτητές που συναντούσε ότι η παιδεία που ελάμβαναν στο πανεπιστήμιο ήταν «υπερτιμημένη» και άχρηστη. Καλούσε σε «διάλογο» όποιον διαφωνούσε μαζί του, με την πρόκληση «Αποδείξτε ότι έχω άδικο» και αυτοί που «τσιμπούσαν» ήταν συνήθως στρατευμένοι σε αντιρατσιστικές, αντίφα κ.λπ. ομάδες, δηλαδή η άλλη όψη του νομίσματος απ’ αυτόν. Οι σοβαροί φοιτητές, όσοι έχουν γνώσεις, μόρφωση και ορθολογική σκέψη δεν ασχολήθηκαν ποτέ μαζί του – όπως γίνεται άλλωστε και στην Ελλάδα με τις κομματικές νεολαίες και τη συντριπτική πλειονότητα του φοιτητικού κόσμου.
Η οργάνωση που ίδρυσε όταν έγινε 18 ετών, η Turning Point USA, εισέπραττε κάθε χρόνο περίπου 90 εκατομμύρια δολάρια από ακροδεξιούς δωρητές που συμφωνούσαν με τις ρατσιστικές, αντι-μεταναστευτικές, μισογυνικές απόψεις του Κερκ και χρηματοδοτούσαν τη διάδοσή τους.
Στην Ευρώπη, ούτε η Χρυσή Αυγή, ο Γκέερντ Βίλντερς ή η Μαρίν Λεπέν θα μπορούσαν να εκφράσουν δημόσια τις απόψεις που προήγαγε ο Κερκ, μερικές εκ των οποίων παρατίθενται σε ό,τι ακολουθεί, γιατί θα τους επιβαλλόταν αυτόματα κοινωνικός και μιντιακός εξοστρακισμός. Μόνο στην Αμερική, μάλιστα στην ακροδεξιά «τέντα» του σύγχρονου ρεπουμπλικανικού κόμματος, είναι αποδεκτές στον 21ο αιώνα τόσο ακραίες απόψεις.
Χωρίς άλλες εισαγωγές, ακολουθούν μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά πράγματα που είχε πει ο Τσάρλι Κερκ.
Πολιτική βία
«Ο Μπάιντεν είναι ένας άναρθρος, διεφθαρμένος τύραννος, που πάσχει από άνοια και Αλτσχάιμερ ο οποίος, ειλικρινά, θα έπρεπε να φυλακιστεί και να καταδικαστεί σε θάνατο για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει εναντίον της Αμερικής».
ΣΧΟΛΙΟ: Εδώ ο Κερκ κάνει έκκληση για βίαιη επίθεση εναντίον του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ακροατήριό του, που αποτελούνταν κυρίως από θυμωμένους νεαρούς λευκούς άντρες, άκουσε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει «διαπράξει εγκλήματα εναντίον της Αμερικής» και πρέπει να πεθάνει. Το περίεργο είναι το πώς και γιατί δεν ασχολήθηκε μαζί του το Secret Service, που είναι ιδιαίτερο αυστηρό σε απειλές εναντίον της ζωής του κατοίκου του Λευκού Οίκου.
Για την οπλοκατοχή
«Νομίζω ότι αξίζει να υποστούμε το κόστος, δυστυχώς, μερικών θανάτων από χρήση όπλων κάθε χρόνο, έτσι ώστε να έχουμε τη Δεύτερη Τροπολογία για να προστατεύουμε τα υπόλοιπα θεόσταλτα δικαιώματά μας».
ΣΧΟΛΙΟ: Οι εκατοντάδες σφαγές σε σχολεία, εκκλησίες, εμπορικά κέντρα κ.λπ. των ΗΠΑ τα τελευταία 25 χρόνια ήταν για τον Κερκ το «τίμημα» για το «θεόσταλτο» δικαίωμα της οπλοκατοχής – το οποίο περιλαμβάνεται στη Δεύτερη Τροπολογία του συντάγματος των ΗΠΑ. Στο τέλος, θεία δίκη, το τίμημα αυτό το πλήρωσε και ο ίδιος.
Για τις φυλετικές σχέσεις στις ΗΠΑ
«Η μαύρη Αμερική γινόταν πλουσιότερη και ισχυρότερη και οι μαύρες οικογένειες ήταν λίγο ώς πολύ ενωμένες πριν από την ψήφιση των νομοσχεδίων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (1964) και το Δικαίωμα της Ψήφου (1965). Ύστερα από 60 χρόνια, η μαύρη Αμερική είναι σε χειρότερη θέση. Δεν λέω ότι αυτό οφείλεται στο νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε λέω ότι αυτό οφείλεται στο νόμο για το δικαίωμα ψήφου, αλλά κάτι πήγε πολύ στραβά».
ΣΧΟΛΙΟ: Από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου (Απρίλιος 1865) ώς το καλοκαίρι του 1964, η Αμερική τελούσε υπό καθεστώς απαρτχάιντ. Οι μαύροι Αμερικανοί ήταν νομοθετικά περιορισμένοι να ζουν σε γκέτο, τα σχολεία των παιδιών τους λειτουργούσαν υπό συνθήκες τρίτου κόσμου, δεν μπορούσαν να χρησιμοποιούν τις τουαλέτες των λευκών, να κάτσουν δίπλα σε λευκούς στα εστιατόρια, στα λεωφορεία, στα τρένα... Δεν μπορούσαν να μείνουν σε ξενοδοχεία όπου έμεναν λευκοί. Επίσης, στις πολιτείες του Νότου δεν μπορούσαν να ψηφίζουν. Η οικονομική θέση τους, μάλιστα, ήταν τραγική, και σε σχέση τις εργασίες που μπορούσαν να κάνουν όσο και σε σχέση με τα περιουσιακά στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει. Με τους δύο νόμους που πέρασε η κυβέρνηση Λίντον Τζόνσον το 1964 και το 1965 επήλθε, ύστερα από σχεδόν 200 χρόνια ανεξαρτησίας, ισονομία και οι ΗΠΑ έγιναν, επιτέλους, πραγματικά δημοκρατική χώρα. Κατά τον Κερκ, οι νόμοι που απέδωσαν ισονομία στους μαύρους Αμερικανούς ήταν καταστρεπτικοί.
«Λόγω των πολιτικών Ισότητας και Περιληπτικότητας, δεν γίνεται παρά να αναρωτηθείς, όταν βλέπεις έναν μαύρο πιλότο αεροπλάνου: “Ελπίζω να έχει τα αναγκαία προσόντα”».
ΣΧΟΛΙΟ: Η απόκτηση άδειας διακυβέρνησης επιβατικού αεροσκάφους είναι μια από τις πλέον δύσκολες και απαιτητικές επαγγελματικές διαδικασίες και απαιτεί την έγκριση ανεξάρτητης αρχής (στις ΗΠΑ: Federal Aviation Administration). Δεν υπάρχει καμία προτίμηση στην έγκριση αδειοδότησης πιλότων επιβατικών αεροσκαφών με βάση το φύλο ή το χρώμα του δέρματος. Επίσης, δεν υπάρχει καμμία ένδειξη ή υπόνοια ότι μη λευκοί κυβερνήτες αεροσκαφών εμπλέκονται σε δυσανάλογα περισσότερα θανατηφόρα δυστυχήματα.
«Όταν έχω να μιλήσω στην εξυπηρέτηση πελατών με κάποια ηλίθια μαύρη γυναίκα, αναρωτιέμαι εάν είναι εκεί λόγω των ικανοτήτων της ή λόγω των πολιτικών προσλήψεων μειονοτήτων».
ΣΧΟΛΙΟ: Οι «εκπρόσωποι εξυπηρέτησης πελατών» (customer service representatives) είναι χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας που συνήθως απασχολούν γυναίκες και ανειδίκευτους εργαζόμενους οι οποίοι προτιμούν να εργάζονται από το σπίτι τους μέσω τηλεφώνου. Εκπαιδεύονται με βάση ένα εγχειρίδιο (manual) να εφαρμόζουν την πολιτική της εταιρείας – όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι. Όταν το αίτημα του πελάτη δεν μπορεί να ικανοποιηθεί είναι εκπαιδευμένες/-οι να αρνούνται ευγενικά και να ρωτάνε «μπορώ να κάνω κάτι άλλο για σας σήμερα;» Έχω 40 χρόνια εμπειρία και εκατοντάδες ή χιλιάδες επαφές με εκπροσώπους εξυπηρέτησης πελατών αμερικανικών εταιρειών μέσω τηλεφώνου. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα και, κυρίως, με μαύρες γυναίκες, που είναι πάντα πρόθυμες, εξυπηρετικές και έτοιμες να αστειευτούν σε φιλικό τόνο εάν τους δοθεί το έναυσμα από τον πελάτη.
«Μπορώ να ονομάσω τουλάχιστον δέκα ανθρώπους από τον 20ό αιώνα που αξίζουν περισσότερο μια εθνική αργία από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ο λόγος για τον οποίο μιλάμε τόσο πολύ για φυλετικές διακρίσεις είναι γιατί έχουμε μια εθνική αργία για έναν τύπο που μίλαγε συνέχεια για φυλετικές διακρίσεις και έχουμε καταλήξει να γιορτάζουμε το νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα περισσότερο από την ίδρυση της Αμερικής».
ΣΧΟΛΙΟ: Άνευ σχολιασμού...
«Εάν λέγαμε ότι η Μισέλ Ομπάμα και η Κετάντζι Μπράουν Τζάκσον έφτασαν μέχρι εδώ λόγω του φύλου τους θα μας έλεγαν ρατσιστές. Όμως τώρα βγαίνουν αυτές και το παραδέχονται μόνες τους. Λένε ότι είναι εδώ που είναι μόνο και μόνο λόγω των φυλετικών ποσοστώσεων στα πανεπιστήμια. Ναι, το ξέρουμε. Δεν έχετε τα πνευματικά προσόντα για να σας πάρουν στα σοβαρά αλλιώς. Χρειάστηκε να κλέψετε τη θέση ενός λευκού για να σας πάρουν στα σοβαρά.»
ΣΧΟΛΙΟ: H Μισέλ Ομπάμα είναι απόφοιτος του πανεπιστημίου Princeton, του πιο ελίτ από τα σχολεία της Ivy League, και της Νομικής Σχολής του Harvard. Η δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Κετάντζι Μπράουν Τζάκσον είναι απόφοιτους του Harvard και της Νομικής Σχολής του Harvard. Είπαν, και οι δύο, ότι «επωφελήθηκαν» των ποσοστώσεων και έγιναν δεκτές από δύο από τα καλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ για να υποστηρίξουν τις ποσοστώσεις αυτές και να δοθεί η ευκαιρία, ύστερα από αιώνες αποκλεισμού, σε περισσότερες μειονότητες και γυναίκες να αποκτήσουν πτυχία που οδηγούν στις ανώτατες θέσεις ισχύος της αμερικανικής κοινωνίας. Εάν δεν είχαν τις ικανότητες, την ευφυΐα και τους βαθμούς, δεν θα γίνονταν δεκτές από το Princeton, το Harvard και το Harvard Law School. Οι ποσοστώσεις δεν ωφελούν μαθητές με χαμηλούς βαθμούς μόνο και μόνο επειδή είναι μαύροι. Απλώς ορίζουν ότι ένα, μικρό, ποσοστό των νέων φοιτητών κάθε χρόνο θα είναι αριστούχοι που ανήκουν σε φυλετικές μειονότητες. Εξάλλου, οι περισσότερο ωφελημένοι από ποσοστώσεις σε ελίτ ΑΕΙ στις ΗΠΑ δεν είναι οι μειονότητες: είναι οι λευκοί άντρες. Το 40-50% των φοιτητών στα πανεπιστήμια της Ivy League και σε ελίτ ΑΕΙ όπως το Stanford, το Chicago και το Duke είναι παιδιά αποφοίτων των πανεπιστημίων αυτών και παιδιά μεγάλων δωρητών, στην συντριπτική πλειονότητα λευκών, που έχουν προτεραιότητα στη διαδικασία αιτήσεων εισαγωγής. Ο Κερκ και οι όμοιοί του δεν έχουν πρόβλημα με τις ποσοστώσεις. Έχουν πρόβλημα με τις ποσοστώσεις που ωφελούν μη λευκούς.
Και τέλος, άνευ σχολιασμού:
«Αυτοί οι μαύροι προσπαθούσαν να τη ληστέψουν. Συμβαίνει διαρκώς στις πόλεις της Αμερικής. Μαύροι βγαίνουν παγανιά για να περάσουν την ώρα τους και στοχοποιούν λευκούς. Είναι γεγονός».
Και:
«Όταν οι μαύροι είχαν λιγότερα δικαιώματα από όσα έχουν σήμερα ήταν λιγότερο δολοφονικοί, γίνονταν λιγότερες διαρρήξεις. Γιατί συμβαίνει αυτό;»
Για τη μετανάστευση
«Η νότια μεθόριος είναι φυσικά η Μεγάλη Αντικατάσταση. Προσπαθούν να μας αντικαταστήσουν δημογραφικά, προσπαθούν να κάνουν τη χώρα λιγότερο λευκή. Πρόκειται για μια πολιτική ατζέντα εναντίον των λευκών».
ΣΧΟΛΙΟ: Η «θεωρία» της Μεγάλης Αντικατάστασης είναι μια ακροδεξιά ανοησία που γεννήθηκε στα σκοτεινά υπόγεια των συνωμοσιολόγων τρολ του διαδικτύου και υποστηρίζει ότι υπάρχει σχέδιο της «Αριστεράς» να πλημμυρήσει η χώρα με μετανάστες και, με τον τρόπο αυτό, να χάσουν τη πλειοψηφία οι λευκοί, που θεωρούν την Αμερική κτήμα τους. Τον Αύγουστο 2017, στην Charlottesville της Βιρτζίνια, οι νεοναζί διαδηλωτές φώναζαν το σύνθημα «You will not replace us! Jews will not replace us!», δηλαδή «Δεν θα μας αντικαταστήσετε! Οι Εβραίοι δεν θα μας αντικαταστήσουν», κρατώντας αναμμένους πυρσούς, όπως έκαναν οι ναζί στο συλλαλητήριο στο Βερολίνο το βράδυ που έγινε καγκελάριος ο Χίτλερ...
«Η Αμερική ήταν στο απόγειό της όταν είχαμε απαγορεύσει τη μετανάστευση για σαράντα χρόνια και το ποσοστό γεννηθέντων στο εξωτερικό ήταν στο χαμηλότερο σημείο της ιστορίας».
ΣΧΟΛΙΟ: Τα 44 χρόνια που είχε σχεδόν απαγορευτεί η μετανάστευση (1924-68), η Αμερική ήταν κράτος απαρτχάιντ, στον Νότο μαύροι Αμερικανοί λιντσάρονταν για το παραμικρό, στη διάρκεια του Κραχ παραλίγο να γίνει κοινωνική επανάσταση, ένας πρόεδρος και ένας υποψήφιος πρόεδρος δολοφονήθηκαν, και, τη δεκαετία του 1960, η Αμερική ενεπλάκη σε έναν αποικιακό πόλεμο στην νοτιοανατολική Ασία που έβαλε φωτιά στην αμερικανική κοινωνία. Κατά τον Κερκ, αυτή ήταν η Αμερική στο απόγειό της.
Για τη θέση της γυναίκας
«Η Τέιλορ Σουίφτ αρραβωνιάστηκε με τον Τράβις Κέλσι. Αυτό είναι κάτι που ελπίζω ότι θα κάνει την Τέιλορ Σουίφτ πιο συντηρητική. Απόρριψε τον φεμινισμό και υποτάξου στον άντρα σου, Τέιλορ. Δεν κάνεις εσύ κουμάντο».
ΣΧΟΛΙΟ: Η Τέιλορ Σουίφτ είναι το μεγαλύτερο σύγχρονο αστέρι της ποπ μουσικής. Η περιουσία της υπολογίζεται σε 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο Τράβις Κέλσι είναι ένας αθλητής του αμερικανικού φούτμπολ (ράγκμπι) ο οποίος, εκτός ΗΠΑ, είναι γνωστός ως «το αμόρε της Τέιλορ Σουίφτ» και η περιουσία του υπολογίζεται σε 70 εκατομμύρια δολάρια. Κατά τον Κερκ, ο Κέλσι έχει το πάνω χέρι στη σχέση του με την Τέιλορ Σουίφτ..
Για τις αμβλώσεις
«- Δηλαδή συγκρίνεις τις αμβλώσεις με το Ολοκαύτωμα;
- Απολύτως. Για την ακρίβεια οι αμβλώσεις είναι χειρότερες. Χειρότερες.»
ΣΧΟΛΙΟ: Σε μια κοινωνία στην οποία οποιαδήποτε σύγκριση με το Ολοκαύτωμα θεωρείται αντισημιτικός λίβελος, ο Κερκ εξισώνει το δικαίωμα μιας γυναίκας να ορίζει το σώμα της με τα εγκλήματα των Ναζί και η ακροδεξιά Αμερική χειροκροτεί και επιδοκιμάζει.
«- Εάν είχες μια κόρη 12 ετών που έπεσε θύμα βιασμού και έμεινε έγκυος θα την ανάγκαζες να γεννήσει το παιδί;
- Ναι, θα γεννούσε το παιδί.»
ΣΧΟΛΙΟ: Τι να σχολιάσει κανείς όταν ακούει κάτι τέτοιο το 2025; Απλώς ελπίζει, κάποια στιγμή, αυτός που εκστόμισε αυτό το όνειδος να ξεπεράσει τη μεσαιωνική νοοτροπία που τον διακατέχει και να σταματήσει να μισεί τις γυναίκες.
Κλείνοντας, επαναλαμβάνω αυτό που έγραψα στην αρχή: ο δολοφόνος του Τσάρλι Κερκ πρέπει να διωχθεί από την ποινική δικαιοσύνη και να τιμωρηθεί με την πιο αυστηρή προβλεπόμενη ποινή γιατί η ελευθερία του λόγου είναι απόλυτο αγαθό.
Όμως, ο Τσάρλι Κερκ δεν ήταν ένας «συντηρητικός ακτιβιστής» ή «διανοούμενος» ή ό,τι άλλο προσπαθούν ακροδεξιά τρολ να πείσουν τους ανίδεους ότι ήταν από την περασμένη εβδομάδα. Ήταν ένας εξτρεμιστής, που εμπορευόταν ακραίες και βίαιες θέσεις, που πλούτισε κάνοντας αυτό. Ήταν η εικόνα και η ομοίωση του σύγχρονου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και γι’ αυτό είχε τόση επιτυχία. Στη φιλελεύθερη, δημοκρατική Ευρώπη δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε για πέντε λεπτά στη δημόσια σφαίρα.
