web only

Dimitri Mastoros, Nicolas Wouters, Εξάρχεια. L’Orange amère, Futuropolis, 2016

Tριάντα δύο χρόνια μετά την Τσιγγάνικη Ορχήστρα του Γιάννη Καλαϊτζή, ένα νέο κόμικς κυκλοφορεί (στη γαλλική αγορά!) με θέμα του τα Εξάρχεια - και το μύθο τους.

Η συγκέντρωση της 30ής Αυγούστου ισλαμικών κοινοτήτων της Αθήνας, οργανώσεων για τα δικαιώματα του ανθρώπου αλλά και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην Αθήνα, μπροστά στη γαλλική πρεσβεία, με αίτημα να επιτραπεί η χρήση του μπουρκίνι στη Γαλλία, αποδεικνύει ότι και στην Ελλάδα έχει ανθίσει ένα κύμα ισλαμοαριστερισμού. Τα χαρακτηριστικά του έχει περιγράψει ιδανικά ο συγγραφέας του βιβλίου Οι Αριστερές της Γαλλίας, Ζακ Ζυλλιάρ, σχετικό άρθρο του οποίου αναπαράγουμε παρακάτω. [ΤΒJ]

Η δίωξη του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, το 2010, είναι αβάσιμη, κυρίως, επειδή οι αριθμοί που επικαλείται το δικαστήριο είναι ανακριβείς, λανθασμένοι και, πάντως, άκυροι, σύμφωνα με τα δεδομένα της οικονομικής επιστήμης. Ορισμένα από τα λανθασμένα δεδομένα καταχωρίζονται στη συνέχεια στο σημείωμα του ειδικού συνεργάτη μας. [TBJ]

Το κείμενο που διαβάζετε σκοπό έχει να αφιερωθεί στον πρωταγωνιστή των ημερών, τον υπουργό Νίκο Παππά. Διάλεξα όμως έναν τίτλο που να μην αναφέρεται ευθέως σε αυτόν για δύο λόγους που πιστεύω αμφότεροι θα τον ικανοποιήσουν και θα δικαιολογήσουν την επιλογή.

Δεν θα έχουν ξαναδεί σε Επιτροπές Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ έκθεση υποτιθέμενης Ανεξάρτητης Εθνικής Αρχής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα παραδοσιακά δημοκρατικής χώρας στην οποία επικροτείται η κυβ;eρνηση – για όποιον λόγο κι αν συμβαίνει αυτό!

Η μουσουλμάνα δεν έχει πραγματικό δικαίωμα επιλογής, αφού τυχόν αποτίναξη του ενδύματος θα σημαίνει προδοσία απέναντι στη θρησκεία και, μοιραία, θα υποστεί τη χλεύη και την τιμωρία εντός της μουσουλμανικής κοινότητας. Το να ισχυρίζεται κανείς ότι το μπουρκίνι είναι μια απλή περιπέτεια στην ιστορία της ενδυματολογικής εξέλιξης είναι σαν να υποστηρίζει ότι ο χαλκάς στους δούλους μπορεί να εκληφθεί με λίγη καλλιτεχνική φαντασία σαν ένα ωραίο μεταμοντέρνο κόσμημα. Τι να κάνουμε λοιπόν;

Μπήκαμε σε δύσκολη φάση. Πολλά πράγματα αλλάζουν γύρω μας. Aλλά εμείς, δεν μπορώ να καταλάβω, αν το έχουμε κατανοήσει και αν μας αφήνει παγερά αδιάφορους.

Οργανώσεις που εκπροσωπούν μειονότητες ή που ασχολούνται με μειονοτικά δικαιώματα δεν είναι επιθυμητές από την πολιτεία να μετέχουν σε συμβουλευτικά όργανα όπως η ΕΕΔΑ γιατί αλλιώς θα ήταν αδύνατο να υιοθετούσαν τα όργανα αυτά θέσεις για τις μειονότητες αρεστές ή έστω ανεκτές στην πολιτεία.

Στην υπερρεαλιστικής έκφρασης ταινία αναφοράς του σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, που είχε γυρίσει σε συνεργασία με τον ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί, Ο ανδαλουσιανός σκύλος, σε μία ακολουθία συνειδητού και ασυνείδητου, λογικής και έκλειψής της, συμβατικού και ανεξήγητου, ένα χέρι εμφανίζεται να περιτριγυρίζεται από μυρμήγκια και τον μυρμηγκοφάγο σιγά σιγά να το κατατρώγει. Το χέρι σαπίζει και σε πρώτη φάση πέφτει στο έδαφος. Ποιες αναλογίες μπορεί να βρει κανείς με τη σημερινή πολιτική κατάσταση της χώρας;

Σε απόσταση 425 χιλιομέτρων από την Μόσχα, στο κυβερνείο του Νίζνι Νόβγκοροντ, βρίσκεται ένα μικρό χωριό, με μόλις 6.500 κατοίκους, το οποίο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της ρωσικής ιστορίας και Ορθοδοξίας. Πρόκειται για το χωριό Ντεβέγιεβο και την γυναικεία μονή της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Σεραφείμ του Σαρόφ. Κατά την ρωσική ορθόδοξη παράδοση υπάρχουν τέσσερα «περιβόλια» της Παναγίας στη Γη. Αυτά είναι το Άγιο Όρος, η μονή των Σπηλαίων στο Κίεβο, η Ιβερία (δηλαδή η μονή του Νέου Άθωνα στην Γεωργία - Αμπχαζία) και η μονή στο Ντεβέγιεβο.