web only

Πριν από λίγη ώρα, εκδόθηκε η αθωωτική απόφαση για τη συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου, που είχε κατηγορηθεί για δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Μια μεγάλη νίκη για την κουλτούρα της ελευθερίας του λόγου στην Ελλάδα.

Η επίσκεψη του πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου, στην Αλβανία, όπου συναντηθηκε με τον αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, έγινε αμέσως μετά την επίσκεψή του στην Βουλγαρία, η οποία έγινε σε κλίμα έντασης και διαφωνιών. Οι δε σχέσεις του με την άλλη τοπική Εκκλησία των Δυτικών Βαλκανίων, εκείνη της Σερβίας, έχουν διαταραχθεί μετά τη συμμετοχή της δεύτερης στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών που έγινε τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη. Αλλά στην Αλβανία είχε να συναντήσει έναν μειλίχιο ιεράρχη, διαλλακτικό, ανιδιοτελή και σοφό άνθρωπο... Από τις σημειώσεις ενός ευσεβούς αθέου, που υπήρξε αυτόπτης μάρτυς.

Οι συναντήσεις των προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών είναι σημαντικές καθ’ εαυτές. Πίσω από τις βαριές πόρτες των συνοδικών μεγάρων, συζητιούνται θέματα που έχουν να κάνουν με τη διακονία των πολυπληθών κοινοτήτων των χριστιανών ανά τον κόσμο, το διάλογο μεταξύ των Εκκλησιών αλλά και των Εκκλησιών με τους εκπροσώπους των άλλων θρησκευμάτων, καθώς επίσης και μία σειρά ζητήματα τα οποία, πολλές φορές, ξεφεύγουν από το στενό πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής. Και αυτό γιατί, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, οι χριστιανικές Εκκλησίες, σε πολλές περιοχές του κόσμου, δεν εκπροσωπούν μόνο τις κοινότητες των πιστών, αλλά και τις εθνικές, γλωσσικές ή και πολιτισμικές μειονότητες.

Η τριήμερη επίσημη επίσκεψη του πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κυρίλλου στην Αλβανία, οι συναντήσεις του με τον πεφωτισμένο ιεράρχη της Ορθοδοξίας αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο είχε ξεχωριστή σημασία όχι μόνο γιατί έγινε μέσα σε μία δύσκολη συγκυρία (ως γνωστόν διανύουμε περίοδο έντονου γεωπολιτικού ανταγωνισμού στα Δυτικά Βαλκάνια, γεγονός που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο) αλλά, κυρίως, γιατί επρόκειτο για μία συνάντηση δύο παλιών φίλων και συνοδοιπόρων.

Η γνωριμία των δύο ιεραρχών έγινε το μακρινό 1968, όταν στο Συνέδριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Χριστιανικής Νεολαίας στη Σουηδία, ο νεαρός τότε λαϊκός θεολόγος Κύριλλος έλαβε μέρος για πρώτη φορά ως εκπρόσωπος του χριστιανικού νεολαιίστικου κινήματος της τότε ΕΣΣΔ. Ο κατά δύο περίπου δεκαετίες μεγαλύτερός του Αναστάσιος δέχτηκε τον νεότερο αδελφό του με αγάπη και τον βοήθησε στα πρώτα του βήματα.

Η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια. Το 1968, το τυραννικό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα αποφάσισε να μετατρέψει τη χώρα του σε μία απόλυτη, περίκλειστη με συρματοπλέγματα και πολυβόλα νησίδα αθέων, εξαπολύοντας απηνείς διωγμούς κατά της θρησκευτικής συνείδησης και των πιστών. Μαζί με τους χριστιανούς, στα κολαστήρια της Αλβανίας μαρτύρησαν καθολικοί, μουσουλμάνοι, προτεστάντες. Ναοί καταστράφηκαν, μονές μετατράπηκαν σε αποθήκες, κινηματογράφους, δεσμωτήρια πιστών. Ιερείς και ιεράρχες βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν. Οι υπόλοιποι απλά λούφαξαν, κρύβοντας στα κατάβαθα της ψυχής τους την πίστη τους στην Ανάσταση.

Τα ίδια εκείνα χρόνια, στην τότε ΕΣΣΔ, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά. Μόλις πριν από λίγα χρόνια, ο τότε ηγέτης της χώρας Νικίτα Χρουστσόφ είχε δηλώσει από τηλεοράσεως πως σύντομα θα έθαβαν τον τελευταίο παπά, θριαμβολογώντας για την επικράτηση της αθεϊστικής κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Τα χρόνια κυλούσαν. Ο Αναστάσιος έφυγε για ιεραποστολή στην Αφρική και ο Κύριλλος ανέβαινε σταδιακά στην ιεραρχία της Ρωσικής Εκκλησίας. Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν ξανά και ξανά. Κατά την ενθρόνιση του Κυρίλλου στον πατριαρχικό θρόνο της Ρωσίας, ο παλιός του φίλος, όχι μόνο με την παρουσία του, αλλά και με τις νουνεχείς συμβουλές του, προσπάθησε να τον προσανατολίσει στο πολύπλοκο πλέγμα των σχέσεων μεταξύ των Εκκλησιών, του πανορθόδοξου, διεκκλησιαστικού και διαθρησκευτικού διαλόγου, γνωρίζοντας πολύ καλά τις συνθήκες μέσα στην οποία λειτουργεί η τοπική ρωσική Εκκλησία και τις σχέσεις της με το κράτος.

Συναντήθηκαν πολλές φορές σε διάφορες κοινές εκδηλώσεις, ήρθε όμως η στιγμή ο παλιός φίλος Κύριλλος να επισκεφτεί επίσημα τον ηλικιακά μεγαλύτερό του Αναστάσιο και να δει από κοντά το ποιμαντορικό, ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό του έργο.

Η επίσκεψη προβλήθηκε από πολλά ΜΜΕ και γράφτηκαν ήδη πολλές σελίδες στον παραδοσιακό και ηλεκτρονικό Τύπο.

Ωστόσο, στις γραμμές που ακολουθούν θα προσπαθήσω να καταγράψω και να αναδείξω ορισμένες πλευρές που δεν είχαν την ίδια αντιμετώπιση.

Παρά το γεγονός πως το κάθε επίσημη εμφάνιση του πατριάρχη Μόσχας διακρίνεται από τη μεγαλοπρέπεια, την άψογη οργάνωση, τα αυστηρά μέτρα προστασίας από ειδική ομάδα των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και την αυστηρή τήρηση του πρωτοκόλλου, αυτή τη φορά ο Κύριλλος, γνωρίζοντας το μέγεθος της προσωπικότητας του αρχιεπισκόπου Αναστασίου και το πνευματικό κύρος που απολαμβάνει όχι μόνο στα στενά πλαίσια της τοπικής Εκκλησίας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, θέλησε να δείξει ταπεινοφροσύνη και μετριοπάθεια. Ανάλογο ήταν και το δώρο που έφερε στον αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, μία θαυμάσια εικόνα των Δώδεκα Αποστόλων, θέλοντας να τονίσει την αποστολική διακονία του, χάρη στην οποία αναστήθηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και μαζί της βρήκε απάγκιο και η ελληνική μειονότητα.

Φημίζεται ο Κύριλλος για τα πανάκριβα άμφια του, μα στην Αλβανία προτίμησε η εμφάνισή του να μην προκαλεί, να ταιριάζει με τα ταπεινά άμφια του Αναστασίου, τα οποία φέρει εδώ και δεκαετίες. Η αντιφώνηση του Κυρίλλου στην προσφώνηση του Αναστασίου δεν περιείχε αιχμές ή υπαινιγμούς, μα ήταν μετρημένη και σεμνή. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίσκεψη του Μόσχας στην Αλβανία έγινε αμέσως μετά την επίσκεψή του στην Βουλγαρία, η οποία έγινε σε κλίμα έντασης και διαφωνιών. Οι δε σχέσεις του με την άλλη τοπική Εκκλησία των Δυτικών Βαλκανίων, εκείνη της Σερβίας, έχουν διαταραχθεί μετά τη συμμετοχή της δεύτερης στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών που έγινε τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη.

Το τι ειπώθηκε μεταξύ των δύο ιεραρχών κατά τη συνάντησή τους, το γνωρίζουν οι ίδιοι και οι στενοί τους συνεργάτες. Νομίζω όμως πως οι δύο παλιοί γνώριμοι και φίλοι άκουσαν με προσοχή ο ένας τον άλλον και αντάλλαξαν απόψεις ακόμη και για δύσκολα θέματα που απασχολούν τις σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών. Είμαι σίγουρος πως ο μεγαλύτερος σε ηλικία Αναστάσιος συμβούλεψε τον νεότερο και αγαπητό του φίλο, κι εκείνος τον άκουσε με προσοχή και περίσκεψη. Η ανιδιοτέλεια του Αναστασίου, το μεγάλο του πνευματικό φρόνημα και σθένος τον καθιστούν προνομιακό συνομιλητή για εκείνους που έχουν ανοιχτά τα μάτια και την ψυχή και θέλουν να εργαστούν για το καλό της δικής τους Εκκλησίας και του ποιμνίου τους.

Αναμφίβολα θα τέθηκαν και ζητήματα που προκαλούν τριβές ανάμεσα στις Εκκλησίες, είμαι όμως σίγουρος πως ο Αναστάσιος εργάστηκε προς την κατεύθυνση της καταλλαγής, της αλληλοκατανόησης και του σεβασμού των μακραίωνων παραδόσεων της Εκκλησίας ως οικουμενικό θόλου, κάτω από την σκέπη του οποίου οι αδελφοί μπορεί να έχουν διαφορές, μα όχι αντιπαλότητες και εχθρότητα.

Η συνάντηση των δύο προκαθημένων ολοκληρώθηκε και πέρασε στην ιστορία. Οι δύο ιεράρχες θα συνεχίσουν την πορεία τους. Και οι δύο αντιμετωπίζουν διάφορα και διαφορετικά προβλήματα στην διακονία τους και ευχή όλων είναι «του Κυρίου η σωτηρία και επί τον λαόν σου η ευλογία σου» (Ψαλμοί 3:9)

ΥΓ.1 Τα θερμότερα λόγια για τον αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο τα είπε ο μουφτής των Μπετχασήδων της Αλβανίας, πράγμα που ίσως δεν μπορεί να κατανοήσει ο σημερινός μεταμοντέρνος αναγνώστης, ο οποίος επιμένει να ερμηνεύει τον κόσμο μέσα από προκατασκευασμένα σχήματα.

ΥΓ.2 Το έργο του αρχιεπισκόπου Αναστασίου είναι τεράστιο όχι μόνο από φιλανθρωπικής και ιεραποστολικής σκοπιάς, μα πανανθρώπινης, γιατί μέσα από ένα εκτεταμένο, οικονομικά αυτοτελές και αύταρκες δίκτυο οργανισμών, αναδεικνύει το παράδειγμα της αγαπητικής σχέσης με τον άνθρωπο χωρίς πολιτικές, εθνικές, γλωσσικές, θρησκευτικές ή άλλου είδους προκαταλήψεις και διαχωρισμούς. Γι’ αυτό όμως πρέπει να μιλήσουν άλλοι, ειδικότεροι από εμένα.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα; Εκτός από το ότι δεν το θέλει, δεν το μπορεί. Και αυτό, η «ψυχή» του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον το ξέρει. Ξέρει, δηλαδή, ότι η «ταυτότητά» του δεν είναι το πρόγραμμά του, αλλά ο τρόπος και το ύφος της αντιπροσώπευσής του, η κουλτούρα του. Μια παρέμβαση στο διάλογο που άνοιξε η τοποθέτηση του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη. [ΤΒJ]

Το Νησί των Σκύλων (Isle of Dogs). Έγχρωμη ταινία animationαμερικανογερμανικής παραγωγής 2018, σε σκηνοθεσία Γουές Άντερσον. Διανομή: Odeon. Διάρκεια: 101'

Βρισκόμαστε στην ιαπωνική μεγαλούπολη Μεγκασάκι, είκοσι χρόνια στο μέλλον. Μια αρρώστια έχει πλήξει τα σκυλιά και ο διεφθαρμένος δήμαρχος Κομπαγιάσι διατάζει να απελαθούν όλα σε ένα σκουπιδονήσι, το λεγόμενο Νησί των Σκύλων. Ο ανηψιός του Κομπαγιάσι, Ατάρι, αρνούμενος να αποχωριστεί τον πιστό του σκύλο Σποτς, πηγαίνει μόνος του ώς το νησί για να τον πάρει πίσω. Μαζί με μια παρέα πέντε σκύλων θα ξεκινήσει την αναζήτηση του κατοικιδίου του, ενώ στο Μεγκασάκι οι σκυλόφιλοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι η σκυλογρίπη είναι ψέμα, ότι θεραπεία υπάρχει κι ότι ο λόγος που οι αρχές δεν τη δημοσιεύουν είναι ύπουλα συμφέροντα, σχετικά με τη Γιακούζα (η ιαπωνική μαφία).

O σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν έχει μετρήσιμες επιπτώσεις στην ποιότητα των σχέσεων γονέα-παιδιού, στην ψυχική υγεία των παιδιών ή στην κοινωνική τους προσαρμογή. Δεν έχουν βρεθεί διαφορές αναφορικά με κρίσιμους παράγοντες, όπως η αυτοεκτίμηση, το άγχος, η κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς. Αυτό είναι το συμπέρασμα της ανακοίνωσης που υπογράφουν 55 καθηγητές ψυχολογίας, παίρνοντας θέση υπέρ της ψήφισης του νόμου που θα επιτρέπει τη υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.

Το Σάββατο 21/4/2018, αργά το βράδυ, δόθηκε στην δημοσιότητα, μέσω της ιστοσελίδας της γαλλικής εφημερίδας Le Parisien (http://www.leparisien.fr/societe/manifeste-contre-le-nouvel-antisemitisme-21-04-2018-7676787.php#xtor=AD-1481423551), μια Διακήρυξη καταγγελίας του νέου αντισημιτισμού, ένα κείμενο του οποίου η αξία ξεπερνά τα γαλλικά σύνορα. Υπογράφεται από 250 και πλέον προσωπικότητες της γαλλικής πολιτικής, διανοητικής, θρησκευτικής και καλλιτεχνικής σκηνής. Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, ένας πρώην Πρόεδρος Δημοκρατίας, ο Νικολά Σαρκοζύ, τρεις πρώην πρωθυπουργοί (ο κεντροδεξιός Ζ.-Π. Ραφαρέν, οι σοσιαλιστές Μ. Βαλς και Μπ. Καζνέβ), ο σοσιαλιστής πρώην δήμαρχος του Παρισιού Μπ. Ντελανοέ, αρκετοί εκπρόσωποι όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων, οι διανοούμενοι Π.-Α. Ταγκιέφ, Α. Φινκελκρώτ, Μπ.-Α. Λεβύ, Π. Μπρυκνέρ, Ελ. Μπατεντέρ, Ζ. Μπενσουσάν, Λ. Φερρύ, Λ. Μπουβέ, Ρ. Φρεγκοζί, Μ. Κνομπέλ, Μπ. Σανσάλ, Α. Βιεβιορκά, οι δημοσιογράφοι Φ. Βαλ, Μπ. Κουτυριέ, Α. Ντεβέκιο, οι καλλιτέχνες Σ. Αζναβούρ, Π. Αρντιτί, Ρενώ, Τ. Γκουντβίλ, Ζ. Ντεπαρντιέ, κ.α. Την πρωτοβουλία σύνταξης του κειμένου είχε, από κοινού με μια ομάδα διανοουμένων, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Φιλίπ Βαλ, πρώην διευθυντής του Charlie Hebdo.

Ready Player One. Έγχρωμη αμερικανική παραγωγή επισημονικής φαντασίας 2018, σε σκηνοθεσία Στήβεν Σπίλμπεργκ. Παίζουν: Τάι Σέρινταν, Ολίβια Κουκ, Μπεν Μέντελσον, Τι Τζέι Μίλερ. Διανομή: Tanweer. Διάρκεια: 140’

Το 2045, ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά. Πριν από μερικά χρόνια, ο Τζέιμς Χαλιντέι δημιούργησε το παιχνίδι OASIS, έναν εικονικό κόσμο όπου κάθε άνθρωπος μπορεί, μέσω ενός άβαταρ, να αλληλεπιδράσει με άλλους χρήστες και να βιώσει τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες. Όμως, ο Χαλιντέι πεθαίνει και αφήνει πίσω του το "Πασχαλινό Αυγό", το οποίο μπορεί κανείς να ανακαλύψει μόνο αν επιλύσει τρεις περίπλοκους γρίφους. Όποιος τα καταφέρει πρώτος, θα γίνει και διάδοχος του Χαλιντέι στη διεύθυνση της εταιρείας του. Ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους βρίσκεται και ο 18χρονος Ουέιντ Ουότς (Πέρσιβαλ για τον κόσμο του παιχνιδιού), ο οποίος, μαζί με τους τέσσερις συνεργάτες του, τα βάζει με μια εταιρεία - κολοσσό.

Το βασικό πρόβλημα [στο σημερινό τοπίο των MME] είναι ότι εξωτερικές και διεθνείς ειδήσεις εξακολουθούν να παρουσιάζουν την πραγματικότητα με βάση τον ιδεολογικό ορίζοντα του εθνικού κράτους. Η πραγματικότητα δομείται αφενός σύμφωνα με την αναχρονιστική λογική του εσωτερικού (το εθνικό κράτος) έναντι του εξωτερικού (ο κόσμος πέρα από το εθνικό κράτος) και αφετέρου ως «σχέσεις μεταξύ των εθνικών κρατών».

«Η Ελλάδα και η Τουρκία οδεύουν προς πολεμική σύρραξη» έγραψε ένας δημοσιογράφος στο Foreign Policy. Και έσπευσαν τα ελληνικά δημοσιογραφικά σάιτ να αναμεταδώσουν την τρομοκρατική «είδηση» ως θέσφατο ενός έγκυρου περιοδικού, «δανειζόμενα» το ένα σάιτ από το άλλο το δημοσίευμα. Συμφορά. Η φοβερή «είδηση» είναι η εκτίμηση ενός έλληνα δημοσιογράφου που συνεργάζεται με διάφορα ΜΜΕ της αλλοδαπής.

Ένα ήσυχο μέρος (A Quiet Place). Έγχρωμη ταινία, θρίλερ αμερικανικής παραγωγής 2018 του Τζον Κραζίνσκι. Παίζουν: Εμιλι Μπλαντ, Τζον Κραζίνσκι, Μίλι Σίμοντς, Νόα Τζουπ. Παραγωγή: Platinum Dunes, Sunday Night. Διάρκεια: 90’

Η οικογένεια Άμποτ, ο πατέρας (Τζον Κραζίνσκι), η μητέρα (Έμιλι Μπλαντ) και τα παιδιά (Μίλισεντ Σίμοντς, Νόα Τζουπ), έχουν καταφύγει σε ένα απομονωμένο σπίτι με καλά οργανωμένο υπόγειο, αφού μυστηριώδη πλάσματα που ναι μεν είναι τυφλά, συλλαμβάνουν δε και τους πιο ανεπαίσθητους ήχους, έχουν φτάσει στη Γη απειλώντας με αφανισμό την ανθρωπότητα. Στο καταφύγιό τους αυτό, πρέπει να σκαρφιστούν τρόπους άμυνας σε περίπτωση εισβολής των τεράτων, να παραμείνουν απόλυτα ήσυχοι και να διατηρήσουν το θάρρος και την ανθρωπιά τους. Τα πράγματα, ωστόσο, περιπλέκονται πολύ όταν έρχεται η ώρα της μητέρας να γεννήσει (είναι έγκυος) και τα τέρατα θα ακούσουν τις κραυγές της.