Μια συμμαχία αρχίζει να διαφαίνεται που ενδεχομένως ν’ ανατρέψει την έως σήμερα πορεία. Συμμαχία διάφορων κοινωνικών ομάδων με κύριο στόχο την επαναφορά της χαλαρής κοινωνίας του «κάνω ό,τι μ’ αρέσει», του «χύμα». Αναφέρομαι σε πολυπληθείς ομάδες με οικονομικά κίνητρα: στους μικροεπιχειρηματίες (οι υπηρεσίες που προσφέρουν δεν μπορούν να ασκηθούν εύκολα ή αποδοτικά κάτω από μέτρα φυσικής απόστασης), στους επιχειρηματίες που θέτουν την ευημερία τους πάνω από τις ζωές και θέλουν τζίρους προ κορωνοϊού, στους εργαζομένους του εκπαιδευτικού τομέα που θέλουν να πληρώνονται δίχως να εργάζονται (χαλάρωση παντού, εκτός από τα σχολεία) και στις ομάδες με ψυχολογικά, κοινωνικά και πολιτικά κίνητρα: κάθε είδους έφηβοι (σε ηλικία, μυαλό, ταμπεραμέντο), «δικαιωματιστές» της ατομικής versus συλλογικής ελευθερίας, χαρωπούς της «χύμα» ζωής, αυτοπροσδιοριζόμενους ως «σοβαρούς αναλυτές», εκείνους που νομίζουν ότι οι ηγεσίες έχουν πάντα κακόβουλες προθέσεις, τους κάθε είδους αντιστασιακούς χωρίς αιτία, τους άλλους μ’ εκείνο το πολιτικό εργαλείο - passepartoutπου ξεκλειδώνει στον ιδιοκτήτη του όλες τις πλευρές του επιστητού και σε κάποιους με αδρή σκέψη που γνωρίζουν ότι μας ψεκάζουν για να πειθαρχούμε ως κοινωνία προβάτων ή που ξέρουν τα «Διεθνή Κέντρα Επιβολής».
Αναφέρομαι, για να το πω αλλιώς, σε όλους εκείνους που, αν η πανδημία χτυπούσε τη χώρα παρόμοια με τη γείτονα Ιταλία, θα επέρριπταν στην κυβέρνηση τις μύριες όσες ευθύνες για το γεγονός.
Είναι στη φύση του ανθρώπου να θεωρεί τις καλές καταστάσεις δεδομένες και τις κακές προϊόντα κακών ηγητόρων. Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσε κάποιος ν’ αναρωτηθεί: «Δεν συγκρίνουν την κατάσταση μ’ εκείνη των άλλων χώρες που δίστασαν να πάρουν μέτρα για μικρό χρονικό διάστημα;»
Αδιάφορο. «Χίλιες ξυλιές σε ξένο κ@#ο ούτε μία στον δικό μου», λέει η παροιμία. Καταφεύγουν ή εφευρίσκουν νοητικές δολιχοδρομίες: «το DNA των Ελλήνων/Βαλκάνιων», «ο καλός θεός της Ελλάδας», «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε, γέλασε», «οι αριθμοί είναι ψεύτικοι», «υπερκαταγράφουν», «υποκαταγράφουν», «αποδίδουν στην covid-19 θανάτους από άλλες αιτίες», «το κλίμα», «η μεσογειακή διατροφή» κ.λπ.
Ένας συνδυασμός συμφερόντων, επιθυμιών και χοντροκομμένης αντίληψης για τα πράγματα, μαζί με τη φυσική κόπωση από την κλεισούρα ή την επιθυμία των νέων για κοινωνικές επαφές, μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες ώστε ν’ ανατραπούν όσα επιτεύχθηκαν, όχι μόνο στο μέτωπο της ασθένειας αλλά και της κοινωνικής ενότητας και συνοχής. Η κατάσταση αυτή τροφοδοτείται και από την οικονομική ύφεση και ευνοεί την αλλαγή πολιτικού κλίματος. Κοινώς, βούτυρο στο ψωμί των πεινασμένων για εξουσία ή εκείνων που πρόσφατα την απώλεσαν.
Επιπροσθέτως, αν το καλοκαίρι συμβάλλει σε περαιτέρω ύφεση της πανδημίας, θα δημιουργούνται συνθήκες αποδοχής της άποψης που διαλαλεί η συμμαχία: «μας κοροϊδεύουν».
Η ακολούθως πιθανολογούμενη αναζωπύρωση της επιδημίας το φθινόπωρο μπορεί να μας βρει ψυχοδιανοητικά ανέτοιμους και ο σχεδιασμός, η λήψη και εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων, οι σοβαρές ενημερώσεις ίσως να μην προλάβουν να τιθασεύσουν τη νέα διασπορά, με συνέπειες τύπου Ιταλίας.
Ίσως, από την άλλη πλευρά, το διαφαινόμενο έντονο τουριστικό κύμα προς τη χώρα να μειώσει την οικονομική και κοινωνική πίεση και οι λαϊκιστικές σειρήνες να μη βρουν ευήκοα ώτα. Ή, ίσως, ακόμη καλύτερα, ένα αποτελεσματικό εμβόλιο να μας βγάλει από τον εφιάλτη. Ίδωμεν.
