Λοιδορήθηκε από την «προοδευτικούρα» επειδή έγραφε κριτικές εκθέσεων σε εφημερίδες επί χούντας! Γερή πένα, πάντως, είχε. Σε ό,τι έγραψε! Κρίμα για όσους τον δίκασαν τόσο αυστηρά, έναν σεμνό άνθρωπο, που όμως αγαπήθηκε από τους φυσικούς του. Φυσικά, υπήρχαν και έντονοι ανταγωνισμοί στο Τμήμα, πού δεν υπάρχουν άλλωστε!
Υπήρξε μέλος του ΔΣ της Εθνικής Πινακοθήκης, θα θυμάμαι πάντα τη συνδρομή του στο πρόγραμμα εμπλουτισμού των συλλογών του μουσείου.
Είχε απίθανες γνώσεις σε όλους τους τομείς της ευρωπαϊκής τέχνης, τις οποίες μοίραζε απλόχερα και δεν είχε καθόλου πολιτικά κωλύματα.
Δίδαξε όσο κανείς τα ευρωπαϊκά, μετά ορφάνεψε αρκετά η εποχή!
Τα πιο γνωστά έργα του, εκτός της Ιστορίας στην οποία αναφέρθηκα πριν: "Η εικονογραφία του μνημείου του Λυσικράτους", Αρχαιολογικό Δελτίο 21 (1966), σ. 163-183· Λεξικό των Ελλήνων ζωγράφων και χαρακτών, 1976. Νεοελληνική γλυπτική, ιστορία, τυπολογία, λεξικό γλυπτών, 1981. Τα γλυπτά του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών, 1981. Οι Έλληνες ναΐφ ζωγράφοι, 1987. Κωνσταντίνος Βολανάκης, 1997. Ανδρέας Γεωργιάδης, 1999. Δημοσίευσε ακόμα πλήθος άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά και πολλές μονογραφίες καλλιτεχνών.