Γνώμες

Πέντε λεπτά από τον χρόνο σου θέλω. Είτε είσαι φίλος, γείτονας, ξάδερφος, συνάδελφος, ή άγνωστος. Πέντε λεπτά από έναν ακόμη πατέρα μαθητών, έναν γιο ευπαθών ηλικιωμένων, έναν απλό πολίτη το ίδιο ανήσυχο μ’ εσένα για τον καιρό μας, τους μήνες που ζούμε.

Θα ξεχνούσα σίγουρα πολλά ονόματα εάν προσπαθούσα να καταλογογραφήσω τους σημαντικότερους εβραίους ανθρώπους από όλα τα πεδία της ανθρώπινης σκέψης και δράσης, οπότε δεν θα το αποπειραθώ. Για κάποιο λόγο/κάποιους λόγους, η νεωτερική (και προνεωτερική) σκέψη, φιλοσοφία, επιστήμη έχει επηρεαστεί δυσανάλογα από εβραίους στοχαστές. Δυσανάλογα με την έννοια ότι (ακολουθεί χονδροειδής διατύπωση, αλλά χονδρικά ακριβής) οφείλουμε στο εβραϊκό πνεύμα τις περισσότερες (αν όχι όλες τις επαναστατικότερες) σπουδαίες ανακαλύψεις/εφευρέσεις (από την ψυχανάλυση μέχρι τη θεωρία της σχετικότητας). Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε όμως αυτή την αλήθεια; Τι ήταν αυτό που κατέστησε τον ένα από τους τρεις μεγάλους μονοθεϊσμούς τόσο σαρωτικά δημιουργικό; Ποια είναι η πρώτη ύλη, ποια είναι η βιωμένη συνθήκη/οι βιωμένες συνθήκες, τα θεολογικά καταγωγικά στοιχεία που γονιμοποίησαν αυτόν τον πανέμορφο και ανθοφόρο κήπο; Γιατί το εβραϊκό πνεύμα έχει υπάρξει τόσο χαρακτηριστικά ανοικτό και φιλάνθρωπο, διεισδυτικό και φιλοπαίγμον, βαθύ και πρωτότυπο, αενάως μετακινούμενο και δημιουργικό; Δεν θα μπορούσα να δώσω μια πλήρη απάντηση γιατί δεν έχω τις γνώσεις, ούτε κατά διάνοια. Νομίζω όμως ότι μπορώ να προτείνω μια ιδέα. Νομίζω ότι η έννοια της μετακίνησης μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε κάπως το γιατί των παραπάνω ερωτήσεων.

Διανύω ήδη την έβδομη δεκαετία της ζωής μου, το μικρό εναπομείναν προσδόκιμο, δεν με σταματά από το να σκέφτομαι το μέλλον της χώρας, και όχι μόνον το άμεσο αλλά και ένα μεσοπρόθεσμο. Το άλλοθι ότι αυτό αφορά το γιo μου και τα εγγόνια μου είναι μάλλον πρόσχημα, καθώς το ίδιο θα σκεπτόμουν ούτως ή άλλως. Ας μοιραστώ λοιπόν κάποιες σκέψεις. Ανεξάρτητα από την οξύνοιά τους, μπορεί να χρησιμεύσουν ως έναρξη κάποιου δημόσιου διαλόγου, καθώς το πιο πιθανό είναι ότι αρκετοί πολίτες έχουν παρόμοιες ανησυχίες και κάνουν αντίστοιχες σκέψεις.

Ένας έλληνας επιστήμονας στην Αμερική, που έχασε δικό του άνθρωπο στην πυρκαγιά του Ματιού το καλοκαίρι του 2018, περιγράφει τη δημιουργική εμπειρία του με το ελληνικό κράτος την εποχή της πανδημίας, που του επέτρεψε να πιστέψει ξανά στην Ελλάδα. Η προσπάθεια να την κάνουμε σύγχρονη και ανταγωνιστική δεν είναι χαμένη υπόθεση. [ΤΒJ]

Ο φεμινιστικός ακτιβισμός είναι σίγουρα απαραίτητος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάποια που δεν συμμετέχει τακτικά, από ακαδημαϊκή ή άλλη θέση, στις σχετικές με το φύλο συζητήσεις δεν μπορεί να αποτελέσει διά του παραδείγματός της μια φεμινιστική φωνή στην πράξη· πιο σωστά, μια φεμινιστική ύπαρξη.

Υποθέτω πως οι αναγνώστες του Books' Journal έχουν υπόψη το άρθρο του Χρύσανθου Λαζαρίδη που υπογράφει ως «σύμβουλος του τέως πρωθυπουργού Α. Σαμαρά» («Καμία συνθηκολόγηση με κράτος-ταραξία», Καθημερινή, 3 Αυγούστου 2020). Στο κείμενο αυτό υπάρχουν α) μια ad hominem επίθεση εναντίον όσων προωθούν τον ελληνοτουρκικό διάλογο για το θέμα της χάραξης των ορίων των νέων θαλασσίων ζωνών και β) ένα κύριο επιχείρημα εναντίον της έναρξης του ελληνοτουρκικού διαλόγου «σήμερα». Μετά από ένα σύντομο σχόλιο επ' αυτών, θα προσπαθήσω να υποστηρίξω πως, αντιθέτως προς ό,τι πρεσβεύει ο Λαζαρίδης, σήμερα ―όπως και χθες και προχθές― επείγει όχι μόνο να γίνει αλλά και να ολοκληρωθεί ο ελληνοτουρκικός διάλογος.

Τι πραγματικά στοχεύει και τι πραγματικά πιστεύει ο διάσημος ράπερ Κάνιε Γουέστ που πιθανόν να είναι υποψήφιος για την αμερικανική προεδρία;

Υπάρχει μια γλυκιά [(ίσως να μην είναι γλυκιά, αλλά, παρεμπιπτόντως, καλό θα ήταν να επιλέγουμε τη γλυκιά και φιλάνθρωπη ειρωνεία στην επικοινωνία μας με τους ανθρώπους και όχι τη διαβρωτική/επιθετική/υπονομευτική που δυσκολεύει την έτσι κι αλλιώς δύσκολη ανθρώπινη επικοινωνία) (για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, ναι, υπάρχουν και εκδοχές εξαιρετικά φιλάνθρωπου, πνευματικά ανοικτού και εντελώς αξιοσέβαστου Ισλάμ)] ειρωνεία σε ορισμένες αριστερές εξηγήσεις του ριζοσπαστικου/τρομοκρατικού/φασιστικού Ισλάμ (των ριζοσπαστικών/τρομοκρατικών/φασιστικών Ισλάμ, για να μην κατηγορηθώ για οριενταλίσμους).

Το φτερούγισμα της νυχτερίδας στην Κίνα όχι απλώς έστειλε καταιγίδες σε όλο τον πλανήτη αλλά πάτησε pause στην παγκοσμιοποίηση θυμίζοντάς μας ότι η ανοσία είναι ζωτικός δημόσιος χώρος. Πριν από λίγους μήνες δεν είχαμε ιδέα τι ερχόταν. Τώρα αγνοούμε πώς και πότε θα τελειώσει. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 108, Μάιος 2020.

Ο Λυκούργος Λιαρόπουλος δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ομότιμος καθηγητής οικονομικών της υγείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εκπρόσωπος το τελευταίο διάστημα της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ, πέθανε σε ηλικία 76 χρόνων και κηδεύεται στις 23 Ιουνίου 2020, 4.00 μ.μ., στο νεκροταφείο Αμαρουσίου. Συγγραφέας πολλών βιβλίων, πολιτεύθηκε με τη Δράση και το Ποτάμι. Συνεργάτης του Books’ Journal, υπήρξε τακτικός αρθρογράφος την κρίσιμη περίοδο κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε τη χώρα στα ζάρια. Αναδημοσιεύουμε ένα από τα κείμενά του από το 2017 και την ιστοσελίδα του περιοδικού, ως απόδειξη της κοφτερής λεπίδας του λόγου του Λυκούργου Λιαρόπουλου, αποτέλεσμα της διεισδυτικής ματιάς του στα γεγονότα μιας πολύ δύσκολης περιόδου για τη χώρα.