Με πηγή μάλιστα έναν αδίσταχτο ακροδεξιό έμπορο, τόσο αδίσταχτο μάλιστα, ώστε ενωρίτερα πουλούσε σε αφελείς ακόμη και επιστολές του Χριστού.
Παραλείπουν επίσης να πουν ότι κάθε ψέμα του ακροδεξιού «λαθρεμπόρου του ψέματος» υιοθετείται, ως η μοναδική αλήθεια, από όλο το φάσμα της Ακροδεξιάς και της σταλινογενούς Αριστεράς, σε μια πρωτοφανή «εθνική ομοψυχία».
Με αποτέλεσμα –επειδή κάθε ψέμα ακολουθείται και από κάποιο καινούργιο– όχι την επικράτηση του ψέματος αλλά μιας πολύ πιο επικίνδυνης κατάστασης και από το ίδιο το ψέμα: η κατάργηση της διαφοράς αλήθειας - ψέματος. Έτσι ώστε να μην πιστεύει πλέον κανείς σε τίποτα. Να αφαιρείται δηλαδή το «έδαφος» πάνω στο οποίο στεκόμαστε.
Κάτι που ήταν πάντοτε το πρώτο βήμα προκειμένου να καλλιεργηθούν πειρασμοί για ολοκληρωτικές λύσεις. Και μπορεί η ιστορία να μην επαναλαμβάνεται ή να μη διδάσκει, πλην όμως, όπως έγραφε ο πατριάρχης των ελλήνων ιστορικών Βασίλης Παναγιωτόπουλος, αν την αγνοείς δεν μπορείς να καταλάβεις ούτε τι είναι το νερό που πίνεις...
Και είναι ανατριχιαστική αυτή η μεθόδευση, διότι οι διαχειριστές του ψεύδους και των θεωριών συνωμοσίας απευθύνονται σε ό,τι πιο ιερό βρίσκεται μπροστά μας αυτή τη στιγμή: στον πόνο των ανθρώπων, που έχασαν τους δικούς τους. Στον οποίο όφειλαν τουλάχιστον σεβασμό. Είναι δε ακραία ύβρις να χρησιμοποιείται ακόμη και ο ανθρώπινος πόνος σαν εμπόρευμα.
Πράγμα που σημαίνει ότι η ανάδειξη της αλήθειας, με τους όρους που επιτρέπει η επιστήμη και επιβάλλουν οι θεσμοί της Δημοκρατίας, είναι πρωτίστως εκδήλωση σεβασμού απέναντι στον ίδιο τον ανθρώπινο πόνο. Και αυτό επιβάλλεται άμεσα.
Τα άλλα έπονται…