Λέει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας στην πρώτη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα:
Είχα πάει εγώ και είχα ζητήσει και χρηματοδοτική στήριξη και την είχα επιτύχει, μέσω του αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο που θα κατασκευάζαμε και θα περνούσε από τη χώρα μας [...]. Θα εδίδετο η προκαταβολή, αλλά μεσολάβησε η υπογραφή του μνημονίου, η απομάκρυνσή μου από το υπουργείο και η Ελλάδα επανήλθε στη λογική του ευρω-ατλαντικού οικοπέδου […]. Ο κ. Τσίπρας βεβαίως είχε συμφωνήσει για την προκαταβολή από τη Ρωσία. Ήταν δεδομένα όλα και γνωστά. Λέει ψέματα ο κ. Τσίπρας ότι δεν υπήρχε συμφωνία. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Τσίπρας λέει ψέματα... (Συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στο ΒΗΜΑ FM-99,5, αναδημοσίευση από την Καθημερινή, 22/7/2017)
Δεν ήλπιζαν μόνο σε χρηματοδότηση, αλλά και σε τεχνική βοήθεια. Στο βιβλίο για τον Φρανσουά Ολάντ, με τίτλο Ένας πρόεδρος δεν πρέπει να τα λέει αυτά, το οποίο περιέχει «εξομολογήσεις» του γάλλου προέδρου στους G. Davet και F. Lhomme, δύο δημοσιογράφους της γαλλικής εφημερίδας Le Monde, αναφέρεται ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν τηλεφώνησε στον Ολάντ και του εκμυστηρεύτηκε, μία μόλις ημέρα μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, ότι η Ελλάδα διερεύνησε την πιθανότητα να εκτυπώσει στη Ρωσία «νέες δραχμές».
Το συμπέρασμα, πέραν του ότι υπάρχει ταύτιση ακροδεξιών και ακροαριστερών ενώπιον της αιώνιας Ρωσίας, είναι ότι δεν διδάσκονται. Δεν διδάσκονται από την εγκατάλειψη από τη Ρωσία του Μοριά στους Τουρκαλβανούς το 1770. Δεν διδάσκονται από την εγκατάλειψη από τη Σοβιετική Ένωση του ΚΚΕ το 1944-1949. Δεν διδάσκονται από την καταστροφή των ελληνικών συμφερόντων από τη σοβιετική και, σήμερα, τη ρωσική πολιτική στην Κύπρο, διαχρονικά, μέχρι και σήμερα.
Η αντίδραση στη χώρα μας επιμένει να ονειρεύεται τον Μόσκοβο. Ακόμα τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι ...
