Ο ναζισμός δεν είναι πλέον το κοινότοπο κακό, η απουσία κρίσης, η τυφλή υπακοή σε μια φιγούρα του θεάτρου σκιών, αλλά κάτι που αποκτά μιαν αίγλη εωσφορική.
«Θέλω να χτυπάω, να σκοτώνω, ό,τι βρω. Συνήθως ξεκινάω με το να βασανίζω και να σκοτώνω μικρά ζώα, μετά σκηνοθετώ συγκρούσεις, βλέπω εχθρούς, για να μπορώ να συνεχίσω με ανθρώπους. Τι είμαι; ένας φονιάς, απλώς; Αν είμαι και οργανωμένος σε οπαδούς, ένας χούλιγκαν; Όχι, δεν είμαι τίποτε από όλα αυτά, είμαι ο πέραν των κοινών ανθρώπων ήρως, είμαι εκείνος που όλοι οι άλλοι φοβούνται, είμαι ένας ναζιστής πολεμιστής».
Η κοινή μας, η ανιστορική χρήση των όρων, είναι αυτό που έχει ετοιμάσει την απήχηση της στολής που με καμάρι φοράει αυτός ο φονιάς της διπλανής πόρτας.
Την κοινή χρήση των λέξεων δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη να την αλλάξουμε. Μπορούμε όμως να μην του κάνουμε τη χάρη και να τον περιγράφουμε ως αυτό που οφθαλμοφανώς και απλώς είναι: χούλιγκαν ή/και φονιάς, είναι εκείνο που τον ορίζει. Ό,τι άλλο θα πρέπει να θεωρηθεί παρελκόμενο και συνοδευτικό.
Έχετε δίκαιο, το ίδιο, όμως, ισχύει, στην άλλη όχθη, για την λέξη "λαïκισμός". Ό,τι δεν ταιριάζει στις δικές μας φαντασιώσεις εύκολα το βαφτίζουμε"λαïκισμό", όσους διαφωνούν με αυτές, "λαïκιστές", κ.ο.κ.
11 Αυγ 2023, 12:08