Είναι όμως γεγονός, και όχι υπόθεση, πως σημαντικοί ηγέτες της Δύσης δεν καλοπερνούν. Όχι απαραίτητα και όχι πάντα με ψευδή στοιχεία – χωρίς και αυτά να αποκλείονται. Αλλά με την ανάδειξη, την προβολή και τη μεγέθυνση συμβάντων της προσωπικής, καθημερινής ζωής των ηγετών, που μόνο στις ελεύθερες δυτικές χώρες βιντεοσκοπούνται (από ποιούς;) και δημοσιεύονται. Συμβάντων ασχέτων με την πολιτική πράξη των ηγετών αυτών, που όμως συμβαίνει να είναι έντονα δυτική, νατοϊκή ή φιλονατοϊκή. Βλ. το πάρτι του Μπόρις Τζόνσον και το ξεσάλωμα της φινλανδής πρωθυπουργού.
Η ελληνική κυβέρνηση επί τριάμισι χρόνια διαχειρίστηκε σημαντικές κρίσεις με ιδιαίτερη επιτυχία, πράγμα που στις δημοσκοπήσεις την κρατάει με αξιοσημείωτη σταθερότητα πρώτη, μακράν από την αντιπολίτευση. Τους τελευταίους μήνες όμως έρχονται βήμα βήμα στην επικαιρότητα ζητήματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης πολιτικών, δημοσιογράφων και άλλων, που ρητά ή σιωπηρά, ευθέως ή εκ πλαγίου χρεώνονται σε κυβερνητική πρωτοβουλία. Παράλληλα, κινείται διεθνώς μια εκστρατεία που εμφανίζει τη χώρα ως ανελεύθερη, ως χώρα που στραγγαλίζει την ελευθεροτυπία. Στο πλαίσιο αυτό, η συκοφαντία και η πολιτική διαβολή γίνονται ευκολότερες.
«Δεν ντρέπεστε κύριε Πρωθυπουργέ, που …;», ρωτήθηκε ο Μητσοτάκης από την ολλανδή δημοσιογράφο. Πώς να απαντήσει εδώ ένας πρωθυπουργός; Αφού δεν ερωτάται για το γεγονός, αλλά για τα συναισθήματά του. Το γεγονός για το οποίο πρέπει να ντρέπεται, θεωρείται δεδομένο. Η δημοσιογραφική απορία αναφέρεται στο εάν ντρέπεται γι’ αυτό, ναι ή όχι ;
Αν τώρα, λέω αν, ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης δεν προσκομίσει κανένα στοιχείο για τις παρακολουθήσεις που δημοσίευσε ότι γίνονται ή αν επικαλεστεί το δημοσιογραφικό απόρρητο, είναι νοητό να του επιβληθούν κυρώσεις; Διότι η εφημερίδα του δεν είναι το Μακελειό, που όποιες τερατολογίες και αν γράψει, κανείς δεν το μαθαίνει και άρα κανείς δεν ασχολείται. Το Documento είναι εφημερίδα στη φαρέτρα της αντιπολίτευσης και οι τερατολογίες του είναι όχι απλώς επιθυμητές, όπως οι πρακτικές του Πολάκη, αλλά θεμελιώνουν τη βάση της αντιπολιτευτικής γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ. Θα φιμώσεις την αντιπολίτευση;
Υπάρχει και κάτι χειρότερο: ο Βαξεβάνης να προσκομίσει στοιχεία ότι οι παρακολουθήσεις γίνονται. Το παιχνίδι είναι σήμερα πολύ μεγάλο. Η ελληνική κυβέρνηση είναι σταθερά ταγμένη με την Ουκρανία, με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς. Η ενόχληση των Τούρκων, όσο και αν αυτήν φοβόμαστε περισσότερο, είναι κατά κάποιον τρόπο δευτερεύουσα, κάτι σαν παράπλευρη συνέπεια. Η εχθρότητα της Ρωσίας είναι το μείζον, της Τουρκίας το έλασσον. Στον ηλεκτρονικό πόλεμο έχουν καμφθεί και έχουν φθαρεί μεγάλες δυνάμεις. Ας μην εκπλαγούμε αν πράγματι συμβαίνουν παρακολουθήσεις πολιτικών και άλλων. Το γεγονός αυτό δεν συνεπάγεται, πως η κυβέρνηση τις αποφάσισε και τις διεξάγει. Και αποτελεί ερώτημα δύσκολα απαντήσιμο το ποιος τις κάνει, πώς και γιατί.
Σήμερα, εκτός από το κριτήριο cui bono (προς όφελος τίνος;), μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε:
-Ταιριάζει με το προφίλ του Μητσοτάκη η παρακολούθηση των πάντων;
-Ταιριάζει με το προφίλ του Βαξεβάνη η δημοσίευση τέτοιων ειδήσεων;
Είναι απίστευτη η σχετική είδηση. Αν ήταν πραγματικότητα, θα σήμαινε ότι ο πρωθυπουργός είναι ένας αφελής. Είναι;
Αν δεν είναι πραγματικότητα, θα σήμαινε ότι ο Βαξεβάνης είναι ανεύθυνος.
Είναι;
Όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, και στο πλαίσιο του πολέμου Ανατολής - Δύσης, φαίνεται πως θα βιώσουμε πολλά συμβάντα ηλεκτρονικών εφαρμογών εις βάρος της ελληνικής κυβέρνησης.
Δεν τελειώνουμε με τα ζητήματα αυτά. Εννοείται πως η κυβέρνηση ευθύνεται για την εκκαθάρισή τους, σύμφωνα με τους νόμους, αμέσως. Η οποία έχει καθυστερήσει, αν και της δόθηκε η αφορμή με τα θέματα Ανδρουλάκη και Κουκάκη. Κινδυνεύει να χάσει την πρωτοβουλία και να ακολουθεί τα γεγονότα.
