Αν δηλαδή θα συνεχίσει τις αμήχανες δηλώσεις τύπου Δένδια, που μάλλον σε αυτοϋπονόμευση μοιάζουν.
Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να αυτοϋπονομευτεί, να αυτογελοιοποιηθεί, να αυτοκτονήσει ή να κάνει ό,τι θέλει με τον εαυτό της.
Με τον εαυτό της όμως. Όχι με τη χώρα.
Διότι εδώ επιχειρείται ευθέως η αποσταθεροποίηση της χώρας, από έναν ολόκληρο εσμό τραμπικών.
Οφείλει λοιπόν η κυβέρνηση να προστατεύσει τη δημοκρατία από τις τραμπικές ύαινες, όποια μάσκα και αν φορούν. Είτε ακροδεξιά είτε αριστερή. Ακόμη και ενδοκυβερνητική.
Διότι η επιχείρηση των τραμπιστών να μεταφέρουν στην πολιτεία την ευθύνη για την εγκληματική δράση ιδιωτών –βιαστών, παιδόφιλων, χρηστών του Predator και όποιου άλλου εγκληματία– είναι ευθεία επίθεση στη δημοκρατική σταθερότητα.
Θα διαπράξει δε μοιραίο λάθος η κυβέρνηση αν λειτουργήσει με τον κανόνα ότι ο καταγγέλλων φέρει το βάρος απόδειξης της καταγγελίας του. Αυτό θα είναι η χαρά του συκοφάντη. Διότι ο κάθε συκοφάντης, για την απόδειξη της συκοφαντίας του, αρκείται στην ίδια τη συκοφαντία του.
1) Επειγόντως λοιπόν πρέπει όλη η υπόθεση Βαξεβάνη[1] να πάει στον εισαγγελέα, με ό,τι στοιχείο διαθέσιμο υπάρχει. Έτσι ώστε να ερευνηθεί από την εισαγγελική αρχή αμέσως:
α) Αν η ΕΥΠ διαθέτει το σύστημα Predator και
β) Ποιοι, σε διαφορετική περίπτωση, είναι κάτοχοι και χρήστες του Predator και σε ποια χρήση έχουν προβεί.
Και εγκαίρως να ενημερώσει την κοινή γνώμη, υπεύθυνα, σοβαρά και με πληρότητα. Έτσι ώστε να μη μείνει κανένα σκοτεινό σημείο. Διότι στα σκοτεινά σημεία ελλοχεύουν οι τραμπικές ύαινες.
2) Έχει ανεπίτρεπτα καθυστερήσει η ρητή νομοθέτηση της δυνατότητας να λάβει γνώση ο Νίκος Ανδρουλάκης, έστω κατ’ εξαίρεση, ΟΛΩΝ των στοιχείων που οδήγησαν στην παρακολούθησή του. Το πλήγμα στην δημοκρατία, για όσον καιρό παραμένει αδιευκρίνιστη η υπόθεση, είναι ανυπολόγιστο.
Πρέπει λοιπόν και αυτό το θέμα να λυθεί τις επόμενες ημέρες. Οριστικά και ριζικά. Επί ποινή αποσταθεροποίησης.
Γιατί η δημοκρατία δεν αντέχει τη νέα επίθεση του τραμπισμού.
Και ξανατονίζουμε: όχι για την προστασία της κυβέρνησης αλλά της δημοκρατίας, από τους θαυμαστές του Τραμπ και του Πούτιν.
ΥΓ. (κυριολεκτικά εκ των υστέρων) Οι επιτιθέμενοι τραμπιστές είναι οι ίδιοι που στον επιθετικό πόλεμο του Πούτιν μάς πρότειναν να δώσουμε: το μίσος μας στη Δύση, σταφίδες στα θύματα της επίθεσης και την ψυχή μας στον Πούτιν.
[1] Επιτρέψτε μου να παραθέσω την πρώτη, εν θερμώ αντίδρασή μου, στο δημοσίευμα του Documento, αμέσως μόλις το πληροφορήθηκα, όπως την κατέθεσα στην προσωπική μου σελίδα στο facebook:
Μόλις άκουσα για παρακολουθήσεις με πηγή της ενημέρωσης το Documento, του οποίου η αξιοπιστία και το ήθος είναι η συνέχεια της Αυριανής, τρόμαξα. Διότι ήταν προφανές το νόημα του εγχειρήματος: ευθεία επίθεση στους «αρμούς» της δημοκρατικής πολιτείας. Αφού επίθεση στην ίδια τη δημοκρατική πολιτεία είναι το να της αποδίδεις ότι παρακολουθεί τους πολίτες της, ενώ αναφέρεσαι σε παράνομη δράση ιδιωτών.
Το αν βεβαίως ιδιώτες παραβιάζουν τον νόμο, που πάντα θα τον παραβιάζουν, αφού καμία δημοκρατία –και ευτυχώς, αλλιώς θα ήταν ολοκληρωτισμός– δεν φιλοδοξεί να αλλάξει τη φύση του ανθρώπου, αυτό είναι σοβαρό θέμα. Το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουμε με όρους νομιμότητας, μέσω των θεσμών μας.
Το να αποδίδεις όμως στην πολιτεία την ιδιωτική παραβατικότητα, από τους βιασμούς και την παιδοφιλία, μέχρι την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών από ιδιώτες, όπως κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση, είναι θεσμική δολιοφθορά.
Η οποία έχει και την αιτία της. Είναι το γεγονός ότι όλα τα σταλινογενή μορφώματα περιφρονούν τη δημοκρατία σαν «τυπική» μπροστά στην «πραγματική», που ήταν γι' αυτούς η σοβιετική –όπως τους κατήγγελλε στον καιρό της η Χάννα Άρεντ– και είναι σήμερα η τυραννία του Πούτιν και οι διάφορες τριτοκοσμικές τυραννίες, όπως βλέπουν τα μάτια μας.
Είναι προφανές λοιπόν ότι επειδή η χώρα μας έχει ταχθεί πραγματικά στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της δημοκρατίας, ειδικά με τον επιθετικό πόλεμο του Πούτιν –άλλωστε γι' αυτό την κατηγορεί ο Αλέξης Τσίπρας, αφού ο δυστυχής δεν κατάλαβε τι είναι δημοκρατία, θεωρώντας ακόμη ότι ο Στάλιν και ο Μάο δεν ήταν ολοκληρωτικοί αλλά δημοκρατικοί ηγέτες ή ότι ο Τραμπ ήταν «για καλό»– θα δεχτεί πολλές επιθέσεις μέχρι τις εκλογές.
Με σκοπό την αποσταθεροποίηση. Οι θεσμοί λοιπόν έχουν το λόγο. Διότι η δημοκρατία οφείλει να είναι συνεχώς μαχόμενη.
