Την 1η Αυγούστου 1974 κατατέθηκε αίτηση καταχωρήσεως, ως σήματος, ικανού να διακρίνει προϊόντα της κλάσης «16», η λέξη «ΑΥΓΗ», ως τίτλος ημερήσιας εφημερίδας.
Η «ΑΥΓΗ» ήταν προδικτατορικά η εφημερίδα της «ΕΔΑ», εκδιδόμενη συνεχώς από τις 24/8/1952 μέχρι την 21/4/1967. Μετά τη μεταπολίτευση επανεκδίδεται στις 4 Αυγούστου του 1974, ως κομματικό όργανο του «ΚΚΕ Εσωτερικού» και ακολουθεί επί πολλά χρόνια τις διαδρομές της Ανανεωτικής Αριστεράς, που –αφήνοντας στην άκρη την «ΔΗΜΑΡ»-, κατέληξε Ριζοσπαστική Αριστερά, η οποία και κυβέρνησε, συνασπισμένη με ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Δεξιάς.
Η «ΑΥΓΗ» όλα αυτά τα χρόνια εξέφραζε με συνέπεια την πολιτική των σχηματισμών αυτών.
Ενώ όμως η μετάβαση από την προδικτατορική «ΕΔΑ» στην μεταδικτατορική ανανεωτική αριστερά φαινόταν να είναι φυσιολογική και αναμενόμενη εξέλιξη, δεν συνέβη το ίδιο με την εξέλιξη από την ανανεωτική στην ριζοσπαστική Αριστερά, κατάσταση που πιστοποίησε και η αποχώρηση του κόσμου που σχημάτισε την «ΔΗΜΑΡ».
Οι σφραγίδες, υπήρξαν όμως σφραγίδες και στην περίπτωση αυτή. Έτσι η εφημερίδα έμεινε στο κόμμα, που έγινε όμως ένα άλλο κόμμα, οπότε και η εφημερίδα του έγινε μία άλλη εφημερίδα. Με τον ίδιο όμως τίτλο. Αντί πολλών, την πορεία αυτή την απεικονίζει καθαρότερα ο κατάλογος των Αρχισυντακτών – Διευθυντών όλης αυτής της περιόδου, από το 1974 μέχρι σήμερα.
Η σκέψη μου λοιπόν είναι, ότι εφ’ όσον η συγκεκριμένη σημερινή εφημερίδα, έπαψε να είναι η εφημερίδα της ανανεωτικής Αριστεράς, όπως έχει καταχωριστεί στις συνειδήσεις των καταναλωτών της συγκεκριμένης αγοράς (των αναγνωστών των πολιτικών εφημερίδων), όφειλε να τροποποιήσει και τον τίτλο της, διότι το σήμα «Η ΑΥΓΗ» έπαψε να ανταποκρίνεται στο προϊόν και στις υπηρεσίες που προσέφερε αρχικά και επί πολλά χρόνια, καθώς η σημερινή εφημερίδα προσφέρει πλέον άλλες υπηρεσίες από εκείνες που οι καταναλωτές είχαν συνηθίσει να λαμβάνουν από αυτήν και γνώριζαν, ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα προσφέρει, περιεχόμενο δηλ. ειδήσεων, πολιτικών αναλύσεων, επεξεργασιών και σχολίων, ευρισκόμενων κατά κανόνα εντός των πλαισίων της ανανεωτικής Αριστεράς, όπως αυτή είχε αρθρωθεί όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι σήμερα.
Και ότι, εφ’ όσον αυτό δεν έχει γίνει, αλλά εξακολουθεί να εκδίδεται σήμερα εφημερίδα, υπό τον ίδιο τίτλο «Η ΑΥΓΗ», με το πλήρως διαφορετικό περιεχόμενο που έχει πλέον, υφίσταται η νομική δυνατότητα, όποιος ενδιαφέρεται, να υποβάλει αίτηση στην Διεύθυνση Σημάτων, που θα εξετασθεί από την Διοικητική Επιτροπή Σημάτων και να ζητήσει να εκπέσουν οι σημερινοί δικαιούχοι του σήματος «Η ΑΥΓΗ», από τα δικαιώματά τους στο σήμα αυτό (D 62539), διότι η συνέχιση της χρήσης του συγκεκριμένου σήματος από τους ίδιους για την έκδοση της συγκεκριμένης εφημερίδας με το σημερινό της περιεχόμενο, παραπλανεί το κοινό, ως προς την φύση και την ποιότητα των παρεχόμενων από την σημερινή εφημερίδα υπηρεσιών, κατά το άρθρο 50 §§ 1 και 2γ του Νόμου 4679/ 2020.
Είναι γνωστό, ότι οι νομικές διαδικασίες ευρίσκονται σε άλλο επίπεδο από τις πολιτικές, όσο και αν συνάπτονται. Τα παραπάνω λοιπόν δεν συνιστούν ούτε την απαιτούμενη ενδελεχή νομική μελέτη του συγκεκριμένου θέματος, ούτε κλείνουν το πολιτικό ζήτημα. Αντίθετα, απλώς τα ανοίγουν, ως δημόσια διατύπωση σκέψεων και ιδεών ενός πολιτικοποιημένου νομικού της πράξης, παρακινημένου από την αποκρουστική εικόνα της σημερινής «ΑΥΓΗΣ».
Με μοναδικό κίνητρο να αποτελέσουν αφετηρία συζήτησης για την δυνατότητα προσφυγής στους θεσμούς της δημοκρατικής πολιτείας. Διότι εκτός από τον «ασύντακτο λαό», τον οποίο επικαλούνται πάντα όσοι τον περιφρονούν, υπάρχουν και οι θεσμοί που συγκροτούν τον «κόσμο των ανθρώπων» και γι’ αυτό σέβονται τον λαό.
