Σύνδεση συνδρομητών

Ο αυτοκρατορικός εφιάλτης του Ερντογάν

Σάββατο, 13 Φεβρουαρίου 2016 10:41
Πρόσοψη του γηπέδου της Γαλατά Σεράι στην Κωνσταντινούπολη, όπου δεσπόζουν οι μορφές του Ερντογάν και του Κεμάλ. Η προπαγάνδα του σημερινού τούρκου προέδρου επιχειρεί να εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη η αντίληψη ότι ο Ερντογάν είναι ισοδύναμος του Κεμάλ, ο μείζων μεταρρυθμιστής της Τουρκίας του 21ου αιώνα.
ΕΡΑ
Πρόσοψη του γηπέδου της Γαλατά Σεράι στην Κωνσταντινούπολη, όπου δεσπόζουν οι μορφές του Ερντογάν και του Κεμάλ. Η προπαγάνδα του σημερινού τούρκου προέδρου επιχειρεί να εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη η αντίληψη ότι ο Ερντογάν είναι ισοδύναμος του Κεμάλ, ο μείζων μεταρρυθμιστής της Τουρκίας του 21ου αιώνα.

Γιατί απέτυχαν τα αυτοκρατορικά σχέδια του Ερντογάν στην Τουρκία; Πώς ηττήθηκε ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός του; Τι προβλήματα θα αντιμετωπίσει μετά την ανοικτή πληγή που προκάλεσε η κρίση της Συρίας;

ΝΑΤΟ  ΝΑΤΟ  είσαι εδώ;

Λέγαμε χθες, για τον καταστροφικό εμφύλιο[1],  ο οποίος συνεχίζεται ασταμάτητος, με χιλιάδες  θύματα, καθημερινά. Ο οποίος εμφύλιος πόλεμος, βέβαια, τον μόνο που ενδιαφέρει, γιατί αυτός τον σχεδίασε, είναι ο Ταγίπ Ερντογάν.  Τον δε Ερντογάν, τον ενδιαφέρει για έναν και μόνο λόγο.  Ο τούρκος πρόεδρος έβαλε τη χώρα του σε τεράστια περιπέτεια, με απρόβλεπτες συνέπειες, έχοντας στο μυαλό του, μόνο, το προσωπικό του μεγαλείο.

Ο Ερντογάν θέλει να ανατρέψει το σημερινό, τελείως χωλό αλλά παρ’ όλα αυτά δημοκρατικό, καθεστώς του Κεμάλ, όσο και όπως έφτασε στις μέρες μας, και να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς απόλυτης, σχεδόν, μοναρχίας, το οποίο ονομάζει Προεδρική Δημοκρατία. Για να γίνει αυτό, απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση. Έκανε ό,τι έκανε για να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Πλειοψηφία που θα του επέτρεπε να ψηφίσει μόνος  του τη συνταγματική αναθεώρηση. 

Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, κινούμενη σε τελείως λάθος κατεύθυνση, σε σχέση με τους Αμερικανούς και τους Ρώσους, αλλά κατά τη γνώμη μου και σε σχέση με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, στην ουσία στήριξε τον Ερντογάν, τον προπαγάνδισε, ώσπου, τελικά, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (Adalet ve Kalkınma Partisi, AKΡ), το κόμμα του δηλαδή, έλαβε σχεδόν το 50% του εκλογικού σώματος, ευτυχώς για την Τουρκία, δυστυχώς γι’ αυτόν, χωρίς να μπορεί να συμπληρώσει ούτε τη δεύτερη φορά την απαιτούμενη πλειοψηφία. Τώρα πια, ο σχεδιασμός λέει ότι χρειάζεται μερικούς εθνικιστές βουλευτές (πέντε ή έξι), ούτως ώστε να πάει τη συνταγματική αναθεώρηση σε δημοψήφισμα,  επειδή ακριβώς δεν θα συμπληρώσει στο Κοινοβούλιο την απαιτούμενη πλειοψηφία.

Η πρώτη του κίνηση, για όσους γνωρίζουν τα τουρκικά, ήταν να προσεγγίσει, πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, με όποιον τρόπο ήταν δυνατόν, τους Κούρδους.  Για το λόγο αυτό, έκανε συμφωνία μέχρι και με τον κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Ο Οτσαλάν τον στήριξε φανατικά, στήριξε την παύση των εχθροπραξιών, αλλά τότε εμφανίστηκε το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (Halkların Demokratik Partisi, HDP), το οποίο στις εκλογές του Ιουνίου, έστειλε τον Ερντογάν στο 40%, γιατί οι Τούρκοι το αγκάλιασαν  ως τουρκικό δημοκρατικό κόμμα, όχι ως κουρδικό μειονοτικό. Οι εχθροπραξίες, ούτως ή άλλως, είχαν σταματήσει, υπήρχε ένα κλίμα ειρήνευσης και, το πιο σημαντικό, ο ηγέτης του HDP, ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι οι Κούρδοι δεν θέλουν να αποσχιστούν από το τουρκικό κράτος. Τούρκοι πολίτες είναι και, απλώς, ζητούν σχετική αυτονομία, για την περιφέρειά τους, μάλιστα ο Νταβούτογλου είχε ήδη φτιάξει και τη φόρμουλα, την οποία πρότεινε με χρονοδιάγραμμα και θεσμική θωράκιση. Φόρμουλα κοινά αποδεκτή, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε λύση ένα πελώριο πρόβλημα που χρόνιζε.

Σε εκείνες τις εκλογές, ο Ερντογάν πήρε υψηλό ποσοστό στις περιοχές των Κούρδων, λόγω του ότι οι Κούρδοι και φανατικοί είναι και ράντικαλ μουσουλμάνοι – και σ’ αυτό συμφωνούσαν με τον πρόεδρο. Αμέσως μετά, όμως, άλλαξε τακτική και, με προβοκάτσιες και κινήσεις, τελείως εκτός θεσμικών ορίων, συνδαύλισε και ώθησε σε νέα έκρηξη, μάλιστα με τρόπο πολύ πιο βίαιο από πριν. Να σας θυμίσω μόνο τη δολοφονική επίθεση στην Άγκυρα, τη μέρα της διαδήλωσης για την ειρήνευση… Στην αρχή υποστηρίζοντας το Iσλαμικό Κράτος, ούτως ώστε να χτυπάνε αντ’ αυτού τους Κούρδους. Και στη συνέχεια, οξύνοντας τα πράγματα, εισάγοντας τον εμφύλιο όχι απλώς επάνω στα βουνά αλλά μέσα στις κουρδικές πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας, όπου πλέον σκοτώνονται πολίτες – χρειάζεται να θυμίσω, π.χ., τη βομβιστική επίθεση και τη δολοφονία του προέδρου του δικηγορικού συλλόγου του Ντιγιαρμπακίρ; Στόχος του, να πείσει τους εθνικιστές βουλευτές ότι αυτός είναι ο μόνος που πολεμάει εναντίον των εχθρών του έθνους, που είναι  οι Κούρδοι, εξασφαλίζοντας έτσι τα ψηφαλάκια που χρειάζεται από το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (Milliyetçi Hareket Partisi, MHP), στη Βουλή.

Τα πράγματα, όπως είναι ευνόητο, δεν εξελίχθηκαν και δεν εξελίσσονται ακριβώς όπως τα «ζωγράφισε» ο Ερντογάν, με αποτέλεσμα ο πόλεμος να συνεχίζεται και ο διχασμός  να βαθαίνει. Τώρα ανακοινώνει διαρκώς ότι, μέχρι τον Μάρτιο, θα ξεκαθαρίσει τελείως με το ΡΚΚ, δηλαδή με τους χθεσινούς συμμάχους του, οι οποίοι, διά του αρχηγού τους, Οτσαλάν, μιλούσαν για μια νέα εποχή στην Τουρκία.

Εκείνο που δεν μπορούσε να προβλέψει ο Ερντογάν και του ήρθε ξαφνικό ήταν η εξέλιξη στη Συρία, όπου, επίσης, έκανε ό,τι μπορούσε περισσότερο για να αποπροσανατολίσει και την κοινή γνώμη και την Ευρώπη. Εξ άλλου, αυτή η μονόπλευρη και ανόητη εξωτερική πολιτική της Ευρώπης δεν θέλει δα και τίποτε μαγικό για  να την μπουρδουκλώσεις και να χάσει  και τα αυγά και τα πασχάλια. Έτσι κινούνταν ανεξέλεγκτος στην περιοχή, δημιουργώντας διαρκώς χάσματα. Τώρα, όμως, όπως γράφαμε και χθες, τα πράγματα άλλαξαν. Και ο Ερντογάν στα νότια σύνορα της χώρας, σε μία οριογραμμή περίπου 600 χιλιομέτρων, θα συνορεύει με περιοχές όπου κατοικούν μόνο Κούρδοι. 

Δεν μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη αποτυχία αυτής της τελείως προσωπικής  και εξωφρενικά τυχοδιωκτικής στρατηγικής του τούρκου προέδρου. Γέμισε συντρίμμια και δίχασε καθέτως έναν ολόκληρο λαό,  μόνο και μόνο για να πετύχει την παντοκρατορία του  και την υστεροφημία του, σαν Ατατούρκ του 21ου αιώνα – κάτι που ήδη προετοίμαζε, αφού έχει φροντίσει να αναρτηθεί η εικόνα του, δίπλα σε εκείνη του Κεμάλ, στους δημόσιους χώρους ολόκληρης της χώρας, εκτός από τα δυτικά παράλια…


Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.