Τεύχος 169

Η νίκη του Ισραήλ ως προϋπόθεση για μια μεταμορφωμένη Γάζα

Οι ιστορικοί των μελλοντικών χρόνων, και ο ιστορικός που γράφει σήμερα εδώ, θα σχολιάσουν την πρωτοφανή και πολιτικά ανερμάτιστη ιδέα ότι –μετά τη δολοφονική τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023– το κράτος του Ισραήλ όφειλε να συγκατατεθεί στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Κανένα από τα πολυάριθμα κράτη σε όλο τον κόσμο που ζήτησαν τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους δεν θα άντεχε να ζει δίπλα σε μια χώρα που έχει έμπρακτα εκδηλώσει την πρόθεσή της να της κηρύξει πόλεμο και να την τρομοκρατεί. Ωστόσο, λίγες εβδομάδες μετά την επίθεση της Χαμάς το 2023, σε όλο τον κόσμο, ακούστηκαν εκκλήσεις για την εφαρμογή της «λύσης των δύο κρατών». Αυτές οι εκκλήσεις, τότε και έκτοτε, παρέβλεπαν και παραβλέπουν το ζήτημα του πώς θα δημιουργηθεί ένα παλαιστινιακό κράτος που θα είναι πρόθυμο να ζήσει ειρηνικά με το υφιστάμενο κράτος του Ισραήλ. Παραβλέπουν επίσης τις νόμιμες απαιτήσεις του κράτους του Ισραήλ να μην υποστεί στο μέλλον, για πολλοστή φορά, τρομοκρατία και δολοφονίες από φανατικούς ισλαμιστές που είναι αποφασισμένοι να «απελευθερώσουν την Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα».

H αρχή της συνεργασίας τους καταγράφεται στις ανέκδοτες επιστολές (1959-60) του συνθέτη προς τον ποιητή. Διασώζονται στο αρχείο του περιοδικού Κριτική, το οποίο έχω στη διάθεσή μου. Ο συνθέτης σε ένα από τα γράμματά του (27/4/1960), ξεχωρίζει ανάμεσα στους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς τρεις:

Κατσαρός, Αναγνωστάκης, Λειβαδίτης. Ξεκινώντας από το ίδιο έδαφος, διαγράψατε τρεις εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις τείνοντας προς τον ίδιο ακριβώς σκοπό.

Τετραϋδροκαναβιννόλη
Το 2014, το Κολοράντο ήταν η πρώτη πολιτεία που νομιμοποίησε την recreational χρήση μαριχουάνας. Σήμερα η κατανάλωση κάναβης για μη ιατρικούς λόγους είναι νόμιμη σε 24 πολιτείες. Η ξαφνική μαζική και εν πολλοίς ανεξέλεγκτη πρόσβαση εκατομμυρίων ανθρώπων σε μία τεράστια γκάμα και ποικιλία μειγμάτων τετραϋδροκαναβιννόλης (THC) και κανναβιδιόλης (CBD) για χαλάρωση, απόλαυση, ευεξία και αναζήτηση ευτυχίας είναι κοινωνιολογικό πείραμα με πρωταγωνιστές μιλένιαλς και τζένζερς. Το weed γεμίζει το κενό που δημιούργησε η σχεδόν ολοσχερής εξαφάνιση του καπνίσματος στους σημερινούς εικοσάρηδες και διαπλέκεται με προσωπική ελευθερία.

Λίλα Κονομάρα, Μια τρίχα που γίνεται άλογο. Noυβέλα, Καστανιώτη, Αθήνα 2025, 208 σελ.

Το άλογο, που δημιούργησε τόσο αριστοτεχνικά η Λίλα Κονομάρα σ’ αυτό το βιβλίο της –για να χρησιμοποιήσω τη δική της μεταφορά–  είναι η μονοκοντυλιά που παίρνει σώμα, αναπτύσσεται σε επάλληλα επίπεδα, καταλαμβάνει χώρο, χώρο ψυχικό και διανοητικό. Στο επίκεντρο, βρίσκεται η σχέση δύο αδελφών. Η αδελφική σχέση, σχέση έλξης-απώθησης, σχέση στην οποία ο άλλος είναι απαραίτητος και ταυτόχρονα ανυπόφορος. Ένα αφήγημα που εξηγεί γιατί τα αδέλφια μας μας συνδέουν με το παρελθόν μας και με την αληθινή μας φύση, όπως κανένας άλλος.

Γιώργος Κοζίας, Τι αιώνα κάνει έξω;, Περισπωμένη, Αθήνα 2025, 61 σελ.

Ο ποιητής αντί να ανατρέξει, να αναλογιστεί και να μνημονεύσει, αντί να χύσει για άλλη μία φορά δάκρυα για το σβησμένο επαναστατικό ήθος, προτιμά να φωνάξει και να εκραγεί, εγκαταλείποντας τα πάντα και λατρεύοντας μόνο αποκαΐδια.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η απάντηση του γιατρού Γιώργου Παππά, εκλεκτού συνεργάτη του Books' Journal, στο κείμενο του επίσης εκλεκτού συνεργάτη μας Γιώργου Ζώταλη, «Εμβολιασμοί 2025. Η θεραπευτική κοινωνία αναπροσαρμόζεται» από το τχ. 168. Πρωτοδημοσιεύτηκε στις σελίδες του διαλόγου στο τεύχος που κυκλοφορεί.

Χρήστος Σιορίκης, Ποια χώρα είμαι, Ροές, Αθήνα 2025, 64 σελ.

Με το δεύτερο βιβλίο ποίησής του, υπό τον τίτλο Ποια χώρα είμαι, ο Χρήστος Σιορίκης παρουσιάζει έναν ποιητικό λόγο που ωριμάζει μέσα στα χρόνια. Ο Σιορίκης γνωρίζει ότι η ποίηση δεν είναι προϊόν ευφράδειας ή πλούσιου λεξιλογίου, αλλά ακριβολογίας, αφαίρεσης και μαθητείας.

Στις 13 Οκτωβρίου 2010, κυκλοφόρησε στα περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία το πρώτο τεύχος ενός νέου περιοδικού, κόντρα στη συνήθεια των καιρών, με πολλά γράμματα και λίγες εικόνες. Υποσχόταν ανεξαρτησία και επιλεκτική ενασχόληση με το βιβλίο και με ό,τι το βιβλίο μας κάνει κοινωνούς: τα γράμματα και τις τέχνες, τις ιδέες και την πολιτική. «Με κείμενα παρεμβάσεων, αναλύσεις, κριτικές και ιστορίες, γραμμένα από τους κατά τεκμήριον ειδικούς. Καθηγητές πανεπιστημίου, δημοσιογράφους, συγγραφείς και επιστήμονες με αρμοδιότητα το θέμα με το οποίο καταπιάνονται», όπως διακήρυσσε.