Είχες την ιδιότητα να είσαι κινηματογραφιστής αλλά και το χάρισμα να ζεις κινηματογραφικά. Να δημιουργείς καταστάσεις, και περιβάλλοντα, της δικής σου φιλμικής αλήθειας. Μπορούσες να ξεκινήσεις μια συζήτηση για τα μικρά, τα «ασήμαντα», τα κοινά, για να καταλήξεις σε κάτι απαράμιλλα δυνατό, στην ουσία. Σε ενοχλούσε βαθιά ο κάθε τύπου εφησυχασμός, ήθελες να είσαι εν εγρηγόρσει.
Είχες δύναμη και σταθερότητα, συνδυασμένη με μία ευάλωτη παρουσία και γενναιοδωρία που όλο και σπανιότερα συναντάμε. Πάντα παρών δίπλα σε όποιον είχε την ανάγκη σου, με τρόπο αδιόρατο και διακριτικό. Αξιοπρέπεια, αλητεία, κοσμοπολιτισμός και μία αύρα ανατολίτικη, από τις ρίζες σου, συνυπήρχαν με την βαθιά, πυρηνική μοναχικότητα, μοναξιά και ευαισθησία σου. Ένα κράμα που «έντυνε» με τον τρόπο του τις ταινίες σου.
Καλό σου ταξίδι Σταύρο, στο σύμπαν που πηγαίνεις σου εύχομαι ταινίες συναρπαστικές.