Το κόμμα που ακολούθως καλλιέργησε τον αντιευρωπαϊσμό, τη δυσπιστία απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στην ίδια τη δημοκρατία.
Το κόμμα που πώρωσε ψυχές και μυαλά των ανθρώπων με το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», την κρίσιμη στιγμή έκανε το «θαύμα» του:
Όταν η χώρα είχε εκπέσει στο χειρότερο σημείο της, με αποτέλεσμα να την κυβερνά ένας εσμός από μάγισσες, χαρτορίχτρες και ξεματιάστρες, με υπερπρωθυπουργό την πρωθυπουργική σύζυγο και σε ρόλο «αυλάρχη» έναν γελωτοποιό –τον ξαναβρήκαμε μπροστά μας με την κρίση, ως προπαγανδιστή του πιο χυδαίου ανορθολογισμού–, εκείνη ακριβώς τη στιγμή εξέλεξε για αρχηγό του έναν από τους σοβαρότερους πρωθυπουργούς της ιστορίας μας:
τον Κώστα Σημίτη.
Η εξήγηση του παραδόξου βρίσκεται στο γεγονός ότι ο χώρος αυτός είχε δύο «ψυχές»:
Εκτός της λαϊκιστικής-τριτοκοσμικής (που ναι μεν ήταν εισαγόμενη αλλά εύρισκε ανταπόκριση στον αυτόχθονα κατσαπλιαδισμό), διέθετε και μια δεύτερη ψυχή, με ρίζες στις πιο δημιουργικές στιγμές και στα εξέχοντα πρόσωπα της ιστορίας μας: ώς τον Τρικούπη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ήταν το «ευρωπαϊκό ρεύμα» που είχε συμβάλει σοβαρά στο να μετατραπεί μία πρώην επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε «παραδόξως νεωτερική χώρα», όπως εύστοχα το είπε και το εξήγησε στο ομώνυμο βιβλίο του ο Γιάννης Βούλγαρης.
Μην αποκλείσουμε λοιπόν, σε ένα μήνα από σήμερα, να βρεθεί η χώρα με ένα ακραιφνώς ευρωπαϊκό κόμμα και με μια ευρωπαία ηγέτη, που θα υπηρετήσει με σύγχρονους όρους τον δημοκρατικό ορθολογισμό...
Αυτά για τους απαισιόδοξους με τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ.
