Η πρώτη μου εκτίμηση είναι πως εδώ ηρωικά παλέψαμε με θηρία και πως ο αντιπολιτευόμενος, είτε λυσσασμένος είναι είτε απλώς κομψευόμενος, βρίσκει την ευκολία του προσεταιριζόμενος τη θεομηνία. Μιλώ για την υπόθεση του αποχωρήσαντος υπουργού Ναυτιλίας, όπου και εκεί άκουγα σουτ!, και σουτ!, και μην κάνετε θόρυβο. Είδα επίσης και αμαλγάματα, του τύπου «όλοι εσείς που υπονομεύετε».
Επιγραμματικά, λοιπόν: η δύναμη της φιλελεύθερης διακυβέρνησης είναι η ικανότητά της να αυτοδιορθώνεται. Και σε αυτό τα μέγιστα συμβάλλει η κριτική, η κριτική μας. Τα σοβιετικά μοντέλα του αλάνθαστου είναι πια, πέρα από κωμικά, και ιδιαίτερα εύθραυστα.