Απόψεις έντονα αντικομμουνιστικές[1].
Στις μεταξύ αριστερών συζητήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης φάνηκε μια αμηχανία, μια απορία, που συνοψίζεται στο εξής: πώς είναι δυνατόν να υπήρξε ο Σαρτζετάκης στην υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη τόσο σωστός, ενώ δεν ήταν αριστερός. Αφού το «αριστερός» είναι το συνώνυμο του «καλός», του «σωστός» και όλων των συναφών αξιολογικών.
Δεξιός, αντικομμουνιστής και τόσο υποδειγματικά σωστός σε τόσο καίρια υπόθεση, και μάλιστα δίχως να σκέφτεται το προσωπικό κόστος;
Ετούτο θα συνιστούσε αντιπαράδειγμα που θα διέψευδε δραστικά «τις βασικές μας τις αρχές».
Άρα, κάτι άλλο θα συμβαίνει. Κάποια ψυχική ιδιαιτερότητα, μια εμμονική και ψυχαναγκαστική τυπολατρεία, που δεν τον αφήνει να πράξει άλλο από εκείνο που λένε οι κανονισμοί.
Ακούστηκαν αυτά, δηλαδή γράφτηκαν στο ιδιότυπο προφορικό - γραπτό του facebook.
Γενικώς και παλαιόθεν η Αριστερά, όταν κάτι διαφωνεί με αυτήν ή την διαψεύδει, έχει μάθει να το στέλνει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο ψυχιατρείο – αφού δεν μπορεί εχέφρων άνθρωπος να μην είναι μαζί της, δικός της κι οπαδός.
[1] Ο αντικομμουνισμός είναι μια πολιτική στάση, όχι ένα αδίκημα. Η πολιτική στάση της εναντίωσης στις ιδέες και στα καθεστώτα του κομμουνισμού. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε θα είναι η τελευταία πολιτική στάση που φέρει ως πρώτο συνθετικό του ονόματός της το «αντί-» .
