Η Ελλάδα έχει παράδοση στο ΟΧΙ – άλλωστε, το γιορτάζει την 28η Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Το βροντοφώναξε άλλη μια φορά στο δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015. Και διατρανώνει την σθεναρή αρνητική της στάση κάθε φορά που οι πιστωτές της χώρας – ή μήπως η ίδια η πραγματικότητα – απαιτούν να γίνουν αλλαγές στην Ελλάδα. ΟΧΙ, ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ.
Φαίνεται, όμως, πως το βροντερό ελληνικό ΟΧΙ έχει πολλές ερμηνείες. Πρόσφατα μάθαμε από τα πλέον επίσημα χείλη, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι το ΟΧΙ στο ευρωπαϊκό σχέδιο εξυγίανσης των δημοσιονομικών της Ελλάδας το 2015 σήμαινε ΝΑΙ στην Ευρώπη. Καλό είναι να το ξέρουμε αυτό και να μην παίρνουμε τοις μετρητοίς όλα όσα λέγονται και γράφονται κατά καιρούς – καλή ώρα, αυτόν τον καιρό ζούμε το ΟΧΙ στην συμφωνία με την Πουγουδουμία. Διότι δεν αποκλείεται σε λίγα χρόνια να μάθουμε ότι και σ’αυτήν την περίπτωση το ΟΧΙ ισοδυναμούσε με ΝΑΙ, απλά το είχαμε παρεξηγήσει.
Οι κακόβουλοι, ων ουκ έστιν αριθμός, θα πουν ότι οι λέξεις στα ελληνικά προ πολλού έχουν χάσει το νόημά τους. Οτι, λόγου χάρη, όλες οι υποσχέσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πριν το 2015 αποδείχθηκαν αέρας κοπανιστός και ίσχυσαν τα ακριβώς αντίθετα απ’αυτά που έλεγαν προεκλογικά. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα πουν ότι οι υποσχέσεις αυτές παρερμηνεύτηκαν ή ενδεχομένως τα παιδιά είχαν τις “αυταπάτες” τους. Να το δεχθούμε αυτό, για την οικονομία της συζήτησης, αλλά το επίμονο ερώτημα πώς ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ παραμένει.
Μια πιθανή εξήγηση αυτής της αντίφασης μάς προσφέρει ο Ομηρος. Στην ραψωδία Ι της Ιλιάδας ο Φοίνικας αναλαμβάνει την δύσκολη αποστολή να μεταπείσει τον Αχιλλέα που έχει αποσυρθεί από την μάχη, χολωμένος επειδή τού’φαγε μια γκόμενα ο Αγαμέμνων. Παρά τις προσπάθειές τους, ο Φοίνικας και τα άλλα μέλη της αποστολής, ο Οδυσσέας και ο Αίας, εισπράττουν από τον Αχιλλέα ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ. Πλην, όμως, λίγες μέρες αργότερα ο Αχιλλέας ξαναμπαίνει στην μάχη μετά τον χαμό του Πάτροκλου, προκειμένου να πάρει εκδίκηση από τον Εκτορα.
Θυμάμαι ότι κάναμε πλάκα στον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών που μάς ανέλυε την Ιλιάδα και τον ρωτούσαμε “Και τί έγινε το ΟΧΙ του Αχιλλέα, κύριε; Αφού υπαναχώρησε τελικά”. Ο εν λόγω καθηγητής είχε έτοιμη την απάντηση: μα το ελληνικό ΟΧΙ ποτέ δεν είναι οριστικό! Το βλέπουμε και στην σύγχρονη Ελλάδα, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο ελληνικός πολιτισμός παραμένει αδιάκοπος και ενιαίος από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Μια άλλη - και λιγότερο εμπνευσμένη - εξήγηση είναι ότι το 62% που ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δεν εννοούσε ΟΧΙ στην Ευρώπη, αλλά ΟΧΙ στους όρους που μάς έθεταν οι πιστωτές. Εμείς την Ευρώπη την θέλουμε, αλλά με τους δικούς μας όρους. Ας κάνει τον κόπο η Ευρώπη να μετακινηθεί προς τις δικές μας θέσεις και τότε το ΟΧΙ αυτομάτως γίνεται ΝΑΙ.
Οι κακόβουλοι, ων ουκ έστιν αριθμός, αμέσως θα πεταχτούν και θα θυμίσουν ότι οι πιστωτές δεν μετακινήθηκαν προς τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης και το τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε ο Τσίπρας περιελάμβανε όρους απείρως χειρότερους απ’αυτούς που απορρίφθηκαν στο δημοψήφισμα. Οπερ οδηγεί στο απολύτως λογικό ερώτημα: μα τότε είναι δυνατόν το υπερήφανο ελληνικό ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015 να έγινε ΝΑΙ; Μαντέψατε σωστά: η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ΟΧΙ. Τα παράπονά σας - στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
