H παρουσία του υπουργού, αρμόδιου για την υποδοχή και φιλοξενία, των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών ήταν θλιβερή. Απέναντι σε πρόσωπα που βρέθηκαν στη χώρα χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, ο Γιάννης Μουζάλας το μόνο που έκανε ήταν να διαπιστώνει, με τρόπο προκλητικό μερικές φορές, ότι επί της ουσίας τα κάναμε χάλια. Το χειρότερο όλων είναι ότι νομίζει πως ο ωμός δήθεν ρεαλισμός του απαντά στο πρόβλημα. Εάν συνέβαινε το δυστύχημα στη Μόρια της Λέσβου σε μια κουζίνα σπιτιού, θα ήταν όντως δυστύχημα. Αλλά εκεί όπου συνέβη είναι έγκλημα εκ προμελέτης. Όποιος θέλει ας μετρήσει τα χρήματα που έχουν πέσει στα νησιά για να ανακαλύψει και το δόλο, δηλαδή την προμελέτη.
Είναι υπερβολικά πολλά τα χρήματα που δαπανώνται σε αυτή τη χώρα, γι΄ αυτό το σκοπό, προκειμένου να ζουν σε αυτές τις συνθήκες, συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης, τόσοι πολλοί άνθρωποι.
Έχει γεμίσει ο τόπος ξένες αποστολές, με πακτωλούς χρημάτων, που υποτίθεται προετοιμάζουν, μήνες τώρα, υποδομές, για τους πρόσφυγες.
Και ω του θαύματος, χοροπηδούν οι κατασκευαστές, απανταχού της χώρας, από τη χαρά τους, αλλά οι συνθήκες παραμένουν άθλιες.
Στο παιχνίδι, από ό,τι φαίνεται, έχει βρεθεί και ο στρατός. Γιατί οι πιο πολλές εκτάσεις, για τις οποίες προκηρύσσονται διαγωνισμοί, με όρους και κανονισμούς, που ο κάθε οργανισμός έχει, αν όχι έτσι, με όρους και προδιαγραφές, που δεν ορίζονται πάντως από ελληνικές αρχές, ανήκουν στο υπουργείο του Πάνου Καμμένου.
Η πινακίδα, π.χ., που ανήκει στις υποχρεώσεις δημοσιότητας την οποία υπογράφει η ελληνική πλευρά, για να δηλώνει από πού βρίσκει τα λεφτά στις Βαρβάρες της Βέροιας (όπου ενημερωνόμαστε ότι δαπανώνται 23 εκατομμύρια ευρώ για περίπου 300 πρόσφυγες που βρίσκονται στο στρατόπεδο), είναι ακόμη αναρτημένη εκεί, πιστοποιώντας τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία.
Εκείνη την περίφημη εποχή που οι πρόσφυγες (κατά τη διάσημη διατύοωση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου) εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν κατά το δοκούν, στήνονταν παράλληλα και οι μηχανές της πλήρους εκμετάλλευσής τους.
Και όταν μιλάμε για εκμετάλλευση, μιλάμε για εκμεταλλευσάρα - και όχι απλή περιποίηση προσώπου.
Εδώ, παραπέρα από το γραφείο μας στη Θεσσαλονίκη, σε έναν όροφο της πολυκατοικίας της κοινότητας, είναι εγκατεστημένο ένα δανέζικο μαγαζί. Το οποίο προκήρυξε διαγωνισμό για ένα στρατόπεδο, στα Λαγκαδίκια.
Έψαξα για πληροφορίες, αλλά δεν βρήκα πουθενά. Οι κατασκευαστές όμως, συνωθούνται να καταθέσουν προσφορές, γιατί στ’ αλήθεια είναι πάρα πολλά τα λεφτά.
Και αυτή η Ύπατη Αρμοστεία, με τα ασύλληπτα λειτουργικά της κόστη, που ξεπερνάνε το 60% του συνολικού της προϋπολογισμού και είναι όλα λεφτά ευρωπαϊκά, κάποια στιγμή δεν πρέπει να δώσει λόγο, να κάνει δηλαδή απολογισμό του έργου της;
Σήμερα κιόλας, μέσα σε αυτήν την πελώρια κρίση που μας πνίγει, απαιτείται αλλαγή πολιτικής , μοντέλων άσκησής της, σχεδιασμών και αντιλήψεων αντιμετώπισης των προσφύγων και των μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα.
Σήμερα κιόλας, επίσης, απαιτείται σαφής προσπάθεια ανάκτησης του ελέγχου, για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στο όνομά της, για συμβάντα που καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Τουλάχιστον…
Σήμερα όμως.
Όχι αύριο.