web only

Ο βρετανός πρέσβης, Τζον Κίττμερ, αποχωρεί από την Ελλάδα και, με την ευκαιρία, στέλνει στους Έλληνες την ακόλουθη αποχαιρετιστήρια επιστολή, που έχουμε την εντύπωση ότι αξίζει να διαβαστεί. [ΤΒJ]

Η Ευρώπη πρέπει άμεσα να αφήσει την επιλογή πλεύσης στην ήσυχη πλευρά του ποταμού και να εμπνεύσει νέα οράματα με μεγάλες και ριζικές μεταβολές. Κοινή εθνική άμυνα, κοινή οικονομική πολιτική ή ακόμα και διευθέτηση των χρεών των κρατών μελών μέσα από διεθνή συλλογική συνδιάσκεψη θα σηματοδοτούσαν μια νέα αρχή. Ένα νέο όραμα.

Τι τελικά συμβαίνει με την ακτοπλοϊκή σύνδεση των λιμανιών Θεσσαλονίκης και Σμύρνης; Γιατί κωλυσιεργούν οι ελληνικές αρχές, τι χρειάζεται για να υλοποιηθεί η δέσμευση, γιατί δεν έχει διευθετηθεί η δρομολόγηση εμπορευμάτων εκτός Σένγκεν; Μια πολύ ελληνική ιστορία.

Οι προκριματικές εκλογές της Δεξιάς και του Κέντρου στη Γαλλία ανέδειξαν θριαμβευτή τον Φρανσουά Φιγιόν, ο οποίος συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους στον πρώτο γύρο της 20ής Νοεμβρίου και επιβεβαίωσε την ιδιότητα του φαβορί στον δεύτερο γύρο της 27ης Νοεμβρίου επικρατώντας του αντιπάλου του για το χρίσμα Αλαίν Ζυππέ. Η νίκη αυτή υπήρξε αναμενόμενη  μετά την επιτυχία στον πρώτο γύρο των εκλογών, δεν ήταν όμως καθόλου έτσι κατά το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τις εκλογές κατά την οποία αναμενόταν μία μονομαχία του Αλαιν Ζυππέ με τον Νικολά Σαρκοζί  για τη θέση του υποψηφίου της Δεξιάς  για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Συχνά διαβάζουμε κλασικές πολιτικές αναλύσεις για την κυβέρνηση που επενδύει στον περονισμό και οδηγείται από το πάθος για χρήμα και εξουσία. Από ψυχοθεραπευτική σκοπιά, ωστόσο, η βασική κινητήριος δύναμη της κυβέρνησης είναι το κόμπλεξ για αποδοχή και το ψυχικό βάρος από τη συσσωρευμένη απόρριψη.

O  ιστορικός και μεταφραστής, αλλά προ πάντων πολυπράγμων Στέφανος Καβαλλιεράκης, είχε την ευγενική καλοσύνη να μεταφράσει το πολύ σημαντικό άρθρο του Laurent Bouvet (Λωράν Μπουβέ) που ακολουθεί, για την αναπάντεχη επικράτηση του Φιγιόν στις εσωκομματικές εκλογές της γαλλικής Δεξιάς. Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Figaro.

Πέθανε χθες, 25 Νοεμβρίου 2016, ο ηγέτης της κουβανέζικης Επανάστασης και, μετέπειτα, πρωθυπουργός και πρόεδρος της Κούβας για 49 χρόνια. Στην Ελλάδα είναι είδωλο για πολλούς. Τι ήταν όμως ο Φιντέλ, και τι το καθεστώς του, πίσω από τη βιτρίνα της μυθολογίας; 

Ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με τους μετανάστες. Νόμιμοι ή παράνομοι, είναι αδιάφορο. Είναι άνθρωποι με όνομα και επώνυμο. Το αίσχος όμως αυτό έχει επίσης όνομα και επώνυμο. Αλέξη Τσίπρα, χρησιμοποίησες εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές για να εγκαταστήσεις την εξουσία σου. Είσαι το Άγος της γενιάς μας.

Χαμένοι στη μετάφραση ή ένα επεισόδιο του ακήρυχτου επικοινωνιακού πολέμου; Μια ιστορία με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, τον Ομπάμα, τον ρωσικό στόλο και, πιθανόν, και τη στάση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών στη διαπραγμάτευση Αναστασιάδη-Ακιντζί για τη λύση του Κυπριακού. Γράφει ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ.

Το Μνημόνιο 3 είναι όλο δικό τους, των Τσίπρα και Καμμένου, μαζί και το κλείσιμο των τραπεζών, οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, η καταστροφή που ζούμε. Η νέα αφήγηση δεν είναι τίποτε παραπάνω από παραπλάνηση και ψεύδη. Ας τα δούμε – και κυρίως ας δούμε τι λένε οι αριθμοί, απέναντι στα παραπλανητικά συνθήματα του συστηματικά παραπλανούντος Αλέξη Τσίπρα. [ΤΒJ]