Σύνδεση συνδρομητών

Τι συνέβη στη Γαλλία

Πέμπτη, 11 Ιουλίου 2024 23:56
O επικεφαλής του Νέου Λαϊκού Μετώπου Ζαν-Λυκ Μελανσόν αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος των exit poll, ζήτησε να του ανατεθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης. Αλλά η πρωτιά και η νίκη της οποία επικαλέστηκε δεν έχει αντίκρισμα, ενώ και το Μέτωπο κλυδωνίζεται, αφού δεν υπάρχει κοινή στάση ανάμεσα στις συνιστώσες του για τη μετεκλογική στρατηγική.
Χ
O επικεφαλής του Νέου Λαϊκού Μετώπου Ζαν-Λυκ Μελανσόν αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος των exit poll, ζήτησε να του ανατεθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης. Αλλά η πρωτιά και η νίκη της οποία επικαλέστηκε δεν έχει αντίκρισμα, ενώ και το Μέτωπο κλυδωνίζεται, αφού δεν υπάρχει κοινή στάση ανάμεσα στις συνιστώσες του για τη μετεκλογική στρατηγική.

Η αντοχή της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής ιδέας δοκιμάστηκε στις ευρωεκλογές και στις εκλογές που, αμέσως μετά, προκήρυξε ο πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, επιδιώκοντας την εξουδετέρωση της Ακροδεξιάς και υπολογίζοντας ότι, εντέλει, θα αυτοεξουδετερωθεί και η άκρα Αριστερά, παρά το Νέο Λαϊκό Μέτωπου που είχε συγκροτηθεί.

Επειδή, ειδικά στην Ελλάδα, γράφτηκαν ως συνήθως διάφορες ευκολίες, είτε λόγω ιδεοληψιών είτε λόγω ελλειμματικών αναλύσεων, καταφεύγουμε στην εκτίμηση του γερμανού φιλοσόφου Peter Sloterdijk, ο οποίος έλυσε πολλές παρεξηγήσεις σε μια υποδειγματική συνέντευξή του στο περιοδικό Le Point. Ας κρατήσουμε τον τίτλο του περιοδικού: «Ο Μακρόν κέρδισε το στοίχημα του σε μια χώρα που αρέσκεται σε ένα μόνιμο και διαρκές καρναβάλι».

Ο Peter Sloterdijk δεν έχει αμφιβολίες: Ας πούμε, λέει, «ότι, υπό πίεση, οι Γάλλοι γίνονται και πάλι πιο λογικοί ! Σαν να έπρεπε να δουν την άβυσσο κάτω από τα πόδια τους για να πουν επιτέλους στον εαυτό τους ότι σίγουρα δεν αξίζει να την αφήσουν να τους καταπιεί... Η δικτατορία που ονειρεύονται η Λεπέν και ο Μελανσόν αναβλήθηκε επ’ αόριστον».

Ο Μακρόν δεν έχασε κανένα στοίχημα, συνεχίζει ο Sloterdijk. «Πρώτον, επέβαλε με την κάλπη μια αντιπαράθεση στους Γάλλους σε μια κορυφαία στιγμή αλήθειας. Αφού το μέλημά του ήταν να κλείσει το δρόμο στη Λεπέν, οι γάλλοι πολίτες τον ακολούθησαν σκεφτόμενοι βέβαια και τις οικονομίες τους στις τράπεζες. […] Είναι χαρακτηριστικό των μεγάλων ηγετών να μην παίζουν ζάρια αλλά να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι παίζουν. Ο Μακρόν είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να ελέγξει την κατάσταση αν προκύψει πρωθυπουργός από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, το ίδιο θα συνέβαινε αν είχε να κάνει με τον νεαρό Τζορντάν Μπαρντελά, που δεν γνωρίζει ακόμα τα μυστικά της υψηλής μαγειρικής της εξουσίας. Όσο για την Εθνοσυνέλευση, στη Γαλλία δεν ήταν ποτέ ο τόπος όπου ελήφθησαν οι σημαντικές πολιτικές αποφάσεις. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι κάτι που “έδεσε” στη Γαλλία, τουλάχιστον μετά την υιοθέτηση του Συντάγματος της Πέμπτης Δημοκρατίας, δηλαδή πριν από εξήντα έξι χρόνια... Είναι ένας θεσμός λίγο-πολύ συμβολικός, και η Γαλλία πάντα ζούσε σε ένα είδος Διευθυντηρίου…»

Είναι αλήθεια, προσθέτει ο Sloterdijk, «ότι οι Γάλλοι θα ξυπνήσουν σε μια χώρα που είναι ταυτόχρονα πολύ οικεία και πολύ παράξενη, όπου τα δύο ριζοσπαστικά κόμματα, μη επιλέξιμα από έναν λογικό πολίτη, έχουν τώρα μια ψήφο στις δύο. Ωστόσο, αυτό που υπόσχονται αυτά τα δύο άκρα είναι προγράμματα που έχουν στόχο να αυξήσουν την τρέλα του δημόσιου χρέους και να χρηματοδοτήσουν τις ψευδαισθήσεις των σημερινών γενεών εις βάρος των μελλοντικών... Θα το εξηγούσα ως μια κρίση ταυτότητας. Το αίσθημα ταυτότητας που αποκτούσαμε κάποτε όντας μέλη μιας κοινωνικής τάξης δεν λειτουργεί πλέον, συνεπώς αναζητούμε αλλού αυτή την ψευδαίσθηση ταυτότητας. Στην αρχή του Εθνικού Μετώπου, στα χρόνια του Μιτεράν, όταν ο γηραιός Λεπέν άφηνε το στίγμα του, το κριτήριο ήταν η ξενοφοβία, δηλαδή η σκέτη απόρριψη του ξένου – ένας μηχανισμός απλός που παραμένει πάντα δημοφιλής. Τα ξενοφοβικά χαρακτηριστικά μέσα στην εργατική τάξη (όπου αναζητεί τους ψηφοφόρους της η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν) ήταν ήδη γνωστά από την εποχή του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Ο εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία δεν έφερε τυχαία το όνομα του: ήταν σοσιαλισμός με μια οξυμένη συνιστώσα του αντισημιτισμού και πατριωτικής όπως την ορίζει ο Νίτσε δυσαρέσκειας. Συμμετρικά, στη Γαλλία, έχει δημιουργηθεί μια άκρα Αριστερά τόσο για τον αντιφιλελευθερισμό της (που κατά τη γνώμη μου αντιπροσωπεύει τον πραγματικό κίνδυνο) όσο και για την προώθηση μιας λατρείας του ξένου, της άνευ όρων αποδοχής των ξένων ως αντίδραση στην ξενοφοβία των άλλων. Αυτό από μόνο του φαντάζει αξιέπαινο, η στάση αυτή όμως οδηγεί σε περίεργες αφομοιώσεις όταν σκεφτούμε, π.χ., ότι οι μουσουλμάνοι πρέπει να αντικαταστήσουν το χαμένο προλεταριάτο. Χάθηκε, ακριβώς, προς όφελος της Εθνικής Συσπείρωσης…»

Το περιοδικό ρωτάει τον γερμανό φιλόσοφο και για τον αριστερό ριζοσπάστη ηγέτη, τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ο οποίος τελείωσε μια ομιλία του με τα λόγια ενός τραγουδιού του Ζαν Φερά, «Ma France». Τι να σημαίνει άραγε το τραγούδι αυτό στα χείλη ενός γάλλου ριζοσπάστη και αντιφιλελεύθερου αριστερού;

«Είναι ένα όμορφο τραγούδι», απαντά ο Sloterdijk, «το οποίο υμνεί τον “μεγάλο καλοκαιρινό ήλιο που λάμπει πάνω από την Προβηγκία”, αλλά έχει την περίεργη ιδιότητα να υμνεί τον Ροβεσπιέρο... Tον άνθρωπο που εξασφάλισε την πλήρη απασχόληση των εργαζομένων να κόβουν κεφάλια στην γκιλοτίνα. Βρίσκουμε κάτι από τη γαλλική τάση για μόνιμο και διαρκές καρναβάλι, που προέρχεται από τον Ραμπελαί. Χωρίς ιστορικά κοστούμια, χωρίς μεταμφιέσεις, μοιάζει να σας λείπει κάτι! Είναι σαν αυτό το όνομα, Νέο Λαϊκό Μέτωπο, που φαίνεται να θέλει να επαναλάβει το 1936, με τον ίδιο τρόπο που κατά τη Γαλλική Επανάσταση επαναλήφθηκε η δολοφονία του Καίσαρα από τον Βρούτο, τον Κάσιο και τους άλλους συνωμότες, για να σωθεί η Δημοκρατία... Τουλάχιστον […], η Γαλλία είναι μια χώρα πολύ προικισμένη για δράμα: πάντα κάτι πρέπει να συμβαίνει. Οι Γάλλοι έπαιξαν τώρα τρομάζοντας ο ένας τον άλλον, μετά ηρέμησαν λίγο πριν τις διακοπές σε μια στιγμή ανακούφισης, αλλά, το φθινόπωρο, θα δούμε πού θα πάνε τα πράγματα. Τώρα, προέχει να ησυχάσουν οι οίκοι αξιολόγησης. Το πρώτο σήμα κινδύνου, με την υποβάθμιση από την Standard & Poor's, έχει ήδη ηχήσει».

The Books' Journal

Το Books' Journal είναι μια απολύτως ανεξάρτητη επιθεώρηση με κείμενα παρεμβάσεων, αναλύσεις, κριτικές και ιστορίες, γραμμένα από τους κατά τεκμήριον ειδικούς. Πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, συγγραφείς και επιστήμονες με αρμοδιότητα το θέμα με το οποίο καταπιάνονται.

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.