Μιλώντας για τον εαυτό του, συνεπαρμένος από το τελετουργικό, ο Μπρυκνέρ θα διαβάσει τις «συμπτώσεις» της περασμένης εβδομάδας (αιφνίδια καθεστωτική ανατροπή στην Συρία, προοπτική συμφωνίας στην Μέση Ανατολή, συνάντηση Τραμπ-Ζελένσκι με τη μεσολάβηση Μακρόν) σαν να έγινε κάτι σαν «θαύμα»: «Το απίστευτο με τα θαύματα, έλεγε ο Τσέστερτον, είναι ότι υπάρχουν. […] Ακόμα και ένας αγνωστικιστής μπορεί να πιστέψει στις πνευματικές δυνάμεις.»
Ο Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν θα ξεχάσει προς στιγμήν την πολιτική του ταυτότητα και, εξυμνώντας το γαλλικό έθνος και το οικουμενικό του μήνυμα, δεν θα μιλήσει έξω από το ναό, όπως τον συμβούλευε ο κύκλος του τις προηγούμενες ημέρες, αλλά μέσα στο ναό («καταλύοντας» τη διάκριση, την διαίρεση θρησκείας και πολιτικής, ιδιωτικού και δημόσιου χώρου, σύμφωνα με κάποιους ταυτοτικούς αριστερούς, που τώρα τη θυμήθηκαν την εν λόγω διάκριση…), μάλιστα θα μεταμορφωθεί σχεδόν σε δάσκαλο πολιτικής θεολογίας. Σημεία της ομιλίας του θα τα ζήλευαν και οι συνεπέστεροι καθολικοί τραντισιοναλιστές:
Ο καθεδρικός μας μάς υπενθυμίζει ότι είμαστε οι κληρονόμοι ενός παρελθόντος μεγαλύτερου από εμάς, που μπορεί οποιαδήποτε ημέρα να εξαφανισθεί, και οι δρώντες μιας εποχής που οφείλουμε να μεταδώσουμε. Ο καθεδρικός μας μάς λέει πόσο το νόημα, η υπερβατικότητα, μας βοηθούν να ζούμε μέσα στον κόσμο. Να μεταβιβάζουμε και να ελπίζουμε.
Οικοδόμημα θρησκευτικό, τέμενος ρεπουμπλικανικό, σύμβολο πολιτισμικής κληρονομιάς, αναπόσπαστο μέρος του γαλλικού εθνικού φαντασιακού, χαρακτήρισε την Νοτρ Νταμ ο κεντροαριστερός Νουβέλ Ομπς. Στοιχείο μιας οικουμενικοποιήσιμης ταυτότητας, να συμπληρώσουμε. Μια «πολιτική μυθολογία» που ακόμα συγκινεί και αντιστέκεται!
