Γιώργος Ξένος

Κάθε πολιτική, κάθε κίνημα και εν γένει κάθε προσωπικότητα, που εκ φύσεως έχει αρχή, μέση και τέλος, δημιουργεί συμπάθειες και αντιπάθειες, φιλίες και αντιπαλότητες, συμμαχίες και έχθρες. Το αν ο απέναντι είναι εχθρός ή φίλος αποτιμάται με δεδομένα που διαφοροποιούνται κατά την εξέλιξη των πραγμάτων.

Κάτι που εξηγεί την ανοχή και την κατανόηση της Αριστεράς προς τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (και δεν αναφέρομαι  στη σοσιαλδημοκρατική Αριστερά, αλλά στην κομμουνιστική, στη ριζοσπαστική Αριστερά, εκείνη της Ανατροπής  και όσους  την ακολουθούν, συνειδητά ή ασυνείδητα)  είναι και το γεγονός που επισημαίνεται από πολλούς, ότι δηλαδή η ρωσική πολεμική επέμβαση σημαίνει –προς το παρόν– και το τέλος της παγκοσμιοποίησης.

Είναι  Χριστούγεννα, πρωί. Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω την ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου. Πρώτη μου σκέψη: μα είναι χοντράδα! Πώς του ξέφυγε; Σήμερα; Του  Μόσιαλου, που  δεν διαγκωνίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ψαρεύοντας likes.   Που είναι επιστήμονας της  Υγείας αλλά και έμπειρος πολιτικός, πρώην βουλευτής, με θητεία υπουργού Επικρατείας και Κυβερνητικού Εκπροσώπου και, σήμερα, εκπρόσωπος της κυβέρνησης σε διεθνείς οργανισμούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας, που είναι η ήρεμη φωνή της λογικής και συχνότατα στα δελτία ειδήσεων με απλά επιχειρήματα  υπερασπίζεται ως επιστήμονας την αντιμετώπιση του κορωνοϊού και την ανάγκη εμβολιασμού των πάντων;

Το ΚΚΕ εγκαινίασε στο Νεστόριο της Καστοριάς Μουσείο – Μνημείο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ –ΔΣΕ, διαβάζω στο Βήμα της 7/11/21. Τίτλος : «Το ΚΚΕ επενδύει στην ιστορία του»!

Οι συγκρούσεις στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης  αναδεικνύουν  κρίσιμα ερωτήματα: Ξανάρχεται ο φασισμός;  Και αν ναι, εκείνοι που θα τον αντιμετωπίσουν είναι οι κομμουνιστές; Ποιος είναι ο ρόλος των θεσμών; Του δημοκρατικού κράτους; Του Τύπου; Σκέφτομαι λοιπόν τα εξής:

Εφ’ όσον η συγκεκριμένη σημερινή εφημερίδα, έπαψε να  είναι η εφημερίδα της ανανεωτικής Αριστεράς, όπως έχει καταχωριστεί στις συνειδήσεις των καταναλωτών της συγκεκριμένης αγοράς (των  αναγνωστών των πολιτικών εφημερίδων), όφειλε να τροποποιήσει και τον τίτλο της, διότι το σήμα «Η ΑΥΓΗ» έπαψε να ανταποκρίνεται στο προϊόν και στις υπηρεσίες που προσέφερε αρχικά και επί πολλά χρόνια, καθώς η σημερινή εφημερίδα προσφέρει πλέον  άλλες υπηρεσίες από εκείνες που οι καταναλωτές είχαν συνηθίσει να λαμβάνουν από αυτήν...