Ντόναλντ Τραμπ

Δεν χρειάζεται κάποιο περίπλοκο σύστημα πρόβλεψης, όπως των μετεωρολόγων για τον καιρό, για να προβλέψει κάποιος με ασφάλεια το επερχόμενο άμεσο μέλλον. Και όπως οι μετεωρολόγοι συχνά θα αρκούσε να κοιτάξουν έξω από το παράθυρο τους, το ίδιο και οι πολιτικοί επιστήμονες θα έφτανε να παρατηρήσουν τον κατακερματισμό των πολιτικών κομμάτων ανά τον κόσμο και την παράλληλη με αυτόν άνοδο της Ακροδεξιάς ακόμα και στις λίγες χώρες με αληθινή δημοκρατική παράδοση που απομένουν στην Ευρώπη.

Ξαναδιαβάζοντας Το τραγούδι του Χιλμπίλη του Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς

Τον Ιούνιο του 2016, στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο ονόματι Hillbilly Elegy (στα ελληνικά: Το τραγούδι του Χιλμπίλη, μετάφραση Αριστείδης Μαλλιαρός, εκδόσεις Δώμα), γραμμένο από έναν άγνωστο 32χρονο ονόματι Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς, ταπεινής καταγωγής απόφοιτο της Νομικής Σχολής του Yale, αλλά και πρώην πεζοναύτη. Αυτόν που στις 20 Ιανουαρίου του 2025 θα ορκιστεί αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Γιατί η Κάμαλα δεν προηγήθηκε 20 μονάδες

Anne Applebaum, Autocracy, Inc: The Dictators Who Want to Run the World, Doubleday, 2024, 224 σελ.

Anne Applebaum, Απολυταρχία AE: Οι δικτάτορες που θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο, Παπαδόπουλος 2024, 240 σελ.

H παγκοσμιοποίηση λειτούργησε, αλλά όχι με τον τρόπο που οι φιλελεύθεροι υπέθεταν ότι θα λειτουργούσε, υποστηρίζει στο νέο βιβλίο της η Ανν Απλμπάουμ. Η υπόθεση ότι όλα τα καλά πράγματα θα πήγαιναν μαζί, ότι η Δύση θα αποκτούσε νέες αγορές και η Ανατολή θα αποκτούσε δημοκρατία –εμείς θα γινόμασταν πλούσιοι και αυτοί θα ήταν ελεύθεροι– απέτυχε παταγωδώς. Αντί για έναν περισσότερο ανοιχτό, διασυνδεδεμένο κόσμο, όπου η δημοκρατία και οι φιλελεύθερες ιδέες θα εξαπλώνονταν στα αυταρχικά κράτη, προέκυψε τελικά οι αυταρχικές και ανελεύθερες ιδέες να εξαπλώνονται στον δημοκρατικό κόσμο. Μπορούν να αντιδράσουν οι δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες; Και πώς;

Από την αμερικανική κρίση του 2008 και τις ευρωπαϊκές χρεοκοπίες του 2010+, είναι σαφές ότι η αναδιάρθρωση της οικονομικής ισχύος στον πλανήτη έχει πλήξει μεγάλα τμήματα των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων της Δύσης.

«Το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ. Δεν είναι καν παρελθόν».
William Faulkner, Requiem for a nun, 1950

Έχουν γραφτεί και λεχθεί άπειρες εικασίες από την περασμένη εβδομάδα και, ειδικά, από χθες το βράδυ, για την επανεκλογή Τραμπ και τις αιτίες της.  Τα περισσότερα έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά:  πρώτον, την άγνοια και, δεύτερον, τη φροντίδα να απαλύνουν τις γωνίες για να μη θιγεί κανείς. Να τι ισχύει και τι προκάλεσε το φαινόμενο Τραμπ:

Εκτός εάν συμβεί κάτι δραματικό από σήμερα μέχρι τη φθινοπωρινή ισημερία της 21ης Σεπτεμβρίου, το φετινό καλοκαίρι θα περάσει στα πολιτικά χρονικά ως το καλοκαίρι που αποσύρθηκε από την κούρσα για την προεδρία των ΗΠΑ ο Τζο Μπάιντεν. Το μοναδικό αυτό πολιτικό γεγονός αποτέλεσε τεκτονικό σεισμό στη μάχη για τον Λευκό Οίκο και υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να ανατρέψει το διαφαινόμενο μέχρι τον Ιούνιο αποτέλεσμα οδηγώντας στην αμερικανική προεδρία μια μαύρη γυναίκα πολιτικό.

Είναι του Χάρβαρντ, του Γέιλ, της Οξφόρδης, της Σορβόννης, του ΜΙΤ. E, και λοιπόν; Επειδή σπούδασε ή διδάσκει σε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου, αυτό τον εξαγνίζει, τον κάνει Übermensch και του δίνει το δικαίωμα να μιλάει σαν αυθεντία επί παντός επιστητού, από τις ανθρώπινες σχέσεις μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες και τη διαφορετικότητα; Ποιος φυσικός νόμος το ορίζει αυτό;

Ποιητική και πολιτική δικαιοσύνη

Παρά την άγρια επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι Ανατολικοκεντρικοί Ευρωπαίοι αισθάνονται σήμερα ασφαλείς. Έχουν εμπιστοσύνη στο ΝΑΤΟ. O υπό την ηγεσία των ΗΠΑ αμυντικός οργανισμός θεωρείται και από τη Μόσχα ιδιαίτερα ισχυρός. Όμως, πολλοί πολιτικοί, διπλωμάτες και εμπειρογνώμονες στην Ανατολική Ευρώπη αναρωτιούνται τι θα συμβεί στις χώρες τους, αν ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2024 στις ΗΠΑ.