Ποδόσφαιρο

Ο θάνατος του Φραντς Μπεκενμπάουερ (Franz Beckenbauer, 11 Σεπτεμβρίου 1945 - 7 Ιανουαρίου 2024) συνιστά την πιο μεγάλη πρόσφατη απώλεια στον κόσμο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Χάρη στην κλάση του και στην ικανότητά του να ηγείται τόσο της Μπάγερν Μονάχου (με την οποία κατέκτησε τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης στα έτη 1974-1976) όσο και της  Εθνικής Δυτικής Γερμανίας (με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974) σφράγισε την ιστορία του πιο λαοφιλούς στον κόσμο αθλήματος τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η ψυχραιμία με την οποία διηύθυνε, ξεκινώντας από πίσω, το παιχνίδι και των δύο αυτών ομάδων, η πολύ καλή τεχνική του κατάρτιση και η «αβίαστη» κομψότητα των κινήσεών του έκαναν τον φίλαθλο κόσμο της εποχής του να στρέψει το βλέμμα του σ’ έναν αμυντικό!

Peter Handke, H αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι, μετάφραση - εισαγωγή: Αλέξανδρος Ίσαρης, επίμετρο: συζήτηση του E. Filippini με τον Peter Handke, Gutenberg, Aθήνα 2017, 184 σελ.

Την ιστορία της λογοτεχνίας δεν τη γράφουν μόνο οι μεγάλοι συγγραφείς με ένα opus magnum, αλλά και με κάποια έργα, θεωρούμενα από τον λογοτεχνικό κανόνα ως «ελάσσονα». Εξ ίσου την γράφουν όμως και με τίτλους που μένουν χαραγμένοι στον «σκληρό δίσκο» της αναγνωστικής μνήμης, όπως Η μοναξιά του δρομέα των μεγάλων αποστάσεων, του Άλαν Σίλιτόου (επίσης σημαντική και η κινηματογραφική μεταφορά του από τον Τόνυ Ρίτσαρντσον, με τον εξαίρετο Τομ Κώρτνυ), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τραίνα να περνούν, του Ζωρζ Σιμενόν, και, βέβαια, η Αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι, του Πέτερ Χάντκε, παράλληλα με την ομότιτλη ταινία του Βιμ Βέντερς. Με αφορμή την αναθεωρημένη μετάφραση του Αλέξανδρου Ίσαρη, που υπογράφει την εισαγωγή στο έργο, και την εμπλουτισμένη επανέκδοση του έργου στα ελληνικά, προτείνεται μία ανάγνωση του έργου πέρα από τα φιλολογικά στερεότυπα. (Τεύχος 83, Δεκέ,μβριος 2017)

Valerio Curcio, Der Torschützenkönig ist unter den Dichtern gegangen. Fussball nach Pier Paolo Pasolini (Ο σκόρερ χάθηκε ανάμεσα στους ποιητές. Το ποδόσφαιρο και ο Πιερ Πάολο Παζολίνι), μετάφραση από τα ιταλικά: Judith Krieg, Bad Herrenalb, 2022, 184 σελ.

Στην «ενδεκάδα των φιλοσόφων και ποιητών», αναμφίβολα, ξεχωρίζει το enfant terrible της ιταλικής και, ευρύτερα, της ευρωπαϊκής διανόησης, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι (1922-1975): αυτό το κείμενο, για τη σχέση του ποιητή με την ποιητική του ποδοσφαίρου, είναι αφιερωμένο στα εκατοστά του γενέθλια. Τεύχος 129

Η φιλοσοφία του ποδοσφαίρου μέσα από κείμενα νεοελλήνων λογοτεχνών.* (Τεύχος 121)

50 χρόνια από το Wembley. Με αφορμή μια επέτειο: ένα κείμενο από το τεύχος 120 του Books' Journal (Iούλιος 2020).

Αθήνα, αρχές Σεπτεμβρίου 2004. Η εθνική ομάδα της Ελλάδας αντιμετωπίζει, εκτός έδρας, την εθνική ομάδα της Αλβανίας. Ο αγώνας είναι επίσημος και λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο των προκριματικών αγώνων για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου που θα γίνει το καλοκαίρι του 2006 στην Γερμανία (Mουντιάλ 2006). Το ενδεχόμενο της ήττας δεν συζητείται καν. Πολύ πρόσφατα, τον Ιούλιο 2004, η εθνική μας ομάδα κατήγαγε τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της. Σήκωσε την κούπα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου που διεξήχθη στην Πορτογαλία (Euro 2004), νικώντας εθνικά συγκροτήματα χωρών με σπουδαία ποδοσφαιρική αξία. Ασφαλώς, δεν ισχυρίζεται κανείς ότι η εθνική μας ομάδα κατέστη παγκόσμια ποδοσφαιρική υπερδύναμη, αλλά πάντως το ενδεχόμενο της ήττας από την εθνική ομάδα της Αλβανίας δεν συζητείται καν. Πώς είναι δυνατόν να χάσει μία κοτζάμ Πρωταθλήτρια Ευρώπης από την ποδοσφαιρικά άσημη Αλβανία;

Ο θάνατος του Μαραντόνα στις 25 Νοεμβρίου 2020 έστειλε κύματα πένθους και θλίψης στα πέρατα του πλανήτη. Χαοτική κηδεία στην Αργεντινή, Μεγάλη Παρασκευή στη Νάπολη, αυτοσχέδια μνημεία και αυθόρμητα μαζικά αφιερώματα προς τιμήν του σε Κίνα και Ινδία, βουβός πόνος στη Σκανδιναβία. Η λουκουλείων διαστάσεων συγκίνηση στα σόσιαλ έφραξε τα καλώδια. Φαντεζί σχολιαστές έκαναν βιαστικά μακροβούτια σε εγκαταλελειμμένα ναυάγια του 20ού αιώνα όπως το ψυχαναλυτικό transference για να αρπάξουν οτιδήποτε μπορούσε να εξηγήσει τις ηλεκτρικές εκκενώσεις του Μαραντόνα στoυς ποδοσφαιρολάτρες. Εάν το καθηλωτικό ταυτιστικό της ομάδας είναι σαν το κρεμμύδι (μακροβούτι στην αναλογία της Άρεντ για τον ολοκληρωτισμό) στο κέντρο του βρίσκεται το Tribal Fiction, το Πράγμα της Φυλής από το οποίο ξεπηδούν Πατρίς, Θρησκεία, Νατιβισμοί και identity politics. Άλλοι κατέφυγαν στο transcendence, την υπερβατικότητα για να τον περιγράψουν. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 116.