web only

Η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα  (UNCESCR) υποχρεώθηκε στις 24 Σεπτεμββρίου 2015  να ματαιώσει την εξέταση της Ελλάδας για τη συμμόρφωσή της με το αντίστοιχο Σύμφωνο του ΟΗΕ, γιατί ή Ελλάδα αρνήθηκε να στείλει αντιπροσωπεία! Η Επιτροπή όρισε νέες ημερομηνίες εξέτασης τις 5 και 6 Οκτωβρίου 2015.

Ξεπεζέψτε. Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι κάτι αδιανόητο, δεν είναι μια ευκαιριακή σύμπραξη, που διαταράσσεται όταν προσωπικότητες τύπου Δημήτρης Καμμένος εμφανίζονται ως παραφωνία. Είναι βαθύτερη και σύμφωνη με τις παραδόσεις των άκρων - των μονοκομματικών αυταρχικών κρατών του 20ού αιώνα που στηρίχθηκαν στον αυταρχισμό και στο αίμα και των κομμάτων δορυφόρων τους, καθώς και των επιγόνων τους [ΤΒJ]

E, λοιπόν, ο πατέρας του Αϋλάν, του μικρού παιδιού που ξεβράστηκε νεκρό στο Μποντρούμ προκαλώντας (διά του αισθητικού σοκ της εικόνας του) συγκίνηση στην παγκόσμια κοινότητα, δεν ήταν διακινητής προσδύγων ή μεταναστών. Πώς στήθηκε το ψέμα, γιατί παραπλανήθηκαν τα ελληνικά (κυρίως) ΜΜΕ.

Στο επίκεντρο του διεθνούς Τύπου βρίσκεται η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η προσωπική επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα να κερδίσει το «στοίχημα» της δεύτερης ευκαιρίας, που ζήτησε, παρά τη «μεταστροφή» του, όπως σημειώνεται, σε πολιτικό που έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει το Μνημόνιο.

Το πρόβλημα της εξτρεμιστικής έως ναζιστικής Ακροδεξιάς απασχολεί όλη την Ευρώπη, όχι μόνο την Ελλάδα. Απλώς, στην Ελλάδα παίρνει μια νέα διάσταση. Κι αυτή οφείλεται στον μεγάλο σκανδαλισμό με τον οποίο αντιμετωπίζεται η αντοχή της Χρυσής Αυγής και τα ποσοστά που πήρε στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου. Μου κάνει εντύπωση ότι οι ίδιοι που αισθάνονται αποτροπιασμό για τη Χρυσή Αυγή δεν έχουν κανένα πρόβλημα για τους Ανεξάρτητους Έλληνες, οι οποίοι αντιμετωπίζονται χωρίς καμία αντίδραση, προφανώς επειδή είναι φίλοι του φίλου. 

Οι χθεσινές εκλογές ανέδειξαν με πολύ γλαφυρό τρόπο τη μεγάλη γοητεία που ασκεί στην ελληνική κοινωνία η ιδέα της πεφωτισμένης ή/και βάρβαρης Δεσποτείας. Τόσο υπό την οπτική γωνία των κομμάτων που συμμετείχαν σε αυτές, όσο και υπό την οπτική γωνία των αποτελεσμάτων, βλέπουμε πως μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος ψήφισε ανερυθρίαστα, ελεύθερα και δημοκρατικά, κόμματα που ευαγγελίζονται τη μία ή την άλλη μορφή αυταρχικής – δεσποτικής διακυβέρνησης, ένα δε εξ αυτών των κομμάτων το τοποθέτησε στη θέση του κυβερνητικού εταίρου – ρυθμιστή.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδείξει ότι δεν χρειάζεσαι ιδέες για να γίνεις κυβερνήτης μίας χώρας, παρά μόνο όμορφες υποσχέσεις. Δεν χρειάζεσαι ικανούς ανθρώπους για να στελεχώσεις την κυβέρνηση, παρά μόνο φανατικούς οπαδούς. Ενδεχόμενη νίκη του στις εκλογές δεν θα είναι νίκη της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Ο Αλέξης Τσίπρας επέδειξε μηδαμινά αντισώματα στις βαριές και ανίατες ασθένειες των «φθαρμένων» παλιών πολιτικών. Ανέφικτες υποσχέσεις, κομματικός διχασμός, επαγγελματικά βολέματα συντρόφων, παλινωδίες, οπισθοχωρήσεις, πολιτική ασυνεννοησία, ταξίδια με κότερα, ακυρώσεις – αναβολές εξαγγελιών, ψευδείς ανακοινώσεις, αποπομπές συνεργατών. Σε τι λοιπόν διαφέρει απο το λεγόμενο παλιό; Σε ποια σημεία επιβεβαιώνεται το προβάδισμα ηθικής;

Ζητούμε από σας ένα διήγημα μπον­ζά­ι, ένα διήγημα δηλαδή πολύ μικρής έκτασης, λιγότερης από 150 λέξεις, εμ­πνευ­σμέ­νο α­πό το α­ρι­στούρ­γη­μα του Θερ­βάν­τες. Ένας πρωτότυπος διαγωνισμός.

Η «σοσιαλδημοκρατικοποίηση», τ.έ. η μετατόπιση προς το κέντρο, του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος. Ακόμη και μετά την αποχώρηση των ακραίων στοιχείων του, ωστόσο, πρέπει να περάσει μια περίοδο αυτοεκπαίδευσης και μετασχηματισμού στην οποία θα πατάει σε δύο βαρκούλες. Το ερώτημα είναι πόσο χρονοβόρα θα αποδειχθεί αυτή η διεργασία, και μάλιστα αν τελικώς θα ολοκληρωθεί, διότι η πιθανότητα κατάρρευσής του τους επόμενους μήνες δεν είναι αμελητέα. Ο αντιευρωπαϊσμός και ο κρατισμός, λόγου χάριν, έχουν διαποτίσει τόσο τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε μια ουσιαστική μεταστροφή δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Ελάχιστοι τάσσονται αναφανδόν υπέρ της ευρωπαϊκής ιδέας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ακόμη λιγότεροι εναντίον του κρατισμού. Η αδράνεια των ιδεών αποδεικνύεται συχνά μεγαλύτερη από ό,τι φανταζόμαστε. Αναδημοσίευση από το Books' Journal #58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.