Πριν από είκοσι ένα χρόνια, το 1995, στη Βαρκελώνη, από τη συνάντηση της Επιτροπής, έπειτα από μακροχρόνιες διεργασίες, προέκυπτε μια ανακοίνωση, που εδραίωνε τις μεσογειακές πολιτικές της ΕΕ, τις περίφημες ΕΜΡ, όπου P, ελληνιστί «πι» σημαίνει συνεργασία (παρτεναριάτο, που λέει και ο αδερφός μου, Πετεφρής / Πάνος Θεοδωρίδης)…
Έκτοτε, δισεκατομμύρια, αρχικά εκιού και μετά ευρώ, από τους κοινοτικούς προϋπολογισμούς έρευσαν για να υποστηρίξουν την εφαρμογή των πολιτικών, που θα μπορούσαν να είναι μια καταπληκτική λύση για την ανάπτυξη των χωρών του Μαγκρέμπ και τη δημιουργία της ζώνης ασφαλείας, η οποία θα σταματούσε προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές από την υποσαχάρια Αφρική προς την Ευρώπη…
Επειδή, όμως, ήταν πολύ όμορφα όλα σχεδιασμένα για να παραμείνουν σοβαρά και ωραία, Γάλλοι και Ιταλοί, και εμμέσως και οι Γερμανοί, αντί για αναπτυξιακά έργα και επενδύσεις, από ένα σημείο και μετά, φόρτωσαν τους προϋπολογισμούς των περισσότερων χωρών της περιοχής με αγορές εξοπλισμών για τους στόλους τους και τη δήθεν προστασία των θαλασσίων συνόρων τους, την οργάνωση περιπολιών για την αποτροπή μεταναστευτικών κυμάτων και πολλα άλλα τέτοια…
Έτσι τα δις άρχισαν σιγά σιγά να γυρίζουν στην Ευρώπη και τα προγράμματα μαράζωσαν, μέχρι που ήρθε η εκπληκτικής έμπνευσης Αραβική Άνοιξη, πού νόμισαν όλοι ότι είναι κάτι σαν τις αραβικές πίτες ή τις χίλιες και μια νύχτες – και διαλύθηκε το Σύμπαν…
Εδώ και μια τριετία, όμως, η Μεσόγειος ξαναγύρισε στο τραπέζι των σχεδιασμών, λόγω του ότι δείχνει να ετοιμάζεται να εκραγεί, σαν ηφαίστειο, που θα παρασύρει στο διάβα του τα πάντα γύρω από τις ακτές της θάλασσάς μας, κι ακόμη πιο βόρεια…
Τελείως επιδερμικά και φωτογραφικά:
Η Λιβυκή Τζαμαχιρία διαλύθηκε και στη θέση της εμφανίστηκαν κατσαπλιάδες και φύλαρχοι.
Η Αλγερία, επίσης αποσταθεροποιημένη, δεν δείχνει τάσεις ανάκαμψης.
Η Αίγυπτος έχει πλέον μετατραπεί στον μεγάλο ασθενή της περιοχής.
Απέναντι, όλος ο αραβικός κόσμος της Μέσης Ανατολής βρίσκεται σε διαρκή πολεμική σύρραξη, χωρίς προοπτική και πρόβλεψη απεμπλοκής.
Ο Λίβανος, επίσης, είναι βουλιαγμένος από την επέλαση των προσφύγων ενώ και η Τουρκία, κατά τον Αλέξη Τσίπρα, είναι σε χειρότερη κατάσταση από εμάς.
(Μόνον η Κύπρος δείχνει σημεία σταθερής ανάκαμψης και η λύση του προβλήματος του νησιού δεν πρέπει να είναι μακριά.)
Ήδη, όλες οι συνάξεις για το σχεδιασμό των πολιτικών της Ευρώπης μιλούν για νέα εποχή σε σχέση με τη Μεσόγειο, και επειδή, όντως, οι πολιτικές του 1995-97 ήταν μεγαλοφυείς και ο μεγάλος πολιτικός μέντορας της Επιτροπής Περιφερειών και την Καταλονίας, Μαρεγάλ, είχε συμβάλει τα μάλα στην υπόθεση αυτή, αναζητούνται νέες πολιτικές και πρωτοβουλίες που θα δώσουν έμφαση στην ανάπτυξη και τη σταθεροποίηση…
Οι νέες πολιτικές, ονομάζονται πλέον, ΕΝΡ, όπου οι Μεσογειακές αντικαθίστανται, το Μ γίνεται Νι: neighborhood. Μιλάμε για πολιτικές καλής γειτονίας και προφανώς θα προβλέπουν μεγαλύτερη ευκινησία και κυρίως απόδοση αρμοδιοτήτων στους Άραβες, που άγονταν και φέρονταν από ευρωπαίους αρμοδίους και ξερόλες…
Σε αντίθεση με όλα αυτά, συνάξεις όπως αυτή των χωρών του Νότου που συγκάλεσε ο Τσίπρας, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ανατρέπουν τους σχεδιασμούς και την όσο το δυνατόν ταχύτερη διευθέτηση και συμφωνία, γύρω από τις πολιτικές αυτές.
Κιαυτό λόγω του ότι, αφ’ ενός, πρέπει να συμφωνήσει ο Βορράς, που δεν είναι μόνο η Γερμανία – αν και, για να μη λέμε ό,τι μας κατεβαίνει, ο Σόιμπλε είναι από τους φανατικούς υποστηρικτές, αυτών των πολιτικών, διότι βλέπει τον κίνδυνο να φουντώνει. Αφ’ ετέρου, θέλουμε-δε θέλουμε, το χρήμα θα το στερηθεί και θα το τσοντάρει, σε μεγάλο βαθμό, ο Βορράς. Ο Νότος θα υποδεχτεί ξανά τις χρηματοροές των νέων προγραμμάτων…
Επομένως κόψτε την πλάκα και τα καλαμπούρια. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρότερη απ’ ό,τι φαίνεται, διότι η ταυτόχρονη εκδήλωση πρωτοβουλιών δεν είναι ούτε τυχαία ούτε σφάλμα οργανωτικό.
Η Ρωσία εξ άλλου είναι η τιμώμενη χώρα.
