web only

Ένα ακόμα τρομοκρατικό χτύπημα στην Ευρώπη, στο Λονδίνο, στο όνομα της θρησκείας, αναζωπυρώνει μια συζήτηση που ήδη διεξάγεται στον δυτικό κόσμο.  Αποτελεί άραγε η θρησκευτική κληρονομιά κριτήριο για τη στάση απέναντι στον Άλλο;

Την Κυριακή, στις 11.30, μαζευόμαστε στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων, απ’ τη μεριά της θάλασσας, στην ετήσια συνάντησή μας, για ν’ αποτίσουμε φόρο τιμής στους συμπολίτες μας που τους αφάνισαν στα ναζιστικά στρατόπεδα.

Εκτός του συντροφικού μαχαιρώματος, ο πρώην Πρόεδρος της Ν.Δ. έβαλε και ένα πολιτικό θέμα με τη γνωστή δήλωσή του περί «τζάμπα μαγκιάς». Ένα θέμα που αφορά όχι μόνο την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά ολόκληρη την αντιπολίτευση. Αφορά και το ΚΚΕ, αν θέλετε, το οποίο, τη δεδομένη στιγμή, στην περίφημη διάσκεψη των Προέδρων τη βραδιά εκείνη του Ιουλίου 2015, όταν η κυρία Κωνσταντοπούλου συμπεριφερόταν ως ταύρος εν υαλοπωλείω στη Βουλή, ψήφισε με τρόπο εθνικά υπεύθυνο.

Δεν ξέρω κατά πόσο ευσταθεί η φημολογία για δάνειο που προτίθεται να ζητήσει η Ελλάδα από την Παγκόσμια Τράπεζα, προκειμένου να γίνουν προσλήψεις σε δημόσιες υπηρεσίες. Πριν συζητηθεί οτιδήποτε, όμως, καλό είναι να γνωρίζουμε δυο τρία πράγματα γι' αυτή.

Τελευταία, παρατηρώ διαρκώς ανθρώπους που έχουν περάσει στη μέση ηλικία να φέρονται εντελώς ανακόλουθα με τις αστικές καταβολές τους και τις προδιαγραφές του κοινωνικού ρόλου τους. Χαριεντίζονται με την αναίδεια ενός πλουσιόπαιδου και την αδιαφορία ενός χρόνιου χασικλή.  Άνθρωποι που προορίζονταν να χτίσουν τη χώρα του μέλλοντος, που είχαν προνομιακό σημείο εκκίνησης, δεν μπορούν να διαφυλάξουν έστω την αξιοπρέπειά τους. Ο Μπάμπης δεν είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι το συλλογικό αρχέτυπο του ανθρώπου που παράγει μιζέρια και όχι αξία.

Mαρτυρία του Δημήτρη Δασκαλόπουλου για μια ενδιαφέρουσα ιδέα, η οποία, ωστόσο, δεν καρποφόρησε. Απέμειναν όμως φωτογραφίες…[ΤΒJ]

Το 1991 έγινε κατανοητό ακόμη και στους πλέον δύσπιστους ότι η μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία, δεν κατάφερε να μακροημερεύσει, ούτε να οδηγήσει την Ρωσία στην καταστροφή. Επόμενο ήταν να περάσει στα αζήτητα της ιστορίας.

Το Βλέποντας με τις Αισθήσεις, Εργαστήριο / Πολυαισθητικών Αφηγήσεων είναι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Μουσείου Μπενάκη που απευθύνεται σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης και τυφλότητας, το οποίο μπορεί να παρακολουθήσει και το ευρύ κοινό. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος επελέγη να παρουσιαστεί το έργο του Καρυωτάκη και της Πολυδούρη. 

Το κείμενο που ακολουθεί, είναι ένα μικρό απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Πιέρ-Αντρέ Ταγκιέφ (Pierre-André Taguieff) που, υπό τον γενικό τίτλο Ο εξτρεμισμός και τα είδωλά του, κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Επίκεντρο. Πρόκειται για τέσσερα κείμενα και μία συνέντευξη του Γάλλου φιλόσοφου, πολιτολόγου και ιστορικού των ιδεών, εκ των οποίων τα τρία από αυτά είναι ώς τώρα αδημοσίευτα (τόσο στην ελληνική όσο και στη γαλλική γλώσσα). Σε αυτά τα επίκαιρα κείμενα (τα οποία έχουν ουσιαστικά γραφεί τον Δεκέμβριο του 2016), ο Π.-Α.Ταγκιέφ ελέγχει τους όρους «εξτρεμισμός» και «ριζοσπαστισμός», συσχετίζοντάς τους με τη σημερινή άκρα δεξιά, την ισλαμιστική τρομοκρατία, τον λαϊκισμό, τη συνωμοσιολογία, και τη νέα εβραιοφοβία, δηλαδή τον σημερινό αντισημιτισμό, του οποίου βασικός στόχος είναι η αμφισβήτηση της ύπαρξης του Ισραήλ, μέσω της «αντισιωνιστικής κριτικής» σε αυτό. Ο Ταγκιέφ, στο απόσπασμα που προδημοσιεύεται εδώ, θεωρώντας τον «αντισιωνισμό» ως την βασική μορφή που προσλαμβάνει σήμερα ο αντισημιτισμός, δηλαδή η νέα εβραιοφοβία, ασκεί καταλυτική κριτική σε εκείνη την θέση (ιδιαίτερα δημοφιλή μεταξύ αρκετών προοδευτικών διανοουμένων) σύμφωνα με την οποία η ισλαμοφοβία έχει υποκαταστήσει τον αντισημιτισμό.

Ανδρέας Πανταζόπουλος

Ένα σύντομο σχόλιο για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά – τελευταίο επεισόδιο της οποίας είναι η αποχώρηση του Θανάση Χειμωνά από το ΠΑΣΟΚ. {ΤΒJ]