Προ ομμάτων*

Είτε ήταν ο αντιδυτικός της αυτοματισμός, είτε είχε φανταστεί πως ο ρωσικός στρατός θα κάνει έναν περίπατο, πως ο νικητής θα γράψει τέλος πάντων την ιστορία - πάντως δεν τα μέτρησε σωστά και, τώρα, το χειρότερο, σύρεται να παραδεχτεί, θέλοντας και μη, πως η φιλελεύθερη Δύση είναι ο προμαχώνας απέναντι στην βαρβαρότητα.

Ο επίσημος φιλόσοφος του ΣΥΡΙΖΑ το είχε δει να έρχεται, όμως δεν μπορούσε να προβλέψει την ένταση με την οποία το δίλημμα επρόκειτο να τεθεί. Να μην το ιδεολογικοποιήσουμε το ζήτημα, έλεγε σε ένα άρθρο στην Αυγή. Μπορεί να έχει κάποιο άδικο ο Πούτιν, ίσως λίγο δίκιο η Ουκρανία, ο σοσιαλισμός παραμένει ο καλός, και είναι ακριβώς τόσο πιο καλός, όσο οι φιλελεύθεροι είναι κακοί, δεν έχουμε άλλο μέτρο.

Με τέτοιο μέτρο, δύσκολες είναι πια και ανάποδες οι μετρήσεις για την Αριστερά.

*Από τα ισχυρότερα πλήγματα που δέχθηκε η αμερικανική πολιτική στον πόλεμο του Βιετνάμ ήταν ένα τεύχος του Life (Ιούνιος 1969) με τίτλο: "One Week's Dead". Δεν ήταν πια ο αριθμός των νεκρών, ούτε καν ο κατάλογος των ονομάτων. Ήταν ένας προς έναν οι 242 νεκροί της εβομάδας, με τις φωτογραφίες τους πάνω από το όνομά τους. Ο πόλεμος χάθηκε, από τη στιγμή που οι νεκροί ήρθαν μπροστά στα μάτια μας.