Σύνδεση συνδρομητών

Τεύχος 39

Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέτας

Philip Roth, Το θέατρο του Σάμπαθ, μετάφραση από τα αγγλικά: Ανδρέας Β. Βαχλιώτης, επιμέλεια: Κατερίνα Σχινά, Πόλις, Αθήνα 2013, 614 σελ.

Η έκδοση του βιβλίου αυτού στις ΗΠΑ, το 1995, πυροδότησε μια σειρά αντιφατικών κριτικών – ο Χάρολντ Μπλουμ το χαρακτήρισε ως το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Ροθ, ενώ η κριτικός των New York Times Μιτσίκο Κακουτάνι το βρήκε «κακόγουστο και ανέμπνευστο». Πέρα από την ακρότητα με την οποία «οπλίζεται» ο κεντρικός ήρωας, ο Μίκι Σάμπαθ, όμως, ο Ροθ «χρησιμοποίησε» το βιβλίο αυτό ως σκαλοπάτι για να εισέλθει σε μια νέα φάση της πεζογραφικής του παραγωγής. Ο τρόπoς του Σάμπαθ, λοιπόν, ήταν ό,τι καλύτερο για να δώσει οριστική απάντηση σε μια σειρά διλημμάτων που ταλάνισαν τους μέχρι τότε ήρωές του – από το διχασμό ανάμεσα στην «αίσθηση του καθήκοντος» και στην επιδίωξη της ελευθερίας, μέχρι τη διάσταση ανάμεσα στην πνευματικότητα και στη ζωώδη ενεργητικότητα, σε σύμβολο της οποίας ανάγεται συχνά το σεξ. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τεύχος 39, Ιανουάριος 2014. [TBJ]

23 Μαϊος 2018

Μόνο ένα πράγμα τον τάραζε: Κάποτε οι Times είχαν δημοσιεύσει αρνητική κριτική γι’ αυτόν και, μοιραία, θα την αναφέρουν στο επιμνημόσυνο δημοσίευμα. Τον διαολίζει αυτό που διαολίζει όλους τους συγγραφείς ανά τους αιώνες: δεν τη γλυτώνεις ποτέ όσο καλός να σαι. «Ακόμα και στο θάνατο μπορεί να πάρεις κακή κριτική». Αναδημοσίευση από το τεύχος 39 του Books' Journal.

23 Μαϊος 2018

Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, σχεδόν από το πουθενά, ένας υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα (ο Γιώργος Καμίνης) κι ένας ακόμα υποψήφιος δήμαρχος στη Θεσσαλονίκη (ο Γιάννης Μπουτάρης), με τη βοήθεια ιδεολογικά ετερόκλητων πολιτών (από ΔΗΜΑΡ μέχρι ένα νέο, αναδυόμενο, μη καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ κι από Δράση μέχρι ανένταχτους που επιθυμούν κανονικές πόλεις και κανονικούς πολιτικούς εκπροσώπους) κέρδισαν την πιο καθοριστική, ίσως, εκλογική μάχη της τοπικής αυτοδιοίκησης.

01 Ιανουαρίου 2014

Τα ομηρικά θρόνα

Βαγγέλης Δ. Πανταζής

Η λέξη θρόνα εμφανίζεται αυτούσια στα ομηρικά έπη μία μόνο φορά, στο Χ 441 της Ιλιάδας, όπου η Ανδρομάχη, ανύποπτη ακόμη για τον θάνατο του συντρόφου της, έπλεκε στον αργαλειό της διπλό πορφυρένιο υφαντό και πάνω του επάλειφε «θρόνα ποικίλα»:

01 Ιανουαρίου 2014

Η έκδοση του βιβλίου αυτού στις ΗΠΑ, το 1995, πυροδότησε μια σειρά αντιφατικών κριτικών – ο Χάρολντ Μπλουμ το χαρακτήρισε ως το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Ροθ, ενώ ο κριτικός των NewYorkTimes Μιτσίκο Κακουτάνι το βρήκε «κακόγουστο και ανέμπνευστο». Πέρα από την ακρότητα με την οποία «οπλίζεται» ο κεντρικός ήρωας, ο Μίκι Σάμπαθ, όμως, ο Ροθ «χρησιμοποίησε» το βιβλίο αυτό ως σκαλοπάτι για να εισέλθει σε μια νέα φάση της πεζογραφικής του παραγωγής. Ο τρόπoς του Σάμπαθ, λοιπόν, ήταν ό,τι καλύτερο για να δώσει οριστική απάντηση σε μια σειρά διλημμάτων που ταλάνισαν τους μέχρι τότε ήρωές του – από το διχασμό ανάμεσα στην «αίσθηση του καθήκοντος» και στην επιδίωξη της ελευθερίας, μέχρι τη διάσταση ανάμεσα στην πνευματικότητα και στη ζωώδη ενεργητικότητα, σε σύμβολο της οποίας ανάγεται συχνά το σεξ.

01 Ιανουαρίου 2014

Καβαφομαχία

Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου

Οι εορτασμοί για τα εκατόν πενήντα χρόνια από τη γέννηση του Καβάφη και τα ογδόντα από τον θάνατό του σηματοδοτούν, αν μη τι άλλο, διάρκεια. Και είναι ειρωνεία το ότι οι στραμμένοι προς το μέλλον σπουδαίοι μεσοπολεμικοί λογοτέχνες μας (Σεφέρης, Ελύτης, Γκάτσος, Παπατσώνης, Καζαντζάκης, Θεοτοκάς, Σαραντάρης) έκριναν πως η ποίηση του Αλεξανδρινού ήταν, όπως το διατυπώνει ο Κουτσουρέλης (που συντάσσεται με την άποψή τους), «ένας κόσμος περίκλειστος, στραμμένος προς το παρελθόν».

01 Ιανουαρίου 2014

Το βιβλίο αυτό είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και χρήσιμο. Μπορεί να διαβαστεί από πολλούς και για πολλούς λόγους. Κάποιος μπορεί να το διαβάσει για να μάθει πως άλλαξαν οι μέθοδοι της παραγωγής αλουμίνας και αλουμινίου από την έναρξη της παραγωγικής δραστηριότητας της Αλουμίνιον της Ελλάδος (στο εξής Α.τ.Ε) το 1966 και πώς οι αλλαγές αυτές συνετέλεσαν στην εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας και άλλων οικονομικών πόρων ανά παραγόμενη μονάδα προϊόντος. Κάποιος άλλος, που στο πέρασμα των δεκαετιών άρχισε να ανησυχεί για το περιβάλλον, θα μπορούσε να το διαβάσει για να πληροφορηθεί σχετικά με τις προόδους που έγιναν στη διαχείριση των επικίνδυνων απόβλητων. Και ακόμη κάποιος άλλος θα μπορούσε να το διαβάσει για να κατανοήσει τις διαδικασίες και τις παραμέτρους που έκριναν την εξαγορά της Α.τ.Ε από τη Μυτιληναίος Α.Ε. το 2005.

01 Ιανουαρίου 2014

O Δημήτρης Χαντζόπουλος, τα χρόνια της κρίσης, με τις καθημερινές γελοιογραφίες του οι οποίες περιλαμβάνονται στο νέο βιβλίο του, Στο τούνελ. Σκίτσα 2010-2013, κράτησε την Ελλάδα και τους Έλληνες ψηλά, τους κράτησε μαζί, τους στήριξε, όχι προσφέροντας μια εύθυμη πινελιά για να διασκεδάσουν το βαρύ κλίμα της πραγματικότητας που βίωναν ούτε κολακεύοντας συλλογικά αισθήματα και αυταπάτες, αλλά κάνοντάς τους κάθε μέρα να σκεφτούν την κατάστασή τους, το παρελθόν τους, το παρόν τους και το μέλλον τους.

01 Ιανουαρίου 2014

Αγάπησέ με

Σωτήρης Δημητρίου

Διήγημα 

Στις τηλεφωνικές της επικοινωνίες συνέδεε την μητέρα της με κάθε θέμα.

«Δεν είναι αυτή η μαμά μου. Δεν την αναγνωρίζω. Τελευταία έβγαλε στο κεφάλι της και κάτι καρουμπαλάκια και μου λέει ότι όλο το μυαλό της πήγε σ’ αυτά. Χτυπάει με το χέρι της συνέχεια το κεφάλι της –τοκ, τοκ, τοκ σαν πόρτα– και μου λέει ότι είναι κλούβιο. Χαχαχαχά».

01 Ιανουαρίου 2014

Η χρονιά που πέρασε είχε ένα χαρακτηριστικό το οποίο δεν συναντάμε συχνά στη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή: σημαντικούς νέους συγγραφείς. Συγγραφείς οι οποίοι τυπώνοντας το πρώτο ή το δεύτερο βιβλίο τους σχηματίζουν ήδη μιαν ομάδα που μοιάζει έτοιμη να ξεφύγει από τα παραδεδεγμένα. Τι ακριβώς, όμως, συμβαίνει με αυτούς τους συγγραφείς; Θα αποφύγω να χρησιμοποιήσω τον όρο «γενιά», όρο από τον οποίο έχει κακοπάθει η κριτική εδώ και πολλές δεκαετίες, όπως και να εντάξω τους πεζογράφους για τους οποίους σκοπεύω να μιλήσω σε κάποιες πολύ συγκεκριμένες τάσεις. Η κατάσταση είναι ακόμη εξαιρετικά ρευστή για όλους: βρισκόμαστε μόλις στο ξεκίνημα για τους περισσότερους, υπάρχουν σοβαρές ηλικιακές διαφορές ανάμεσα στους νεώτερους και τους μεγαλύτερους ενώ τόσο οι μεγαλύτεροι όσο και οι νεώτεροι κάνουν πράγματα αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Εκείνο, ωστόσο, το οποίο μπορώ να πω από τώρα είναι ότι κανένας από τους νέους συγγραφείς δεν έχει βγει στον λογοτεχνικό στίβο ανυποψίαστος: οι τεχνικές τους είναι ψαγμένες και χωρίς το παραμικρό στοιχείο έπαρσης ή επίδειξης, ο λόγος τους έχει δουλευτεί εις βάθος και η θεματογραφία τους είναι κοιταγμένη μέσα από μια πολύ φρέσκια και ταυτοχρόνως ιδιαιτέρως ανήσυχη ματιά.

01 Ιανουαρίου 2014
Σελίδα 1 από 4