web only

Έτσι λοιπόν ήρθε και έγινε: εκεί που ακολουθούσε τον γνώριμό της τον σκοπό η Αριστερά, όπου ΕΟΚ και ΝΑΤΟ παραμένουν το ίδιο φιλελεύθερο συνδικάτο, εκεί που με το «ολιστικό» είχε βρει και κάτι να πει, ξαφνικά βρέθηκε αγκαλιά με τους σφαγείς. Βρέθηκε διά της σιωπής της να συναινεί σε μια θηριωδία, που συμβαίνει στην γειτονιά μας, εδώ πιο πάνω, και η οποία έρχεται πλέον προ ομμάτων.

Το τάγμα Αζόφ και η ρωσική προπαγάνδα. Σχόλιο με αφορμή τη συνέντευξη μιας ρωσίδας βουλευτίνας στο ΒΒC.

Επί υπαρκτού, η Σοβιετική Ένωση έλεγε «Σοσιαλισμός» και οι δυτικές κυρίως «Λαϊκές Δημοκρατίες», οι Βαλτικές λ.χ, μα και η Ουκρανία (βλέπε λιμός), καταλάβαιναν Ρωσία. Όπως και οι χώρες της Ευρώπης που με τη Γιάλτα είχαν βρεθεί, θέλοντας και μη, στη σφιχτή αγκαλιά της Μόσχας. Ήταν η Ρωσία και αυτές - ο κομμουνισμός υπήρχε, αλλά ως ένα πράγμα της Ρωσίας, κάτι που το χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα της κυριαρχίας της.

Ένα νέο πρόγραμμα, το  «Innovation Forward», που έχει στόχο  την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση της διαδικασίας κατοχύρωσης πνευματικής ιδιοκτησίας ερευνητών που ζουν στην Ελλάδα, με προοπτική την  εμπορική και βιομηχανική αξιοποίησή τους, ανακοινώθηκε από το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το Ίδρυμα Λεβέντη,  σε συνεργασία με την Athroa Innovations.

Στη συναυλία της 29ης Μαρτίου, καλλιτέχνες με διεθνή φήμη τραγούδησαν εξίσου υπέρ της ειρήνης και υπέρ της Ουκρανίας. Τα σκηνικά, τα φώτα, τα ρούχα των καλλιτεχνών, το κοινό, όλα ήταν  στα χρώματα της χώρας που δέχεται επίθεση. Κίτρινο και μπλε παντού. Η σκηνή γεμάτη ηλίανθους, το εμβληματικό λουλούδι της Ουκρανίας. Οι δηλώσεις, ξεκάθαρες. Ο στόχος, ένας: έρανος για την ανθρωπιστική κρίση στην Ουκρανία.

Οι σκύλοι αλυχτάνε, αλλά το καραβάνι προχωρά· του πολιτισμού τουτέστιν. Λέξεις και εκφράσεις της καθημερινής εμπειρίας λαξεύονται, τροχίζονται, λειαίνονται και μεταναστεύουν στη σελίδα και στα μήντια. Ως σχήματα λόγου, ως μεταφορές, που τάχιστα εξελίσσονται σε κλισέ:

Εκτός από το χαρακτήρα, και η γεωγραφία είναι μοίρα. Πιστεύω πως αποδεικνύεται τόσο στην περίπτωση των εμπολέμων στην Ουκρανία και των πρωταγωνιστών της, όσο και στη δική μας περίπτωση με τη γείτονα στην Ανατολή και τους εκατέρωθεν αντιστοίχους.

Η Ρωσία ως οικονομία εντάσσεται στους G20, λόγω του μεγάλου μεγέθους της το οποίο παράγει ένα από τα 20 μεγαλύτερα ΑΕΠ του κόσμου. Βέβαια, στην ομάδα αυτή μετέχουν και κάποιες χώρες όπως πχ. το Μεξικό, η Τουρκία, η Νότια Αφρική οι οποίες, ενώ πληρούν το κριτήριο του συνολικού ΑΕΠ, δεν μπορούν να θεωρηθούν ισχυρές οικονομίες, γι’ αυτό η διεθνής θέση μιας χώρας κρίνεται και από άλλους παράγοντες, κυρίως από τη γεωπολιτική της σημασία, τη στρατιωτική της ισχύ, από την παραγωγή κρίσιμων προϊόντων (ενεργειακών ή άλλων) κ.λπ.

Κάτι που εξηγεί την ανοχή και την κατανόηση της Αριστεράς προς τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (και δεν αναφέρομαι  στη σοσιαλδημοκρατική Αριστερά, αλλά στην κομμουνιστική, στη ριζοσπαστική Αριστερά, εκείνη της Ανατροπής  και όσους  την ακολουθούν, συνειδητά ή ασυνείδητα)  είναι και το γεγονός που επισημαίνεται από πολλούς, ότι δηλαδή η ρωσική πολεμική επέμβαση σημαίνει –προς το παρόν– και το τέλος της παγκοσμιοποίησης.

Δεν έρχεται από το πουθενά, το ότι αυτή η χώρα πολεμά.