web only
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΣταύρος Τσακυράκης, Μαρίλια Παπαθανασίου και Χρήστος Οικονόμου στην έκθεση για τις Πανελλαδικές
Κείμενα παρέμβασης για την ισότητα των φύλων
Σταύρος Τσακυράκης, Μαρίλια Παπαθανασίου και απόσπασμα από διήγημα του Χρήστου Οικονόμου ήταν τα σημερινά θέματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων στα Ημερήσια και Εσπερινά Γενικά Λύκεια του μαθήματος Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία. Ο αξέχαστος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος Τσακυράκης ήταν εκ των πρωτεργατών της δημιουργίας του Books’ Journal και από το πρώτο τεύχος μέλος της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Επιτροπής του, ενώ η δημοσιογράφος Μαρίλια Παπαθανασίου είναι, επίσης από το πρώτο τεύχος, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού μας (που παρακολουθεί και προβάλλει τη λογοτεχνία του άξιου συγγραφέα Χρήστου Οικονόμου).
Το μέγα της ζωής μας ταξείδιον
Κοιμάσαι, ξυπνάς, ντύνεσαι, εργάζεσαι, ερωτεύεσαι, κοιμάσαι, και οι διεργασίες του κόσμου βουίζουν ακατάπαυστα, χωρίς εσύ να τις ακούς. Προχωράνε, χωρίς τη δική σου μελαγχολία. Και κάποια στιγμή νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα πεδίο μάχης, τη ζωή, όπου οι οβίδες σκάνε πανταχόθεν.
Οι σφήνες (Πώς μεγαλώνουμε τις ρωγμές)
Διάβασα πρόσφατα ότι οι προπαγανδιστές μάς βλέπουν σαν παγόβουνο που έχει ρωγμές. Και ότι σε κάθε ρωγμή τοποθετούν σφήνες που τις χτυπούν συνεχώς ώστε οι ρωγμές να μεγαλώνουν. Έτσι η τρέχουσα καθημερινότητα γίνεται ζητήματα και τα ζητήματα γίνονται προβλήματα και τα προβλήματα προκαλούν αστάθεια στους αντιπάλους, είτε αυτοί είναι κόμματα είτε είναι κυβερνήσεις είτε χώρες.
Ο Νατσιός της ΝΙΚΗΣ, ο ιερέας Βολουδάκης, η Μόσχα και τα κόμματα της Εκκλησίας
Στο πέναλτι
Είναι σαν τότε που είχε ξεχάσει τον φάκελο.
Αναζητούνται μαγικές ιδέες...
Δηλαδή, αν με πείσει ο Νίκος Ανδρουλάκης ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ακυβερνησίας και ότι δεν πρέπει να βγει μια ανεξέλεγκτη ΝΔ, τι πρέπει να ψηφίσω για να τα πετύχω και τα δύο αυτά μαζί;
Οι ρίζες της Νίκης του Νατσιού (και το παράδειγμα της Πάτρας)
Δούρειος ίππος αστάθειας
Η νέα τάση που αναφύεται βαθμιαία στη δημόσια συζήτηση αφορά την –πιθανή αλλά όχι δεδομένη– ισχυρή αυτοδυναμία του Μητσοτάκη. Συγκεκριμένοι κύκλοι μετονομάζουν κάπως πονηρά την αυτοδυναμία σε παντοδυναμία, υποστηρίζοντας ότι αν ο ελληνικός λαός δώσει ξανά ισχυρή εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Μητσοτάκη, τότε αυτός θα «ερντογανοποιήσει» ή θα «ορμπανοποιήσει» τη χώρα, θα δρα ανεξέλεγκτα, αμετροεπώς και αλαζονικά. Για τούτο και επιδιώκουν από τώρα μια αδύναμη ΝΔ, ώστε να προκύψουν κυβερνήσεις συνεργασίας και να αποφευχθεί μια τάχα μου αυταρχική διολίσθηση, σαν να μην υπάρχουν ας πούμε αρκετές δικλείδες ασφαλείας από τους πολιτικούς ή τους δικαστικούς θεσμούς. Στην πραγματικότητα, αυτή η φοβία είναι ένας καλά μασκαρεμένος αντιμητσοτακισμός, ένας δούρειος ίππος αστάθειας για τη χώρα μας, καθώς υπό το προσωπείο του «πολιτικού πολιτισμού» και της «κουλτούρας συνεργασίας», το μόνο που θα προκύψει είναι μια ασταθής κυβέρνηση και πολιτική ρευστότητα. Θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.
Γιατί νίκησε ο Μητσοτάκης
Στον διάσημο ορισμό της δημοκρατίας του προέδρου Λίνκολν, “government of the people, by the people, for the people”, οι εκλογές μέσω της δεύτερης συνθήκης καταλαμβάνουν το ένα τρίτο. Δεν το λες και λίγο. Και πώς να το πεις όταν οι ελεύθερες και δίκαιες εκλογές είναι το θεμέλιο ανάδειξης της επιλογής ενός λαού;
Χωρίς ταμπέλες
H εκρηκτική άνοδος της ΝΔ σε άλλοτε «κόκκινες» περιφέρειες και η ισχυρή της παρουσία σε περιοχές που επλήγησαν από φυσικές καταστροφές, όπως στην περίπτωση των πυρκαγιών στην Εύβοια, όπου θα ήταν εύλογη μια ψήφος αποδοκιμασίας, νομίζω πως καθιστά επισφαλές το συμπέρασμα ότι, ξαφνικά, οι άνθρωποι εκεί έγιναν δεξιοί, κεντροδεξιοί ή φιλελεύθεροι. Μια τέτοια εκτίμηση είναι πολύ επιφανειακή για να ναι ακριβής και αδικεί το έργο της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ίσως μάλιστα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να ωριμάσουν οι σκέψεις μας και να αποκωδικοποιήσουμε τον πολιτικό σεισμό της 21ης Μαΐου.