Σύνδεση συνδρομητών

Παρακαλώντας να συμβεί κάνα κακό…

Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2024 22:36
Σταθμός Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης, με ενσωματωμένες τις ανακαλυφθείσες αρχαιότητες.
Σταθμός Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης, με ενσωματωμένες τις ανακαλυφθείσες αρχαιότητες.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτό που σκοπεύω να περιγράψω συμβαίνει και σε άλλες χώρες, ωστόσο, συμβαίνει-δεν συμβαίνει, στη χώρα μας έχει λάβει διατάσεις εθνικής παράνοιας. Αμέσως εξηγώ ποιας ακριβώς, γιατί μας βαραίνουν πολλές. 

Είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα να παραδώσεις την Αττική Οδό και την επαύριον όλο το δημόσιο ενδιαφέρον να εστιάζεται σε μια πλημμυρισμένη λακκούβα που ανακάλυψε ένας δαιμόνιος ρεπόρτερ στο Ζεφύρι. Αποτελεί την κορωνίδα της λογικής να παραλάβεις το αεροδρόμιο των Σπάτων και ταυτόχρονα να το μηδενίσεις με συνοπτικές διαδικασίες επειδή στο γκισέ εξωτερικού δεν προβλέφτηκαν λαστιχάκια για να πιάνουν την κοτσίδα τους όσοι έχουν. Μπορεί να παραδώσεις τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, ένα παγκόσμιο τεχνολογικό επίτευγμα, και να το συντρίψεις με το απολύτως αποδεκτό επιχείρημα ότι τα θεμέλιά της κατέστρεψαν τον γόνο της μαρίδας στην περιοχή – και τι θα γίνουμε, θεέ μου!

Είμαστε σε θέση να αμφισβητήσουμε κάθε σημαντικό ή ασήμαντο έργο  με τρομερή ευκολία.  Για να τονώσουν τη δημοκρατική τους αυτοπεποίθηση, ο Μήτσος και η Ασπασία οφείλουν να διαμαρτυρηθούν και να καταγγείλουν το μετρό της Θεσσαλονίκης που  είναι άχρηστο, στοίχισε ένα σκασμό λεφτά, που αν γινόταν ένα άλλο έργο θα σωζόταν η χώρα, αλλά και αν είχε γίνει εκείνο που προτείνουν  η χώρα πάλι θα ήταν καλύτερο να τα χρησιμοποιήσει για μιαν άλλη προτεραιότητα «που ο λαός έχει ανάγκη» – και πάει λέγοντας ώς τη Δευτέρα Παρουσία όπου όλα θα λυθούν αυτόματα και με προοδευτικό πρόσημο.

Έως τότε, όμως, κάτι πρέπει να κάνουμε. Δεν πειράζει, ας μην το κάνουμε τέλεια. Είναι ένα σοβαρό βήμα που η Θεσσαλονίκη μετά το μετρό-μουσαμά απέκτησε πραγματικό μετρό κι ας στάζει, κι ας σταματά, κι ας είναι ακριβό, κι ας άργησε να γίνει... Τουλάχιστον να πούμε «καλώς το και ας άργησε»! Ούτε αυτό όμως συνέβη καθώς η Ελλάδα είναι μια χώρα με μηχανικούς-ιδιοφυΐες, με γνώστες τεχνογνωσιών υψηλών προδιαγραφών που θεωρούν καθήκον τους να εκφράσουν  τη γνώμη τους ολοκληρώνοντας πάντα με την ευρηματική επωδό: «αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν.»  

Είναι εντυπωσιακή η κουλτούρα μιζέριας που διαποτίζει ώς το μεδούλι την ελληνική κοινωνία η οποία, εθιμικά και θεσμικά, προτιμά την κλάψα από τη χαρά, προτιμά να γιορτάζει καταστροφές αντί για νίκες, να ηδονίζεται από αποτυχίες παρά από επιτυχίες – να μην αντέχει ψυχολογικά να αποδεχτεί τίποτα καλό.

Αλλά αν κοιτάξει κανείς την Ελλάδα των τελευταίων 50 χρόνων θαρρώ πως εύκολα θα διαπιστώσει ότι κάτι έχει γίνει, κάπως έχει αλλάξει η ζωή. Μόνο οι ειδήσεις του Ριζοσπάστη παραμένουν ίδιες.

«Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει!» να βρέχει, να χιονίζει, να πλημμυρίζει κανένα χωριό, να αποκλείεται κάποιος αυτοκινητόδρομος... Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν καίγονται δάση, δεν πλημμυρίζουν οι πόλεις, δεν παρασύρονται σπίτια, αυτοκίνητα, βουνά. Στην Ελλάδα, αυτές οι ενέργειες εκ μέρους της φύσης θεωρούνται απαράδεκτες, αντισυνταγματικές και κυρίως αντιδραστικές. Πού ακούστηκε να στάζει σε καινούργιο μετρό ή να σταματήσει ένας αυτόματος συρμός; Οι νεοέλληνες σοφοί γνωρίζουν διότι, όταν οι Ευρωπαίοι έτρωγαν βελανίδια, αυτοί είχαν στα χωριά τους υπεραυτόματα μετρό.

Το εντυπωσιακό σε όλον αυτόν το ζόφο είναι η μνησικακία που βγαίνει. Σαν να παρακαλάνε να συμβεί κάποια τραγωδία για να διασωθούν οι ναυαγισμένες τους ιδεολογίες.

Κλείνοντας να επισημάνουμε ότι όλος αυτός ο συσσωρευμένος φθόνος εντάθηκε ως αντιστάθμισμα των άθλιων ενεργειών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο Μάτι. Έκτοτε συμβαίνει το εξής καταπληκτικό: προκειμένου να υπερασπιστούν τη πολιτική τιμή και το ήθος του Τσίπρα και του Πολάκη  πρέπει να δημιουργείται πολιτειακή κρίση για τα ψιλοβρόχια ή γιατί δεν λειτουργούν τα φανάρια Αλεξάνδρας και Ιπποκράτους. Από τότε η προοδευτική συνείδηση αναλώνεται στην αριθμητική της πτωματολογίας.

Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Συγγραφέας. Βιβλία του: Μια κοινή περιπέτεια του σώματος (1989), Γυναικωνίτης (1995), Η μέρα άρχισε με το αλεύρι (2001), Οι καλύτερες μέρες (2007), Από στήθους (2009), Αθήνα (2015), Ο παράξενος ταξιδιώτης της Μπολιβάριας (2020),  Το λευκό κουστούμι (2022), Το καλοκαίρι του μεγάλου καύσωνα (2024).

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.