Και έρχεται προχθές, στο παραπέντε των εκλογών, ο έως σήμερα δεύτερος τη τάξει πολιτικός της Αντιπολίτευσης, να μας δείξει σε αργές στροφές τι είναι αυτό που το κόμμα του εννοεί: στη Δικαιοσύνη, λ.χ., πρώτα πρώτα διώξεις δικαστικών, μαζική αντικατάστασή τους με άλλους, που θα προέρχονται από τη «δική τους» Σχολή. Και, ξεκινώντας από αυτό, ό,τι αντίστοιχο μπορεί κανείς να φανταστεί στους άλλους τομείς.
«Επιδιόρθωση» της ελαττωματικής μας δημοκρατίας θέλει το κόμμα της Αριστεράς. Είτε υβριστικά και χυδαία το λέει, σαν τον κ. Πολάκη, είτε πιο κομψά, σαν τον κ. δεν θυμάμαι ποιον, γύψος είναι εκείνο που ονειρεύεται να εφαρμόσει, για να σταθεροποιήσει της εξουσίας του τα πράγματα.
– Γι’ αυτό το μείζον, που τόσο γενναιόδωρα φέρνει στην επιφάνεια και το δείχνει σαν σε σκηνές από ταινία προσεχώς η τελευταία παρέμβαση του κ. Πολάκη, θα βρούμε κάποτε καιρό να μιλήσουμε πολιτικά;
– Ναι, όταν τελειώσει η συζήτηση για το αν είναι ποινικά κολάσιμες οι ύβρεις και οι προγραφές.
– Α, κατάλαβα, δηλαδή ποτέ.
