Η Εκτελεστική Εξουσία επεδίωκε ανέκαθεν να παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη για να εξασφαλίζει ευρύτερο πεδίο δράσης από αυτό που συνταγματικώς της αναλογεί. Επιχειρεί εκ φύσεως να απλώνει τα πλοκάμια της στα δικαστικά δρώμενα ασεβώντας προς το καθήκον μη επεμβάσεως, συστατικό στοιχείο της δικαστικής ανεξαρτησίας. Ωστόσο, παρ’ ότι έχουν καταγραφεί και στο παρελθόν επί μέρους ατυχή συμβάντα, η συνολική εικόνα ήταν πως η Δικαστική Εξουσία παρέμενε ανεπηρέαστη και αυτόνομη έναντι της εκάστοτε κυβέρνησης.
Το τελευταίο διάστημα, όμως, δημιουργείται η εντύπωση μιας γενικευμένης παράλυσης των αντιστάσεων. Η έννοια της κατάλυσης της δικαστικής ανεξαρτησίας δεν ταυτίζεται με μια επί μέρους παραβίαση. Προϋποθέτει βαριά και σοβαρή αναίρεση των συνταγματικών εγγυήσεων ουδετερότητας, προσλαμβάνουσα μόνιμο και διαρκή χαρακτήρα. Κυρίως όμως προϋποθέτει κατάργηση των εγγυήσεων αποκατάστασης της ομαλότητας. Κατάλυση υφίσταται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα της δικαστικής εξουσίας έχει πλήρως αδρανοποιηθεί και αδυνατεί με τις δικές του εσωτερικές διαδικασίες να ανανήψει στην κανονικότητα. Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πολλαπλασιάζονται καθημερινά ενώ η κεφαλή της δικαστικής εξουσίας μοιάζει να συσφίγγει τους δεσμούς της με το Μαξίμου, δημιουργώντας υπόνοιες ιδιαίτερης φιλίας.
Οι παρεμβάσεις προσλαμβάνουν διαστάσεις καταιγίδας. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος, με ασυνήθιστη σπουδή, ασκεί έφεση κατά της πειθαρχικής απόφασης σε βάρος του Εισαγγελέα Εφετών Ισίδωρου Ντογιάκου. Η απόφαση επί της εφέσεως είναι ταχύτατη και βαρύτερη. Εξ αιτίας αυτής ο κ. Ντογιάκος εκπίπτει από το αξίωμα του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Αθηνών, στο οποίο αναδείχθηκε με την ψήφο των συναδέλφων του. Αξιοσημείωτο ότι το βαρύ παράπτωμα του Ντογιάκου ήταν πως στην ημερήσια διάταξη της ολομέλειας εισαγγελέων εφετών είχε περιλάβει ως θέμα προς συζήτηση την «Εξωθεσμική παρέμβαση της Προέδρου του Αρείου Πάγου (Βασιλικής Θάνου) στο αυτοδιοίκητο της Εισαγγελίας Εφετών». Πειθαρχική ποινή επιβλήθηκε και στη Γεωργία Τσατάνη για τους χειρισμούς της στην υπόθεση Βγενόπουλου. Αξιοσημείωτο ότι βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, διότι κατά τα λεγόμενά της την απείλησε να μην κάνει Χριστούγεννα. Αξιοσημείωτο ότι ο χειρισμός στην υπόθεση Βγενόπουλου φαίνεται να δικαιώνεται και από μετέπειτα αντίστοιχες αποφάσεις των κυπριακών αρχών και ενός διαιτητικού δικαστηρίου. Το κοινό χαρακτηριστικό των περιπτώσεων Ντογιάκου-Τσατάνη είναι ότι όποιος καταγγέλλει παρέμβαση διώκεται περαιτέρω, λυσσαλέα και εκδικητικά, προκειμένου να σιωπήσει. Οι μηχανισμοί ελέγχου σε απόλυτη διάλυση.
Στο Συμβούλιο Επικρατείας, επίσης, συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα. Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε στη ΔΕΘ πως δεν θα ακυρώσει τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, κομπάζοντας με απόλυτη βεβαιότητα πως αυτά δεν γίνονται. Δηλαδή δεν γίνεται το ανώτατο ακυρωτικό να ακυρώνει. Στη συνέχεια, αναβλήθηκε η κρίσιμη σχετική διάσκεψη του ΣτΕ λόγω κλίματος. Ένα δικαστήριο που αποφάσισε για τη νομιμότητα των μνημονίων και του ΕΝΦΙΑ με μια κοινωνία να βράζει στο πεζοδρόμιο, αναβάλλει την κρίση του επ’ αόριστον στη δίκη για τις άδειες των καναλιών. Δύο Σύμβουλοι Επικρατείας (Κατερίνα Σακελλαροπούλου, Χρήστος Ράμμος) παραιτούνται από την Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ, με ηχηρές επιστολές, στηλιτεύοντας όχι μόνο την επιλογή της αναβολής αυτή καθεαυτή, αλλά και την ίδια την ανακοίνωση της Ένωσης ως κατ’ ουσίαν ψευδή.
Λίγες ώρες αργότερα, οι Πρόεδροι των Δικαστηρίων, διορισμένοι εκ συνταγματικής προβλέψεως από την κυβέρνηση, επισκέπτονται το Μέγαρο Μαξίμου για εξασφαλίσουν τα μισθολογικά προνόμια του κλάδου. Η επίσκεψή τους προκάλεσε, μεταξύ άλλων, την αντίδραση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, διότι την υποκατέστησαν κατά τρόπο παράνομο και απρεπή στην εκπροσώπηση των δικαστών. Και ο καθηγητής Ευάγγελος Βενιζέλος σχολίασε: «και μόνο η φράση [του προέδρου του ΣτΕ, Νίκου Σακελλαρίου] ότι “υποχρέωση του δικαστηρίου είναι να αφουγκράζεται την κοινωνία” προκαλεί θεσμικό τρόμο».
Η οχληρή για την Δημοκρατία εντύπωση είναι πως οι κεραίες της Δικαιοσύνης σε ύπατο βαθμό συλλαμβάνουν τις επιδιώξεις της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου και προσαρμόζουν τους χειρισμούς τους σε αυτές. Η Δημοκρατία και το Σύνταγμα επιβάλλουν να μη μένουν σκιές. Υπάρχει χρέος να ερευνηθούν οι υπόνοιες κατά τρόπο θεσμικό. Όταν σειρά ανώτερων δικαστικών καταγγέλλουν εξωθεσμικές παρεμβάσεις, η πολιτεία πρέπει να εξασφαλίσει στάδιο εξέτασής τους, χωρίς φόβο εκδικητικών διώξεων. Η Εξεταστική Επιτροπή μοιάζει μονόδρομος για την επόμενη κυβέρνηση προκειμένου να βρει το απόστημα και να το σπάσει. Προκειμένου οι τυχόν υπαίτιοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά πριν η σήψη αλώσει το τελευταίο καταφύγιο του έλληνα πολίτη.
Η πλειονότης των δικαστών στέκεται στο ύψος της, προσπαθώντας να τέμνει τις διαφορές δίκαια και αντικειμενικά. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις που λεκιάζουν με τη συμπεριφορά τους τον κλάδο. Στο σημείο αυτό ελλοχεύει όμως ένας κίνδυνος. Ο Ηρόδοτος διηγείται την ιστορία όπου ο παντοδύναμος βασιλιάς της Περσίας, Καμβύσης, ήθελε να νυμφευθεί τις αδελφές του και απηύθυνε ερώτημα σε δικαστές ακέραιους και ισόβιους. Αυτοί όμως «ούτω ούτε τον νόμον έλυσαν δείσαντες Καμβύσεα, ίνα τε μη αυτοί απόλωνται τον νόμον περιστέλλοντες, παρεξεύρον άλλον νόμον σύμμαχον τω θέλοντι γαμέειν αδελφεάς». Από το φόβο τους δηλαδή για πολιτικά αντίποινα λύγισαν, επιτρέποντας τελικά στον Καμβύση να νυμφευθεί τις αδελφές του.
Στην εκκρεμή δίκη στο Συμβούλιο Επικρατείας θα κριθεί κάτι περισσότερο από τις τηλεοπτικές άδειες, κάτι πιο σημαντικό και από το Σύνταγμα, κάτι μικρό και ταυτόχρονα τόσο σπουδαίο. Θα κριθεί η ακεραιότητα των δικαστών έναντι του «κλίματος». Αν γενικευμένα καταλυθεί η δικαστική ανεξαρτησία κανείς νόμος δεν θα μπορεί να σώσει την πολιτεία από την οριστική διάβρωση και την κοινωνική αποσύνθεση.