Νίκος Α Παναγιωτόπουλος

Ανακοινώθηκε στις 27 Ιουλίου 2023 ο θάνατος του ποιητή και μεταφραστή Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου. Ο εκλιπών είχε γεννηθεί τον Δεκέμβριο του 1945. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Εκηβόλος, μαζί με τον Βασίλη Διοσκουρίδη και την Τζούλια Τσιακίρη, και συμμετείχε επί χρόνια στη σύνταξη του εντύπου. Ασχολήθηκε με τη μετάφραση κειμένων αρχαίας τραγωδίας, με πιο γνωστή τη μετάφραση της Αντιγόνης, που ανέβηκε στην Επίδαυρο το 2007 σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. Ο Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος ήταν ο δημιουργός μίας μακράς αφήγησης σε ελεύθερο στίχο με τίτλο Σύσσημον ή Τα κεφάλαια, ένα έργο που εμπλουτιζόταν συνεχώς σε διάλογο με τη γλώσσα και την κοινωνία. Το Books' Journal ασχολήθηκε πολλές φορές με τον ποιητή και το έργο του. Παρακάτω, αναδημοσιεύεται ένα κείμενο γι' αυτόν του συνεργάτη μας Ορφέα Απέργη, απόσπασμα από ευρύτερη κριτική της Ανθολογίας της ελληνικής ποίησης (20ός αιώνας). Τόμος Α': 1900-1920 (Κότινος 2007), που είχε πρωτοδημοσιευτεί στο Books' Journal, τχ. 70, Οκτώβριος 2016. Είναι μια πλήρης εισαγωγή στο έργο του Παναγιωτόπουλου. [ΤΒJ]

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Θαλασσόκεδρος. Μια προσθήκη στο Σύσσημον, Το Ροδακιό, Αθήνα 2019

Μπροστά στο φόβο της μάταιης δόξας που φέρνει το «μαύρο ιστιοφόρο της γραφής», ο ποιητής Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος αναγνωρίζει την αλήθεια: οι Ερινύες «βγαίνουν από το ίδιο χάσμα όπου κρύβεται και το ζώον του έργου, η τέχνη, ανήκουν στον αλλόκοτο κόσμο του χάσματος και στον βαθύτερο πυθμένα του κριτηρίου»

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ή Τα κεφάλαια. Βιβλίο πρώτο, Το Ροδακιό, Αθήνα 2022 (επανέκδοση)

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ή Τα κεφάλαια, Βιβλίο δεύτερο, To Ροδακιό, Αθήνα 2015, 183 σελ.

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ή Τα κεφάλαια. Πορθμείον, Το Ροδακιό, Αθήνα 2017, 72 σελ.

«[…] Το δικό μου δόγμα της τέχνης είχε ερωτική ομοιότητα / με τη ροή του μυθικού Αλφειού. / Ξέρεις το μύθο; / Κατέβαινε από τα βουνά της Πελοπόννησος διάβαινε από την Ολυμπία / κι ακολουθούσε μες στη θάλασσα το δρόμο του / για ν’ ανταμώσει την Αρέθουσα στη Σικελία […]». Ένα ποίημα που σεν παριστάνω πως το «κατάλαβα». Καθόλου. Κατάλαβα κείνα τα σημεία του που κατάλαβα, και τ’ άλλα όχι. Όμως το «ένιωσα». Άρχισε λίγο λίγο να υπάρχει όλο μαζί μέσα μου σαν μια αίσθηση… Μερικές σκέψεις διαβάζοντας το Σύσσημον.