web only

Ο Φίλιπ Ροθ, από τους δημοφιλέστερους σύγχρονους αμερικανούς λογοτέχνες, πέθανε την Τρίτη, 22 Μαΐου 2018, σε ηλικία 85 ετών.

Η βίαιη επίθεση και ο ξυλοδαρμός του Γιάννη Μπουτάρη πρέπει να λειτουργήσει ως η θρυαλλίδα που θα βάλει ένα τέλος στην κανονικοποίηση και στην υποστήριξη της βίας. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα ξεκάθαρο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο κατά της βίας και των δύο άκρων. Το κράτος, αν θεωρεί πως έχει ακόμη λόγο ύπαρξης, πρέπει να αντιμετωπίσει τη βία δυναμικά.

Δυο δηλώσεις πολιτικών προσώπων, συμπληρωματικές μεταξύ τους, αναδεικνύουν το πρόβλημα της πολιτικής βίας. Τις ξεχωρίζουμε.

Μία απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας με βαρύτατο διακύβευμα: σκέψεις με αφορμή την εκδήλωση «Το μάθημα των Θρησκευτικών υπό το φως της πρόσφατης απόφασης 660/2018 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας» στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (ΔΣΑ).

O Αλέξης Τσίπρας είναι εγκλωβισμένος σ' ένα μπούνκερ. Ξέρει πως άμα βγει έξω τέλειωσε (από τους δικούς του πρώτα). Οπότε, μένει μέσα και περιμένει. Τι περιμένει, ούτε αυτός ξέρει. Το 2015 η ελληνική οικονομία υπέστη ένα καίριο πλήγμα. Θα θεραπευτεί κι αυτό, όπως όλα θεραπεύονται μια μέρα. Όχι όμως στους χρόνους που απαιτούν τα προγράμματα και αναμένουν οι θεσμοί. Η Ελλάδα θέλει χρόνο για να κάνει restart. Κι από πίσω, έρχεται ο Κυριάκος...

Anon. Έγχρωμο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας γερμανικής παραγωγής 2018, σε σκηνοθεσία Άντριου Νίκολ. Πρωταγωνιστούν: Κλάιβ Οουεν, Αμάντα Σέιφριντ, Κολμ Φιόρε, Μαρκ Ο' Μπράιαν, Σόνια Γουάλγκερ. Διανομή: Tanweer. Διάρκεια: 100’

Βρισκόμαστε  σε  ένα  όχι  πολύ  μακρινό  μέλλον, σε  έναν  κόσμο  όπου  δεν  υπάρχει  ιδιωτικότητα, καθώς  κάθε  άνθρωπος  μπορεί  να  «διαβάζει» πληροφορίες  για  τους  ανθρώπους  που  συναντά, ακόμα και για εκείνους που απλώς βλέπει  να  περνούν  από  το  δρόμο  του, μόνο  και  μόνο  ρίχνοντάς  τους  μια  ματιά. Στον  κόσμο  αυτόν, η  ανωνυμία  έχει  εξαλειφθεί, οι  αναμνήσεις  κάθε  ατόμου  έχουν  πάρει  ψηφιακή  μορφή  και  αποτελούν  ένα  είδος  αρχείου  μέσα  στον  εγκέφαλο  των  ανθρώπων  και  η  εγκληματικότητα  περιορίζεται  σε  μικρής  εμβέλειας  παραβάσεις. Έως ότου  διαπραχθούν κάποιοι φόνοι, χωρίς η αστυνομία να μπορεί να εντοπίσει το δράστη. Έτσι, ο  ντετέκτιβ  Σαλ  Φρίλαντ (Κλάιβ  Όουεν) αναλαμβάνει  να  επιλύσει  την  υπόθεση, η  οποία  τον  οδηγεί  σε  μια  γοητευτική  νεαρή  χάκερ (Αμάντα  Σέιφριντ), που  δεν  αναγνωρίζεται  από  κανένα  σύστημα  και  φαίνεται  να  μην  έχει  ταυτότητα. Ούτε  ο  ίδιος  ο  Σαλ, όταν  τη  βλέπει, μπορεί  να  «διαβάσει» το  ιστορικό  της. Το  ζητούμενο, επομένως, είναι  να  βρεθεί  τρόπος  να  παγιδεύσει  ο  Σαλ  την  κοπέλα  προτού  εκείνη  πραγματοποιήσει  τον  επόμενο  φόνο.

Στην συνέντευξη που ακολουθεί και που δημοσιεύεται σήμερα (με τίτλο: «Η συνωμοσιολογία απαντά σε μια ανάγκη τάξης») στην ιστοσελίδα του περιοδικού L’ Express, 12/5/2018, (https://www.lexpress.fr/actualite/societe/taguieff-les-complots-repondent-a-un-besoin-d-ordre_2007876.html, παραχωρήθηκε στον δημοσιογράφο και συγγραφέα Alexis Lacroix), ο Γάλλος φιλόσοφος, πολιτολόγος και ιστορικός των ιδεών Πιέρ-Αντρέ Ταγκιέφ (Pierre-André Taguieff) προσδιορίζει τις σχέσεις μεταξύ εθνικολαϊκισμού (δεξιού και αριστερού) και συνωμοσιολογίας, όπου βασικό ρόλο διαδραματίζει η θεματική της «θυματοποίησης». Παράλληλα, αναλύει την σημερινή μορφή της ισραηλόφοβης συνωμοσιολογίας ως βασικής φιγούρας της νέας εβραιοφοβίας, δηλαδή του σημερινού αντισημιτισμού. Η συνέντευξη δημοσιεύεται, εδώ, με την άδεια του Π.-Α Ταγκιέφ. 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι, με μερικές τυπογραφικές διορθώσεις και την απάλειψη κάποιων προσωπικών σημειώσεων, το χρονικό των γεγονότων της 5ης Μαΐου 2010, όπως καταγράφηκε από τον δημοσιογράφο Ηλία Προβόπουλο και δημοσιεύτηκε, στη συνέχεια, στο προσωπικό μπλογκ του. Αναδημοσιεύεται με την άδεια του συγγραφέα του, ως συνεισφορά στην ανάγκη να μην ξεχάσουμε.

Ο αντιμνημονιακός αγώνας έχει συνδυαστεί στην Ελλάδα με το ξέσπασμα της βίαιης οργής των ελλήνων πολιτών που έβλεπαν τη χώρα να παραδίδει μέρος της ανεξαρτησίας της στους δανειστές. Η οργή αυτή εκδηλώθηκε για πρώτη φορά με μεγάλη βιαιότητα, αλλά και με οδυνηρά αποτελέσματα, στις 5 Μαΐου 2010 – όταν άγνωστοι πυρπόλησαν το παράρτημα της τράπεζας Μαρφίν στην οδό Σταδίου, μπροστά από την οποία περνούσε διαδήλωση που προορισμό είχε το Σύνταγμα. Κι όμως, είναι μια μέρα που τείνει να εξαφανιστεί από τη συλλογική μας μνήμη. Ελάχιστοι θυμούνται τι ακριβώς έγινε εκείνη την ημέρα. Η προφορά της λέξης Μαρφίν, κινεί μεν το μηχανισμό της μνήμης, δύσκαμπτα όμως και αμήχανα. Και σπανίως γίνεται μνεία στα ονόματα των νεκρών εκείνου του εγκλήματος – της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου (που ήταν έγκυος), της Παρασκευής Ζούλια και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη.

Πριν από λίγη ώρα, εκδόθηκε η αθωωτική απόφαση για τη συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου, που είχε κατηγορηθεί για δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Μια μεγάλη νίκη για την κουλτούρα της ελευθερίας του λόγου στην Ελλάδα.