Τότε που, μαζί με τον ακροδεξιό και ναζιστικό υπόκοσμο, απειλούσε ευθέως την ίδια τη δημοκρατία, εν ονόματι της, κατ’ αυτόν, «πραγματικής» δημοκρατίας, όπως οι τριτοκοσμικές τυραννίες ή ο σοβιετικός εφιάλτης.
Όμως αδικούμε και τον κ. Τσίπρα και τον κ. Κατρίνη, αν τους συγχέουμε.
Διότι ο κ. Τσίπρας, καλώντας στην πιο «καθαρόαιμη» αντιπολιτική συμπεριφορά, που είναι η άσκηση βίας κατά των αντιπάλων του, ήξερε τι έλεγε. Άλλωστε, ως οπαδός των τριτοκοσμικών τυραννιών τύπου Βενεζουέλας, δηλαδή κατ' εξοχήν αντιπολιτικό άτομο, ήταν απολύτως συνεπής με τον εαυτό του.
Ενώ ο κ. Κατρίνης, ως απολιτικό άτομο, δεν είναι σίγουρο ότι είχε συναίσθηση των όσων έλεγε.
Άλλως θα είχε κάνει τους ανάλογους συνειρμούς ή έστω θα είχε θυμηθεί ότι ο κ. Τσίπρας, όταν καθοδηγούσε τη βία για να καταστρέψει τους δημοκρατικούς θεσμούς, κυρίως κατά των στελεχών του ΠΑΣΟΚ την έστρεφε, στην απορρόφηση του οποίου και σκόπευε.
Τώρα τι είναι χειρότερο, το «αντιπολιτικός» που είναι ο κ. Τσίπρας ως οπαδός των τυραννιών και της βίας ή το «απολιτικός» που προσιδιάζει στον κ. Κατρίνη ως «αρνητή της μνήμης», δεν ξέρω.
Ξέρουμε όμως κάτι άλλο: Ότι τελικά για το ΠΑΣΟΚ, με την αποχώρηση του Ευάγγελου Βενιζέλου από την ηγεσία του, ήρθε και το τέλος της πολιτικής.
Και από τότε είναι απλώς μία σύναξη «κραταιών απολιτικών».
![O βουβός προφήτης[1]](/media/k2/items/cache/b6c13a43815e940b7c84cec4d50737a6_S.jpg?t=20240913_091758)
