Σύνδεση συνδρομητών

Οι εμπειροτέχνες

Πέμπτη, 03 Φεβρουαρίου 2022 17:06
Οι εμπειροτέχνες ως ανανεωτές. Από αριστερά: Μιχάλης Κατρίνης, Νάντια Γιαννακοπούλου, ο πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης (ο «κραταιός Νικόλας», όπως τον αποκάλεσε στη Βουλή η Λίτσα Λιακούλη, που έπεται). Δεξιά, ο Κώστας Σκανδαλίδης και ο Γεώργιος Π. Αρβανιτίδης.
ΚΙΝΑΛ / Αρχείο The Books' Journal
Οι εμπειροτέχνες ως ανανεωτές. Από αριστερά: Μιχάλης Κατρίνης, Νάντια Γιαννακοπούλου, ο πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης (ο «κραταιός Νικόλας», όπως τον αποκάλεσε στη Βουλή η Λίτσα Λιακούλη, που έπεται). Δεξιά, ο Κώστας Σκανδαλίδης και ο Γεώργιος Π. Αρβανιτίδης.

Πώς λειτουργεί το παλαιό κόμμα της μεταπολίτευσης, πώς αντιδρά στα καθημερινά, αλλά και στα προγραμματικά;

Μαζεύεται, το γραφείο ή το αντίστοιχό του, και αναρωτιούνται: «τι θα τους πούμε;» –  εναλλακτική διατύπωση: «πώς θα βγούμε προς τα έξω;»  (το «τους» και το «έξω» δεν αναφέρεται στους αντιπάλους αλλά σε εμάς, στους πολίτες.)

Ξεσκονίζονται τα συνθήματα. Αν γνώριζαν ρητορική θεωρία θα έλεγαν πως διατρέχουν τον κατάλογο των τόπων. Δυστυχώς, θεωρία δεν γνωρίζουν, ούτε ρητορική παρότι αυτή είναι νυχθημερόν η δουλειά τους, ούτε καν πολιτική θεωρία: ο τρόπος τους και η σιγουριά τους είναι εκείνα του μπαρουτοκαπνισμένου, του έμπειρου στελέχους.  

Αν γνώριζαν ρητορική θεωρία, θα ήταν καλύτερα, γιατί η θεωρία σού επιτρέπει να έχεις επίγνωση των ορίων, λ.χ. των τόπων και των συνθημάτων που χρησιμοποιείς.

Θα μπορούσαν έτσι ίσως να δουν πως το να αντιδράς στις προκλήσεις λέγοντας ένα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», ένα «είμαι το κόμμα του μεγάλου Τάδε που έκανε Εκείνα τα Μεγάλα και τα Άλλα», καλύπτει μόνον εσωστρεφώς την ανάγκη να λες πως είπες κάτι, και δη κάτι το ωραίον – και αφήνει το ακροατήριο που θα ήθελες να προσεγγίσεις βαριεστημένα αδιάφορο.

Όμως αυτή είναι η λογική του παλαιού κόμματος. Θα λέμε κάτι το ωραίον, αν βοηθήσει και η συγκυρία αυτό θα πιάσει,  θα βγούμε μετά, θα μοιράζουμε λεφτά, θα ακούμε πού και πού και καμιά οδηγία από Βρυξέλλα ή από Βόννη, θα πορευτούμε. Με το Λαό και τη Δημοκρατία πάντα στο μέτωπο και με το χέρι όπου μπορέσει να βρεθεί, έτσι έχει μάθει ο εμπειροτέχνης της πολιτικής.

Ο ορίζοντας του απλού εμπειροτέχνη είναι μερικός και περιορισμένος, αναποτελεσματικός και για το λόγο ότι η μερικότητα αυτή αναγκαία συνυφαίνεται με την ιδιοτέλεια. Δύσκολο να δεις το μέλλον έτσι, πολύ περισσότερο να έρχεσαι από αυτό.

Παντελής Μπασάκος

Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και στο Παρίσι. Πρωτοδίδαξε (1977) στην Αθήνα, στο Κέντρο Φιλοσοφικών Ερευνών.Έχει διδάξει στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου (1979-2014) και ως επισκέπτης καθηγητής στο φιλοσοφικό τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού του Κέντρου Φιλοσοφικών Ερευνών Δευκαλίων, μαζί με τους καθηγητές Παύλο Καλλιγά και Ιόλη Πατέλη. Διευθύνει, μαζί με τους καθηγητές Βασίλη Κάλφα και Γεράσιμο Κουζέλη, την έκδοση των Απάντων του Αριστοτέλη από τις εκδόσεις Νήσος, με την χορηγία του Πολιτιστικού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Κυριότερα γραπτά: L’ instance d’ aporie, essai sur Platon (1981), Επιχείρημα και Κρίση (1999), Τρεις Γλώσσες, Αριστοτέλης - Husserl -  Wittgenstein (2006), Αριστοτέλης Τέχνη Ρητορική (μετάφραση και εισαγωγή, 2016).

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.