Σκέφτομαι δύο κοινοβουλευτικές σκηνές, μια στην αρχή: η Ζωή Κωνσταντοπούλου να σκοτώνεται με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, πως δεν μπορεί ο εισαγγελέας να φυλακιζει βουλευτές - για τη Χρυσή Αυγή ήταν. Μια στο τελος: οι χρυσαυγίτες βουλευτές να υπερψηφιζουν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της κυρίας Θανου.

Έτσι λοιπόν ήρθε και έγινε: εκεί που ακολουθούσε τον γνώριμό της τον σκοπό η Αριστερά, όπου ΕΟΚ και ΝΑΤΟ παραμένουν το ίδιο φιλελεύθερο συνδικάτο, εκεί που με το «ολιστικό» είχε βρει και κάτι να πει, ξαφνικά βρέθηκε αγκαλιά με τους σφαγείς. Βρέθηκε διά της σιωπής της να συναινεί σε μια θηριωδία, που συμβαίνει στην γειτονιά μας, εδώ πιο πάνω, και η οποία έρχεται πλέον προ ομμάτων.

Το τάγμα Αζόφ και η ρωσική προπαγάνδα. Σχόλιο με αφορμή τη συνέντευξη μιας ρωσίδας βουλευτίνας στο ΒΒC.

Επί υπαρκτού, η Σοβιετική Ένωση έλεγε «Σοσιαλισμός» και οι δυτικές κυρίως «Λαϊκές Δημοκρατίες», οι Βαλτικές λ.χ, μα και η Ουκρανία (βλέπε λιμός), καταλάβαιναν Ρωσία. Όπως και οι χώρες της Ευρώπης που με τη Γιάλτα είχαν βρεθεί, θέλοντας και μη, στη σφιχτή αγκαλιά της Μόσχας. Ήταν η Ρωσία και αυτές - ο κομμουνισμός υπήρχε, αλλά ως ένα πράγμα της Ρωσίας, κάτι που το χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα της κυριαρχίας της.

Δεν έρχεται από το πουθενά, το ότι αυτή η χώρα πολεμά.

Του χοντρού παράδοξου του φταίει η τρίχα: ένα «δυστυχώς», που υποτίθεται πως πρόσθεσε στα λεγόμενα του κ. Τσίπρα (Γεωργίου) το ΑΠΕ, τους  άλλαξε λέει το νόημα.

Καλημέρα στους εργάτες του Τύπου, από έναν συνάδελφο της νυχτερινής βάρδιας, Με ενδιαφέρον παρακολουθώ, όσο μπορώ, την διαμόρφωση της γνώμης της Αριστεράς, για την εισβολή στην Ουκρανία - δεν την λένε όλοι έτσι, όμως δεν πειράζει, διότι επί της ουσίας συμφωνούν. Σε τι; Στο ότι πρέπει να αποφύγουμε τη μερική, επομένως αναπόφευκτα ιδεολογική, θεώρηση του ζητήματος, πως χρειάζεται να το δούμε στην ολότητά του. Δεν μπορείς να διαμορφώσεις γνώμη για το Ουκρανικό αν δεν έχεις εξετάσει την περί πολέμου θεωρία του Θωμά του Ακινάτη - που και αυτή επηρεάζεται από τη συζήτηση περί του φύλου των Αγγέλων.

«Οι Αμερικανοί προκάλεσαν τον Πούτιν. Βάζουν την Ουκρανία να ζητήσει ένταξη στο ΝΑΤΟ, τι να κάνει και ο πασών των Ρωσιών, να μην αντιδράσει;»

Το παραπάνω είναι το συριζαϊκό αφήγημα. Πόσο καλό! Πόσο σοσιαλιστικά επιστημονικό! Πόσο βούτσειο, βίτσειο και γιαννοΜήλιο μαζί.

Ο Ρώσος Κιρίλ Σερεμπρένικωφ και το έργο του, που είναι αναφορά στον Τσέχωφ, είναι οι τιμώμενοι στο φετινό φεστιβάλ της Αβινιόν. Ήταν προτού να αρχίσει η σύγκρουση, και φυσικά παραμένουν, εμφατικά. Εικάζεται όμως πως μόνο το έργο του θα είναι παρόν. Ο Σερεμπρένικοφ είναι καταδικασμένος* στη Ρωσία και βρίσκεται σε κατ' οίκον περιορισμό ή/και απαγόρευση εξόδου από την χώρα.

Ο κόσμος αλλάζει, ραγδαία. Χθεσινοί αντίπαλοι ενώνονται εναντίον του νέου Χίτλερ, καινούργιες συμμαχίες διαφαίνονται, οι μέχρι χτες σίγουροι bullies αρχίζουν να χλωμιάζουν.