Αυτές οι λέξεις που χρησιμοποιεί έχουν μέσα τους τόση συμπυκνωμένη απαξίωση, που δίνουν στο στόμα μια γλυκιά ανατριχίλα, καθώς μία προς μία αναλύονται στο σάλιο που τις λέει.
Είναι ηδονική αρώστεια η ελεεινολογία, που όχι τυχαία στο μυαλό του συνεχώς συνηχεί με την Ελληνολογία. Σαν νάτανε ναρκωτικό η έξις αυτή τον ανεβάζει, όλο και πιο ψηλά στον άμβωνα, από όπου κράζει.
Μόνο που να, θέλει όλο και πιο πολύ. Στην αρχή του έφτανε που έγραφε το κήρυγμά του κάθε Κυριακή, και σε εφημερίδα καλή. Τώρα πια όχι, γράφει παντού, σε πρόχειρα, σε κομπιούτερ σε χαρτιά, κείμενα έντονα υβριστικά, και με τι πάθος.
Συναντιέται έτσι ο άγιος άνθρωπος με τον μεγάλο αμαρτωλό. Για παρόμοιους λόγους δημιούργησε τα εκτενή ερωτικά του πονήματα στη φυλακή ο Ντε Σαντ.
Ή μήπως είναι το πρότυπό του ο Ανδρέας Εμπειρίκος; Να περιμένουμε, από αυτόν εδώ, έναν "Μεγάλο Υβριστικό";
