Προδημοσίευση. Από το μυθιστόρημα «Η ζωή μου»*

Τετάρτη, 25 Ιανουαρίου 2023 00:02

Αλέξανδρος Ίσαρης

Ο ισορροπιστής. Σχέδιο του Αλέξανδρου Ίσαρη.

Με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 βρέθηκα σε δύσκολη θέση. Ως νομικός, γνώριζα πως είναι συνταγματικά μετέωρο, καταλάβαινα ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις – που η πρόληψη ή η θεραπεία τους θα απαιτούσε ισχυρές δόσεις αυθαιρεσίας και αυταρχισμού. Είχα δηλαδή σχηματίσει την πεποίθηση πως μόνο κακά μπορεί να σωρεύσει στον τόπο. Όμως εγώ στήριζα την κυβέρνηση, με στήριζε και αυτή. Επειδή, ως δημόσιο πρόσωπο, ήμουν αρκούντως αναγνωρίσιμος, το να εκφράσω τη θέση μου αυτή δημόσια θα είχε αντίκτυπο αρνητικό για την κυβέρνηση και το κόμμα.

Και για τη σχέση μου μαζί τους, που ήταν κάτι το ωραίο και δεν ήθελα να τη χαλάσω.

Στην ζωή μου όμως πάντοτε είχα μια αρχή: να είμαι καλυμμένος απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο - και έτσι βρήκα τη λύση. Είχα μια θέση ειδικού συμβούλου σε ένα υπουργείο, ψίχουλα, πιο πολύ δημόσιες σχέσεις. Θα παραιτηθώ από αυτήν, πριν από το δημοψήφισμα, αλλά θα ακολουθήσω την τακτική ενός συναδέλφου, συμβούλου στο ίδιο υπουργείο: θα την υπέβαλα, λίγο πριν το δημοψήφισμα, λέγοντας πως είμαι αντίθετος σε αυτό, δίχως όμως να τη δώσω στη δημοσιότητα. Έτσι, αν γίνει χαμός και χαλασμός, που θα γίνει, εγώ να μπορώ να λέω πως, διακριτικά μεν, όμως διαφώνησα. Και η μια μεριά ευχαριστημένη, και η άλλη.

Φίλος που του το είπα εμπιστευτικά με κοίταξε απορημένος: μα καλά, η δουλειά σου δεν είναι να συμβάλλεις με τη γνώση σου στη δημόσια συζήτηση που γίνεται τώρα, έτσι ώστε να διαμορφωθεί μια γνώμη όσο γίνεται πιο ώριμη; Αυτό δεν είναι το καθήκον σου σαν επιστήμονα;

Στενοχωρήθηκα λίγο, αλλά μετά σκέφτηκα πως αυτά τα λέει ο δόλιος γιατί δεν έχει να φροντίσει και καμιά καριέρα της προκοπής, αυτός δεν έχει να διακινδυνεύσει τίποτε, μιλάει εκ του ασφαλούς. Του χαμογέλασα, είναι λίγο πιο πολύπλοκα τα πράγματα, του είπα, αλλά τώρα είναι αργά για τέτοια λόγια, και χωρίσαμε.

Τελικά, δεν νομίζω πως έκανα άσχημα. Και με την κυβέρνηση δεν τα χάλασα και, επικαλούμενος το τεκμήριον εκείνης της διακριτικής παραιτήσεως, μπορώ τώρα να εμφανίζομαι ως υπεράνω.

* αυτοβιογραφία του μυθιστορηματικού ήρωα Χ.Ψ.

web only

Παντελής Μπασάκος

Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και στο Παρίσι. Πρωτοδίδαξε (1977) στην Αθήνα, στο Κέντρο Φιλοσοφικών Ερευνών.Έχει διδάξει στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου (1979-2014) και ως επισκέπτης καθηγητής στο φιλοσοφικό τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού του Κέντρου Φιλοσοφικών Ερευνών Δευκαλίων, μαζί με τους καθηγητές Παύλο Καλλιγά και Ιόλη Πατέλη. Διευθύνει, μαζί με τους καθηγητές Βασίλη Κάλφα και Γεράσιμο Κουζέλη, την έκδοση των Απάντων του Αριστοτέλη από τις εκδόσεις Νήσος, με την χορηγία του Πολιτιστικού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Κυριότερα γραπτά: L’ instance d’ aporie, essai sur Platon (1981), Επιχείρημα και Κρίση (1999), Τρεις Γλώσσες, Αριστοτέλης - Husserl - Wittgenstein (2006), Αριστοτέλης Τέχνη Ρητορική (μετάφραση και εισαγωγή, 2016).

Τελευταία άρθρα από τον/την Παντελής Μπασάκος

Σχετικά Άρθρα

1 σχόλιο

Υπάρχει άραγε καθηγητής της θεωρίας του επιχειρήματος που δεν έχει ούτε ένα (αντ)επιχειρημα για μια σειρά θεμάτων, όπως αυτό των παρακολουθήσεων; Υπάρχει. Είναι ο παντελής μπασακος. Το «εκ του αυτόματου» του Αριστοτελη που μπορεί να γίνει και με τέχνη, σέρνεται εδώ στα χειρότερα του, όταν το αυτόματο είναι απλά μια κακοφτιαγμένη κομματική γραμμή. Τι να σκέφτεται άραγε ο δάσκαλος όταν διαβαζει η ακούει σειρά επιχειρημάτων (πχ βενιζελος) για ένα θέμα και η απάντηση του σε αυτά είναι διαφορα ανέκδοτα; Ας αναγνωρίσουμε τουλάχιστον πως το να μπορούμε κάποιοι από εμάς να τον διαβάζουμε, να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στο εργαστήριο του ανεκδοτογραφου και πλέον να τον λυπόμαστε, μας την δίδαξε και ο ίδιος. Δεν είναι και λίγο.