web only

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΤΙΝΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΟΓΡΑΦΙΑΣ

Έχετε ακόμη τον χρόνο να διαβάζετε επιστολές;

Ελπίζω πως ναι. Οι επιστολές είναι σαν να διαγράφουν μια κυκλική πορεία στη ζωή: πρώτα τις αγαπάμε, μετά τις ξεχνάμε και ύστερα τις χάνουμε, νομίζω όμως ξαναγυρίζουμε πάντα σ’ αυτές.

Στέφαν Τσβάιχ, 14 Σεπτεμβρίου 1912

Τράβηξα απ’ το σωρό της μικρότερης επιστολογραφίας ένα γράμμα. Ένιωθα σαν εκείνον που βρήκε το μπουκάλι με το τζίνι στο παιδικό παραμύθι. Μέσα από το μπουκάλι - γράμμα βγήκαν ένα όνομα «Γιάννης», ένας τόπος «Μουρμάνσκ», μια ημερομηνία «22 Αυγούστου 1982», μία προσφώνηση «Αγάπη μου», μια υπογραφή «Μάκης».

Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες, γνωρίζω χοντρικά την υπόθεση. Ένας αδελφός οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα τη φεράρι του, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και σκοτώθηκε. Η διατύπωση «έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του» είναι το κλειδί για την κατανόηση του συγκεκριμένου γεγονότος, αλλά και, ευρύτερα, την κατανόηση της ανθρώπινης δράσης.

Ας ξεκινήσουμε από τα απλά. Να καθιερώσουμε ένα πλαίσιο εκδηλώσεων, πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων για την Εθνική Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα της Τρομοκρατίας, την τρίτη Κυριακή κάθε Ιανουαρίου.

Κυκλοφορεί στα ελληνικά το νέο μυθιστόρημα του Μισέλ Ουελμπέκ, η Εκμηδένιση. Αστυνομικό θρίλερ, πολιτικό δράμα, οικογενειακή σάγκα, ερωτική και υπαρξιακή περιπλάνηση. Σε μετάφραση από τα γαλλικά του Γιώργου Καράμπελα, από τις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας.

Ο Pollys από την Αθήνα ζει το 1925 στην Αφρική, ενώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια δουλεύει στο Χαρτούμ. Φαίνεται ότι κερδίζει πολλά λεφτά αλλά είναι μόνος και πλήττει. Γράφει στο ξάδελφό του Σπύρο και ζητά απεγνωσμένα ένα τεχνικό βιβλίο για την δουλειά του, μια όμορφη νύφη αλλά κα βιβλία «ηδονικά». Ο Σπύρος στέλνει αλλά όχι ακριβώς αυτά που ζητούσε ο Pollys. Αυτός κάνει αρνητική κριτική στο πρώτο και περνά - ίσως λόγω της ντροπής που αισθάνεται για το αίτημά του - σε διάφορα κυνικά σεξιστικά κλισέ σε μια προσπάθεια ενίσχυσης του ανδρισμού του.

Λίγα λόγια για τον Κάρολο Παπούλια (1929-2021) - και ένα κείμενό του για την πολιτική και την ηθική. Γράφει ο Γιώργος Ευαγγελόπουλος

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΤΙΝΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΟΓΡΑΦΙΑΣ

Έχετε ακόμη τον χρόνο να διαβάζετε επιστολές;

Ελπίζω πως ναι. Οι επιστολές είναι σαν να διαγράφουν μια κυκλική πορεία στη ζωή: πρώτα τις αγαπάμε, μετά τις ξεχνάμε και ύστερα τις χάνουμε, νομίζω όμως ξαναγυρίζουμε πάντα σ’ αυτές.

Στέφαν Τσβάιχ, 14 Σεπτεμβρίου 1912 ^[i]

Η «αποκατάσταση» των αδελφών του Σπύρου παραμένει εκκρεμής, παρά τις προσπάθειές του.

To τροπάριο (απέναντι στις επικρίσεις στην κυβέρνηση για τους χειρισμούς της στο ζήτημα των εμβολιασμών) είναι: «Μα δεν βλέπετε τι γίνεται και στις άλλες χώρες;» Το τροπάριο συνοδεύει η coda, «η κυβέρνηση κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί». Για κακή μας τύχη, σε αυτό το τροπάριο δεν μπαίνει σουρντίνα. (σίγαση)

Με νέα παρέμβασή του, ο ερευνητής για τα επιδημιολογικά των λοιμώξεων Γιώργος Παππάς μεταφέρει με ψυχραιμία τα νεότερα συμπεράσματα, μετά την εισβολή στις ζωές μας της παραλλαγής Όμικρον και τις συνθήκες που διαμορφώνει.