web only

Μετά την απόλυσή του από το στρατό, το 1923, ο Σπύρος συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να πάρει το πτυχίο του χημικού. Το 1927, τον βρίσκουμε πτυχιούχο πια να εξετάζει ερώτημα φίλου του από τη Μυτιλήνη, όπως φαίνεται από την απαντητική του επιστολή, σχετικά με την δημιουργία βιομηχανίας επεξεργασίας ρητίνης πεύκων.

Ως γνωστόν, πριν απαχθεί από τη νέα θρησκεία, ο όρος εκκλησία οριζόταν ως συνάθροιση σώματος πολιτών για δημόσιο πράγμα.

Στις 8 Δεκεμβρίου 2021, απονεμήθηκε στον Χρήστο Χωμενίδη το Ευρωπαϊκό Βραβείο Βιβλίου, για τη Νίκη – το μυθιστόρημά του του 2014, οικογενειακή σάγκα και χρονικό της πολιτικοκοινωνικής κατάστασης στην Ελλάδα του εικοστού αιώνα. Παραλαμβάνοντας το βραβείο του, ο συγγραφέας διάβασε το κείμενο που ακολουθεί:

Συνεχίζεται, σήμερα, η ιστορία του αθηναίου χημικού Σπύρου Πρ., οι στρατιωτικές σημειώσεις του οποίου, όπως έγραψα και στην πρώτη συνέχεια (https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3532-spyros-pr-enas-athinaios-ximikos-ton-mesopolemo-1), από τον Δεκέμβριο του 1921 ώς τον Σεπτέμβριο του 1922, δυστυχώς, έχουν χαθεί. Το εναπομείναν κείμενο ξεκινά απότομα στη σελίδα 77, μερικές αράδες στο ξεκίνημα έχουν παραληφθεί καθώς ήταν συνέχεια ενός τμήματος αφηγήσεως και από μόνες τους δεν έκαναν νόημα.

Πέθανε o δημοσιογράφος, με ειδίκευση στον εικαστικό μοντέρνισμό, Νίκος Σταθούλης, ο βιογράφος του Αλέξανδρου Ιόλα, ένας άνθρωπος με βαθιά γνώση και αγάπη για την τέχνη. Φίλος και συνεργάτης του Books' Journal, o Νίκος Σταθούλης έχασε την άνιση μάχη με τον καρκίνο. 

Τα χαρτιά του Σπύρου Πρ. που αγόρασα από ρακοσυλλέκτη του Ελαιώνα δεν αποτελούσαν αλληλογραφία, καλά φυλαγμένα προσωπικά κειμήλια από σχέσεις, αγάπες, φιλίες. Ήταν ασήμαντα χαρτιά, απομεινάρια μιας ζωής, ανάκατα και πάνω σε κάθε είδους χαρτί: σπουδαστικές σημειώσεις, πρόχειρα χειρόγραφα επαγγελματικά βοηθήματα για χημικές μεθόδους, ελλιπή  αυτοβιογραφικά σημειώματα απ’ το στρατό ή από ερωτικές σχέσεις, βωμολοχικά ποιήματα (τα γνωστά που κυκλοφορούσαν στα γυμνάσια αρρένων), φοιτητικές σημειώσεις, στίχοι, αφορισμοί, ανέκδοτα, λογαριασμοί, άδειες εισόδου στο Πυριτιδοποιείο, μαθητικές εργασίες, σημείωμα λόγου για την 25η Μαρτίου, επαγγελματικά γράμματα και γράμματα από και προς τον αδελφό του στο Λονγκ Άιλαντ της Αμερικής, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.   

Στη Μαρία Κάλλας είναι αφιερωμένο το νέο τεύχος του Books’ Journal, που ετοιμάζεται. Η ντίβα πίσω από το μύθο της.

Αυτό το μπουκάλι κρασί συγκομιδής του 2019 και εμφιάλωσης του 2021 το οποίο φέρει την ονομασία Macedon (που κατά τα αγγλικά λεξικά σημαίνει «Αncient Macedonia» ή «Τhe ancient kingdom of Philip II and Alexander the Great»), το βρήκα στο τοπικό γκουρμέ σουπερμάρκετ της πόλης μας, εδώ, στο Οχάιο.  Όπως λέει η πίσω του ταμπέλα, το κρασί αυτό «ονομάστηκε προς τιμήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου» και προέρχεται από τη γενέτειρα του κρασιού (sic) στα «βουνά της Μακεδονίας, βόρεια από την αρχαία Ελλάδα».  Ο αναγνώστης της ταμπέλας καταλαβαίνει ότι πρόκειται για μια χώρα Μακεδονία, έξω και βόρεια από τα όρια της Αρχαίας Ελλάδας, τα οινοποιεία της οποίας τιμούν τον Μέγα Αλέξανδρο προφανώς ως διακεκριμένο πρόγονό τους.  Επίσης διαβάζοντας ότι το προϊόν είναι «Made in the Republic of North Macedonia» κάνει τον εύκολο συσχετισμό ότι αυτή είναι η απόγονος χώρα της αρχαίας Μακεδονίας.  Όλα αυτά γίνονται δυο χρόνια μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ Ελλάδας και τότε ΠΓΔΜ, η οποία έγινε, όπως δήλωσε στις 21/1/2019 η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη Βουλή των Ελλήνων, για «να σταματήσουν να αναπτύσσονται στην ΠΓΔΜ εθνικιστικές δυνάμεις, οι οποίες μονοπωλούσαν, όχι μόνο το όνομα Μακεδονία, αλλά και τη χρονικότητα αυτού του όρου – από την αρχαία εποχή [Macedon] μέχρι σήμερα». 

Οι αρχαιρεσίες στο ΠΑΣΟΚ  είναι πολλαπλάσια σπουδαιότερες από την κοινοβουλευτική ή τη δημοσκοπική δύναμη του κόμματος. Και αυτό επειδή σε επίπεδο θεσμών και δημοκρατικής τάξης η χώρα παρουσιάζεται ακόμη και σήμερα με ένα κόμμα, «το ένα Κόμμα», που  ομνύει καταστατικά ευθέως στη δικτατορία του προλεταριάτου, και από τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι γνωστό πως στις τάξεις του υπάρχουν δεκάδες βουλευτές οι οποίοι –για να το θέσω κομψά– δεν θα συνυπέγραφαν υπέρ της δημοκρατίας ως το καλύτερο διαθέσιμο πολίτευμα.

Πριν από μερικές ημέρες, η εφημερίδα Εστία επετέθη στον έλληνα δικαστή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Γιάννη Κτιστάκι, παραποιώντας θέσεις του που ακούστηκαν στην εκδήλωση με θέμα «Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στον 21ο Αιώνα», που διοργάνωσε το Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου. Ήταν μια επίθεση με ψεύδη και μισές αλήθειες κατά του θεμελιώδους δικαιώματος ενός πολίτη και διακεκριμένου επιστήμονα στην ελευθερία της επιστημονικής έκφρασης, επίθεση που ο ίδιος τη θεωρεί συκοφαντική. Το Books' Journal δημοσιεύει την παρουσίαση της στοχευμένης πλην άδικης και με ψεύδη ή μισές αλήθειες επίθεσης κατά του δικαστή, όπως τη συνοψίζει ο πρόεδρος του Ιδρύματος Τσάτσου, καθηγητής Ξενοφών Κοντιάδης, καθώς και την εξώδικη διαμαρτυρία του Γιάννη Κτιστάκι προς την εφημερίδα. Επειδή κύκλοι κινούνται σοβαρά έτοιμοι να ενοχοποιήσουν το φρόνημα και τις απόψεις των πολιτών.  [TBJ]