Γνώμες

To Ισραήλ είναι φέτος η τιμώμενη χώρα στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, η οποία λαμβάνει χώρα από τις 8 – 11 Μαΐου 2014 στο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο της Helexpo. 

Η ισραηλινή συμμετοχή διοργανώνεται από την Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα, σε συνεργασία με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού. Κορυφαίες προσωπικότητες από το Ισραήλ, λογοτέχνες, ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και γευσιγνώστες, θα συμμετέχουν σε εκδηλώσεις στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και εκτός αυτής. Το ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει διάφορες πτυχές του πολιτισμού του Ισραήλ, στην λογοτεχνία  τη μουσική, τις εικαστικές τέχνες, την υψηλή τεχνολογία και την γαστρονομία.

Σε ένα κλίμα απογοήτευσης και αγωνίας των περισσότερων για το μέλλον, ο κόσμος καλείται να επιλέξει υπεύθυνους άρχοντες για τις πόλεις και τις περιφέρειες της διαμονής του αλλά και εκπροσώπους της χώρας για το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο. Τα περισσότερα κόμματα, με τις διατυπωμένες θέσεις τους, έχουν μετατρέψει τις ευρωεκλογές σε οιονεί εθνική αναμέτρηση, υποβαθμίζοντας την ευρωπαϊκή διάσταση της μάχης. Ενώ, και σε τοπικό επίπεδο, στις περισσότερες περιπτώσεις, κομματικοί φορείς στηρίζουν υποψήφιους συνδυασμούς ελπίζοντας να εκμεταλλευθούν τις όποιες εικαζόμενες επιτυχίες τους. Οι επιλογές για όλους εμάς, που δεν δεσμευόμαστε από κομματικές ταμπέλες, γίνονται περίπλοκες και, ενδεχομένως, πολιτικά ασαφείς.

Για μια ακόμη φορά γίνεται συζήτηση για την προοπτική εξόδου από το ευρώ, προοπτική που εξετάζεται κυρίως από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.  Όταν αναφέρθηκε πρόσφατα από την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη στη συνεδρίαση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήθελα να γράψω κάτι και να συνεισφέρω, έστω και λίγο, σε μια επιζήμια δημόσια συζήτηση. Η συζήτηση όμως δε λέει να κοπάσει μετά από διαδοχικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένης της δήλωσης του Μανώλη Γλέζου. Μήπως η συζήτηση αποτελεί μια στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει περισσότερα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, στρατηγική που απογειώθηκε μετά το «Μέρκελ γκόου μπακ» του αρχηγού Τσίπρα;

Μια ολόκληρη εποχή τελειώνει όταν φεύγουν προσωπικότητες όπως ο Ταντέους Ρουζέβιτς, που πέθανε στο Βρότσλαβ της Πολωνίας στις 24 Απριλίου 2014. Από τους πιο ολοκληρωμένους συνεχιστές της παγκόσμιας λογοτεχνικής πρωτοπορίας, ο πολωνός ποιητής και δραματουργός, αλλά και σεναριογράφος, δοκιμιογράφος, πεζογράφος, σατιρικός, ακόμα και μεταφραστής, έζησε 93 χρόνια γεμάτα ιστορικές εμπειρίες.

Ενώ πρόσφατα θυμηθήκαμε ότι έχουν περάσει 47 χρόνια από την εγκαθίδρυση της χούντας των συνταγματαρχών, πολλοί λένε ότι χούντα έχουμε ακόμη και σήμερα: Κλείσιμο της ΕΡΤ εν μία νυκτί, βάρβαρη μείωση μισθών, ασφυκτική ανεργία στους νέους, υποτιθέμενη άνοδος του αριθμού αυτοκτονιών. Δεν είναι έργο χούντας αυτά τα περιστατικά;

Ο Ιμμάνουελ Καντ έχει δώσει ίσως τον πιο περιεκτικό και σύντομο ορισμό στον Διαφωτισμό τονίζοντας πως  είναι «η χειραφέτηση της ανθρώπινης συνείδησης  από το ανώριμο καθεστώς της άγνοιας». Ο ορισμός του Καντ έχει τέσσερις λέξεις κλειδιά: χειραφέτηση, συνείδηση, ανώριμο, άγνοια. Η ανωριμότητα και η άγνοια είναι τα δύο χαρακτηριστικά του ανθρώπου πριν από τον Διαφωτισμό. Δογματικές αντιλήψεις,  προλήψεις, απουσία αιτιολογίας, χειραγώγηση συνειδήσεων, έλλειψη αμφισβήτησης και επικράτηση της παράδοσης και της πίστης, έτσι μπορεί να περιγράψει κανείς την εποχή της προ-νεωτερικότητας.

Μετά από τετράμηνη δίκη με οκτώ ημέρες ακροαματικής διαδικασίας, στις 15 Απριλίου 2014 το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (ΜΟΔ) Αθηνών καταδίκασε ομόφωνα σε ισόβια για ανθρωποκτονία από δόλο κατά συναυτουργία και σε 32 μήνες για τα υπόλοιπα αδικήματα της οπλοφορίας, της οπλοχρησίας, της παράνομης οπλοκατοχής και της αποδοχής προϊόντος εγκλήματος, χωρίς την αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού, τους Διονύση Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο για το φόνο του μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν στις 17 Ιανουαρίου 2013 στα Πετράλωνα.

Οι ορθόδοξοι Παλαιστίνιοι και η ελληνική θρησκευτική αποικιοκρατία. Πολύ χρήσιμη προσέγγιση μιας άλλης πτυχής της Αφής του Αγίου Φωτός, που σίγουρα δεν την είχατε σκεφθεί, δημοσιευμένη στο Books' Journal # 18, Aπρίλιος 2012. 

Ο Νίκος Δήμου, το Ποτάμι και τα θέματα δικαιωμάτων που ακόμα και τα μεταρρυθμιστικά κόμματα προτιμούν να μη εγγίζουν

«Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς» έγραψε σε άρθρο του ο Νίκος Δήμου (ΝΔ), που ήταν ένα από τα προβεβλημένα ιδρυτικά μέλη του κόμματος με «αρχηγό» το Σταύρο Θεοδωράκη (ΣΘ).

Πέθανε ο συγγραφέας των μυθιστορημάτων Εκατό χρόνια μοναξιά, Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, Το φθινόπωρο του πατριάρχη, Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Με αφορμή το δίλημμα που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την έλευση της γερμανίδας καγκελαρίου στην Ελλάδα και εν όψει ευρωεκλογών: «Μέρκελ ή ΣΥΡΙΖΑ».

Με το δίλημμα «Μέρκελ ή ΣΥΡΙΖΑ» την περασμένη Παρασκευή, ο κύριος Τσίπρας υιοθέτησε έναν πολιτικό λόγο που μας είναι γνώριμος. Άλλωστε και ο πρωθυπουργός θέτει διλήμματα τύπου «Μιζέρια ή Ελπίδα» και «Εντός Ευρώπης ή Εκτός Ευρώπης». Τέτοια διλήμματα πρέπει να μας φαίνονται όσο αποπροσανατολιστικά φαντάζουν οι φράσεις «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» του Γιώργου Παπανδρέου και «Ευθύνη ή Ανευθυνότητα» του Κώστα Καραμανλή.

Τα γλωσσικά ολισθήματα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχουν τέλος. Οπότε, αυτό που επισημαίνεται παρακάτω θα μπορούσε να είναι και χαριτωμένο λάθος.[TBJ]