Γνώμες

Μνημόνιο= το απόλυτο φετιχιστικό εργαλείο παγίδευσης της χώρας.

Αντιμνημονιακός= θαρραλέος πατριώτης ο οποίος ήθελε να απαλλάξει τη χώρα μας από τη μάστιγα του μνημονίου.

Τοκογλύφοι=Δ.Ν.Τ., Ε.Ε. που μας δάνειζαν στην τελική φάση με επιτόκιο 1,5%

Η απόλυτη πράξη πατριωτισμού του κάθε συνεπούς αντιμνημονιακού ήταν να καταστρέψει το επάρατο μνημόνιο, την αιτία κάθε κακού της μοίρας μας.  Όσο πιο παθιασμένος ήταν, τόσο πιο εμπνευσμένες και βερμπαλιστικές ήταν οι κορώνες του για το σχέδιό του να βάλει ένα δυναμικό τέλος στα βάσανα του λαού. 

Τα πολιτικά κόμματα, το Κοινοβούλιο και η αυτονόητη παραδοχή από πολιτικούς και ΜΜΕ ότι το κράτος είναι φέουδο και ως φέουδο αντιμετωπίζεται.

Πραγματικός πατριώτης πολιτικός θα είναι όποιος είναι διατεθειμένος να θυσιάσει έστω και προσωρινά την προσωπική πολιτική του πορεία, προκειμένου να μπορεί να διατηρηθεί στη συνείδηση της κοινωνίας ζωντανή η πίστη στη στοιχειώδη νομιμότητα και το συνταγματικό κράτος δικαίου.

Στην αυλή του Αντώνη Σαμαρά, ο Μπαλτάκος δεν ήταν ένα ζιζάνιο που φύτρωσε τυχαία, αλλά το κυρίαρχο άνθος

Ήταν η τελευταία φορά που ο Παναγιώτης Μπαλτάκος μας απασχόλησε με την ακροδεξιά ρητορική και πρακτική του από τη θέση του γενικού γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, σίγουρα όμως δεν ήταν η πρώτη.

Όταν αντέδρασε σφοδρά για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο με αποτέλεσμα την απόσυρσή του,  τον δικαιολογήσαμε γιατί υπήρχε θεσμικό πλαίσιο και αρκούσε απλώς η εφαρμογή του.

Όταν δήλωσε γεννημένος αντικομμουνιστής, πάλι τον δικαιολογήσαμε γιατί καθένας έχει το δικαίωμα στην ιδεολογία του.

Εκεί στην Εταιρεία Συγγραφέων θα έπρεπε να ντρέπονται. Κοιτάξτε ανακοίνωση που βγάλανε για τον Κωστή Παπαγιώργη:

Η εικαστικός Μαρίνα Αμπράμοβιτς, προσκεκλημένη της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, παρουσίασε το έργο της και συζήτησε για το Ινστιτούτο και τη μέθοδό της. Η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της Σύγχρονης Βαλκανικής Σκηνής και δεν πέρασε απαρατήρητη.

Σύμφωνα με τον Kurt Lewin, ένας από τους βασικούς τύπους ηγετών είναι αυτός του Απολυταρχικού/Συγκεντρωτικού (Authoritarian/Autocratic) ηγέτη. Τα χαρακτηριστικά του απολυταρχικού ηγέτη είναι πως αυτός ορίζει ξεκάθαρα και περιοριστικά τι, πώς και πότε θα γίνει και ότι αυτός θέτει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον ηγέτη και στους ακολούθους του. Ο απολυταρχικός ηγέτης είναι συγκεντρωτικός, τιμωρητικός και ισχυρογνώμων, απαιτεί πειθαρχία, υποταγή και απόλυτη προσήλωση στην απόφασή του.  Η κατάχρηση αυτού του μοντέλου ηγεσίας οδηγεί σε ολοκληρωτικές και δικτατορικές συμπεριφορές. Ο Στάλιν, ο Χίτλερ, ο Μάο, o Καίσαρας, ο Ναπολέοντας είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις  απολυταρχικών ηγετών, άλλοι όμως εντάσσουν σε αυτή την κατηγορία ακόμη και ηγέτες όπως ο Κέννεντυ και ο Πάτον, αλλά και ηγέτες από το χώρο των επιχειρήσεων όπως ο Στηβ Τζομπς και ο Τζακ Γουέλς.

Ο Κωστής Παπαγιώργης (1947-2014) ήταν ένας συγγραφέας που όλοι θα διεκδικήσουν να οικειοποιηθούν κομμάτια του μύθου του αλλά ελάχιστοι θα διεκδικήσουν να τον καταλάβουν.Ευνόητο. Ο μύθος είναι γοητευτικός, προσθέτει στην αγορά και στα καφενεία, εκεί όπου χτίζονται οι μυθολογίες. Η πραγματικότητα, αντίθετα, κρύβει δυσκολίες και κόπους. Κρύβει την πορεία προς τη γνώση, τη μακρά συνειδητοποίηση, το δύσκολο και καθόλου σίγουρο μεροκάματο, την ανασφάλεια του εαυτού, την  υλικότητα των πραγμάτων, την επίμοχθη διαδρομή προς τη γνώση και την αναθεώρηση... Κυρίως, αυτό το τελευταίο: τη διαδρομή προς τη γνώση και την αναθεώρηση. (Αναδημοσίευση κειμένου που γράφτηκε εν θερμώ, μετά την ανακοίνωση του θανάτου του συγγραφέα)

«Σε βρίσκει η ποίηση» λέει ο Τίτος Πατρίκιος, αλλά μερικά κόμματα πηγαίνουν  και βρίσκουν αυτά την ποίηση. Μετά την Πολιτική Άνοιξη, το Ποτάμι ήρθε να δώσει έναν ποιητικό τόνο στην πολιτική ζωή. Οι ιδρυτές των δύο αυτών κομμάτων απέφυγαν τα συμβατικά πολιτικά ονόματα και θέλησαν να εκφράσουν την υπέρβαση του παλιού πολιτικού συστήματος, επιλέγοντας μια ποιητική χρήση των λέξεων Άνοιξη και Ποτάμι. Ο συμβολισμοί είναι προφανείς. Και οι δύο θέλουν να τονίσουν τον ερχομό του καινούριου. Η άνοιξη παραπέμπει στην αναγέννηση και το ποτάμι στην ορμή.

Τον τελευταίο καιρό, ακούμε για το Rethink Athens, που σε απλά ελληνικά σημαίνει «ξανασκέψου την Αθήνα». Πρόκειται για το σχέδιο αναμόρφωσης του κέντρου της πόλης έπειτα από διεθνή διαγωνισμό που χρηματοδοτήθηκε απο το Ίδρυμα Ωνάση. Το ευρύ κοινό μάλλον αμήχανα παρακολουθεί αυτή την πρωτοβουλία και σίγουρα δείχνει περιορισμένο ενδιαφέρον, μη ξέροντας αν πρόκειται για μια μεγαλεπήβολη αλλά χωρίς μέλλον ιδέα ή για πραγματικά λαμπρή ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.