Όμως δεν του φταίει καμιά προσθήκη, χονδροειδώς ανόητα είναι ούτως ή άλλως τα λόγια του* και δίχως «δυστυχώς».
Να φταίει άραγε που καμώνεται πως δεν μπορεί να ξεχωρίσει θύτη από θύμα – όπως θα το μπορούσε, και ένα μικρό παιδί;
Μπα. Φταίει που μιλάει έχοντας ήδη στα κρυφά δεχτεί τη θέση την πουτινική, πως οι Ουκρανοί είναι μια εθνότητα (ναι!) ναζιστική, που χρειάζεται να εξολοθρευτούν μέχρις ενός.
Την έχει δεχτεί τη θέση, μα δεν το μολογάει. Δεν το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το θάρρος – και έπειτα, σου λέει, δεν έχει και κανένα λόγο να το πει. Σαν τον Πούτιν, είναι κι αυτός συνειδητός χειριστής και χρήστης του ψεύδους – και οι δυο από τους ίδιους δασκάλους έχουν διδαχτεί.
Άλλα σκέφτονται οι τετραπέρατοι πολιτικοί και άλλα μολογάνε, παράξενο που βγαίνουν Τζάμπεργουόκι οι αγορεύσεις;
- Ψέγει τη Δύση διότι «κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την ενίσχυση της μιας πλευράς, του αμυνόμενου. Κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να κοστίσει η εισβολή και η κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου στη Ρωσία…» – και δεν κοιτάει, όπως θα έπρεπε, η Δύση, να επισπεύσει το τέλος του πολέμου.
Επίσπευση που, μεταξύ μας, μόνο με τη συνθηκολόγηση της Ουκρανίας θα μπορούσε να επιτευχθεί. Αυτή με την αντίστασή της φταίει που το πράγμα τόσο πολύ τραβά σε μάκρος.
